Pustkowia spokoju

?Nie ma w tym ani grama nauki, jest tylko wiara w... cuda. Miłość też nie jest nauką, a jednak istnieje. Bez reguł czy teorii, po prostu się jej poddajemy i w nią wierzymy. Czasem trzeba zaufać temu ? poklepała się po sercu ? zamiast głowie?.


Gdy tylko zobaczyłam okładkę książki, a potem przeczytałam opis, wiedziałam, że muszę ją przeczytać, jednak nie spodziewałam się, że ta historia okaże się tak wspaniała.

Alaska. Miejsce, gdzie dzika natura zaskakuje cudami, zachwyca niesamowitymi widokami, sprawia, że człowiek zaczyna wierzyć w magię. To miejsce, które dla niektórych jest nie tylko domem. To miejsce, w którym człowiek może się zatrzymać i odetchnąć od wielkiego miasta. Miejsce, gdzie życie płynie inaczej, miejsce, gdzie to natura często gra pierwsze skrzypce. A przede wszystkim miejsce, w którym każdy może znaleźć swoje ?Pustkowia spokoju?.

Po pewnym incydencie, który nie do końca zakończył się tak, jak Iziz chciała, dziewczyna zostaje wysłana do babci Inu na Alaskę. Właśnie tam miała się wyciszyć, odnaleźć spokój i uporządkować swoje życie. Jednak los postawił na jej drodze samotnika Aistisa, człowieka legendę i jego wilczycę Lunę, która zdaje się nie być tylko zwykłym wilkiem. Wśród mieszkańców krążą o mężczyźnie różne historie m.in. związane z rękawiczkami, których nigdy nie zdejmuje.

Ta dwójka są jak ogień i woda. Iziz, mimo że jest trochę zagubiona, to okazuje się wesołą i pozytywną dziewczyną, która nie może przestać gadać. Natomiast jeśli chodzi o Aistisa, to autorka nie pozwala nam od razu odkryć wszystkich kart. Jest tajemniczą postacią, skrytą i nieufną. Przeszłość i odrzucenie przez ludzi go takim ukształtowało, ale później wraz z dziewczyną odkrywamy, że tak naprawdę ten mężczyzna z coraz słabiej bijącym sercem jest troskliwym i uczuciowym facetem. Jednak za jego różnobarwnymi tęczówkami, które emanowały spokojem, skrywa się wilcze wnętrze, które bez wątpienia obudzi w nim Iziz.

Między bohaterami rodzi się namiętny romans i niecodzienne uczucie, które zdaje się przezwyciężyć wszystkie przeciwności losu, lecz tajemnice i głęboko skrywane sekrety mogą zniszczyć nawet największą miłość. Czy tutaj będzie tak samo? Nie zapominajmy również o matce naturze, która rządzi się własnymi prawami, a w takim miejscu jak Alaska wszystko, co się dzieje, ma swoją przyczynę.

Powiem wam jedno, ta książka skradnie wam serce. Pochłonie was niczym Wilk babcie Czerwonego Kapturka (to porównanie naprawdę nie było zamierzone). Zaczęłam ją wczoraj czytać i nawet nie wiem, kiedy za oknem zrobiło się ciemno, a ja siedziałam ze łzami w oczach, kończąc historię Iziz i Aistisa.

?Pustkowie Spokoju? to książka nie tylko o miłości, nadziei i o więzi jaka może powstać pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem, które w naturalnym środowisku raczej nie jest przyjaźnie do nas nastawiony. To książka o samotności, stracie i żalu, o skrywanych tajemnicach, które mają wręcz niszczycielską moc, kiedy zna się tylko wersję jednej ze stron.

Ta książka naprawdę ma w sobie magię, bo ja jestem nią całkowicie oczarowana. Polecam wam ją z całego serca.

W książce ukryta jest magia z nieprzewidywalna matka naturą????

Książka porusza ważna kwestie- obcowania z dzikimi zwierzętami-wilkami i możliwość porozumiewania się z nimi.Piękne widoki Alaski wraz z niesamowita historia IZIS i AISTIS sprawia,że serce czytelnika niejednokrotnie szybciej bije??
Dzięki wspaniałym połączeniu czystego uczucia i ?defektu? jakim przez całe życie zmaga się AISTIS powoduje,że z wielkim zainteresowaniem czytałam książkę
Z każdym rozdziałem byłam zaskoczona akcja i wydarzeniami z którymi spotykali się bohaterowie.
Pustkowie jest rajem na ziemi i szansa na spokojne życie pośród natury.
Czy IZIS to dostrzeże i wykorzysta szanse na lepsza przyszłość?Czy skrywane sekrety będą przeszkoda na szczęście bohaterów?

Są takie książki, przy których udział w ich promocji napawa mnie dumą. Anna Fobia jest autorką, którą cenię, bardzo lubię sposób, w jaki dobiera słowa i opisuje rzeczywistość. Nic nie jest oczywiste, jest w tym jakiś magnetyzm i mistycyzm. Lubię oddawać się rozmyślaniom po lekturze książek, które mną wstrząsają i wywołują uśmiech. ?Pustkowia spokoju? są lekturą, która niesie ze sobą wydarzenia, wyzwania i szybsze bicie serca. Anna Fobia zadebiutowała jakiś czas temu powieścią ,,Anaid. Niezwykły zmysł? i zachwyciła mnie nią do tego stopnia, że wypatrywałam jej kolejnych projektów. O czym opowiadają ?Pustkowia spokoju??
Główną bohaterką książki ?Pustkowia spokoju? jest Izis to młoda dziewczyna, która ucieka od wydarzeń z przeszłości, które ją nękają. Jest wygadana, chce dobrze, ale nie zawsze wychodzi to w taki sposób, jakby to sobie zaplanowała. W wyniku pewnych wydarzeń znalazła się tutaj, w miejscu docelowym na Alasce u swojej babci ? Inu. Wszystko miało być już teraz dobrze, przewidywalnie i spokojnie, jednak los chciał inaczej. Na drodze kobiety stanął on, Aistis, mężczyzna, który, na co dzień trudni się rybołówstwem, jest uznawany za dziwaka, chociaż jest raczej samotnikiem. Na jego temat krążą różne opowieści, ile jest w nich prawdy? Jest spokojnym człowiekiem, który ma swoje demony i problemy. Spotkanie z energiczną Izis odmieni jego życie, ale także jej samej. Z czasem ich relacja ulegnie przekształceniu, a silnemu przyciąganiu nie można opierać się bez końca. Wzajemna fascynacja rozbudziła ognisty romans, tylko czy będzie on na tyle trwały, aby przetrwać piętrzące się problemy? Czy tajemnice z przeszłości na zawsze rozdzielą kochanków? Kim jest tajemniczy Aistis? Z jakimi trudami przyjdzie im się zmierzyć? Zrobią to razem, czy z osobna?
?Pustkowia spokoju? są powieścią, która potrafi chwycić za serce, więc na Waszym miejscu podczas lektury radzę zaopatrzyć się w pudełko chusteczek. Przesuwając opuszkami po pięknej okładce oddałam się ponownie lekturze, aby niczego nie pominąć, aby po raz kolejny przeżyć z bohaterami tą podróż, która nie była łatwa. Życie potrafi się pogmatwać, często spotykają nas złe rzeczy, jednak ze wszystkich sił powinnyśmy wierzyć w to, że los w końcu się do nas uśmiechnie, a pochmurne niebo rozjaśni promieniami słońca. Pokochałam z całego serca bohaterów, wierzyłam, że znajdą w sobie siłę, aby stanąć naprzeciwko wszelkich problemów, które wystąpią na ich drodze. ?Pustkowia spokoju? to powieść, o której się nie zapomina, będzie tkwiła w Waszej głowie i nie pozwoli się zepchnąć na dalszy plan. Anna Fobia oczarowała mnie tym, że potrafi w tak piękny i niezwykły sposób tworzyć słowa, które tka w wymyślne wzorku nadając tekstowi prawdziwej magii. Autorka potrafi czytelnika zainspirować, zaintrygować i przeczołgać emocjonalnie, by po chwili sprawić, aby na twarzy pojawił się uśmiech. Zapamiętajcie dobrze ten tytuł ?Pustkowia spokoju? to bardzo wartościowa książka, która ukazuje jak łatwo można kogoś skrzywdzić wysuwając błędne osądy.

Izis wyjeżdża na Alaskę bo babci Inu. Chce zapomnieć o przeszłości. Odciąć się od szokujących wydarzeń. Zdawać by się mogło, że będzie idealnie. No dobra, poza siarczystym mrozem. Ale babcia nie pozwoli jej na nudy. Już wkrótce na drodze Izis stanie Aistis. Człowiek legenda. Człowiek wilk z Luną, którą otacza jakaś tajemnicza aura. Aistis jest rybakiem, którego serce bije coraz słabiej. A na dodatek nie zdejmuje rękawiczek. Ale rozgadana i szalona jagodzianka Izis dostarczy mu rozrywki. Zburzy jego spokój i opanowanie. Czy Izis odkryje sekret Aistisa? Co zrobi jagodzianka, gdy pozna tajemnicę z przeszłości babci? Cyz rodzące się pomiędzy bohaterami uczucie pokona przeszkody? Czy będą razem? Natura i los są nieprzewidywalne. Co z tego wszystkiego wyniknie?

Czytałam swego czasu debiut autorki i był świetny. Czekam z niecierpliwością na kontynuację "Anaid. Niezwykły zmysł". Już wtedy autorka czarowała słowem. Teraz w kolejnej powieści ponownie zaprosiła mnie do świata zjawisk niewyjaśnionych i tajemniczych. To wiary, natury i czystej miłości. A przede wszystkim tajemnic, które mogą okazać się murem nie do przebicia.
Od pierwszych stron byłam zaintrygowana powieścią. A szczególnie wydarzeniami głównej bohaterki, która została postawiona przed ścianą. Współczułam jej tych rewolucji. Tych zawirowań, w których nie powinna stać się celem. Ten wątek pokazał wiarołomność rodziny. Omylność osądów i łatwość zadania ciosu.
Izis z początku krucha i nieśmiałą okazała się być wybuchową postacią .Wesołą, zadziorną, gadatliwą i zarażającą optymizmem. Tylko warto się pokusić w cierpliwość. Bardzo fajna postać. Widać, że przeszłość tkwi w niej niczym ta drzazga. Rani ją i nie może pozbyć się smutku i żalu. Ale zyskuje przy głębszym poznaniu. Szczególnie, gdy głos dostaje jej prawdziwa natura.
Aistis od początku był tajemniczą postacią. Skrytą, nieufną, intrygującą a nawet momentami wywoływała dreszcz niepewności. Autorka dawkowała informacje o nim. Bardzo oszczędnie. Poznawałam go stopniowo. Jak już porzucił maskę sztywności oraz takiego werbalnego przekazu "nie zbliżaj się do mnie", to powiem Wam, że mnie zaskoczył. Okazał się być ciepłym, troskliwy i empatycznym człowiekiem. To przeszłość go ukształtowała. Zakuła w kajdany. Ograniczyła jego naturę. A prawda wychodziła przy Izis.
Uwielbiałam ich podglądać. To, jak ich relacja się zacieśniała. Jak zdobywali swoje zaufanie. Jak rodziło się uczucie. Trzymałam za nich kciuki. Ale autorka lubi mieszać i mącić spokój. Pokazała, jak przewrotny bywa los.
Zawirowania były ciekawe. Momentami mrożące krew w żyłach. A najlepsze jest to, że były osnute chmurą tajemniczości. Dozą magiczności. Świetnie rozplanowanym wątkiem była tajemnica z przeszłości. Trzymała w nerwowości i niepewności. Wzbudzała trwogę i wywoływała szybsze bicie serca. Finisz zrodził w moich oczach łzy. Ścisnął serce i bałam się doczytać do końca. Bałam się przeczytać tego, co przewidywałam. Autorka porządnie mnie zaskoczyła. Wzruszyłam się.
To niezwykle emocjonalna opowieść. O stracie, o smutku, o żalu i ogromnej nadziei. Autorka stworzyła historię, która porusza struny w sercu. Trzyma w niepewności, daje szczęście, by za moment zabrać je i zostawić strach. Genialna historia. Styl, w jakim jest napisana powieść bardzo mi się spodobał. Okładka przyciąga wzrok i budzi niepewność. Za to środek zburzy Was spokój. Genialna. Pikantna, tajemnicza i bolesna. A co najważniejsze: pokazuje, że człowiek niczego nie może być pewien. Tego co przewidział los, co zaplanował. Historia ta zmusza do refleksji. Dostarczyła mi ogromu wrażeń i emocji. Zazdroszczę Wam tego, że jeszcze przed Wami. Że będziecie ją czytać pierwszy raz. Że skradnie wasze serce. Bo ona tak jest. Jeśli czytaliście debiut autorki i macie niedosyt, to koniecznie musicie poznać historię Izis i Aistisa. Wyruszcie ku przygodom na mroźną Alaskę. Zobaczcie sami, co jest w stanie zrobić człowiek. Zobaczcie na własne oczy jak kocha zwierzę. Majestatyczne i groźne. Wzbudzające przerażenie. Zwierzę przywiązane do człowieka, którego traktuje jak członka rodziny.

Polecam.



...