Psychopata

Zastanawialiście się czy są takie ośrodki naukowe, w których przeprowadzane są eksperymenty medyczne na ludziach? Co gorsza, bez ich wiedzy?

Psychopata to thriller Klaudii Muniak, który przeczytałam z zapartym tchem. Główną bohaterką jest Maja, dobrze prosperujący pracownik ośrodka naukowo-badawczego, który swoją karierę rozwija w obszarze badań nad nowotworami mózgu. Testuje innowacyjną metodę wszczepiania komórek macierzystych do chorego narządu.
Po konferencji naukowej przerażona Maja przytomnieje w parku i zdaje sobie sprawę, że nie pamięta co robiła przez ostatnie 24 godziny. Na swojej głowie wyczuwa małą rankę, która może zwiastować tylko jedno?

Czytając książkę, możemy z dnia na dzień obserwować zmiany w zachowaniu Mai, którą zaczyna fascynować zbrodnia, a jej pragnienia dotyczą śmierci najbliższych osób. Poznajemy również jej historie, wydarzenia z przeszłości, które miały wpływ na doznanie szoku pourazowanego, a tym samym na przejawiający się obłęd, stany depresyjne, nagłe wahania nastroju.
Myśli bohaterki są tak skonstruowane, że jesteśmy w stanie wcielić się w postać psychopaty, bądź obserwować go, jakby stał dosłownie obok nas?. zresztą, czy codziennie nie przechodzimy na ulicy obok kogoś takiego?

Lubicie thrillery medyczne? Ja kiedyś przepadłam w tych zagranicznych, a ostatnio otwieram się także na te z rynku polskiego. A jak mowa o polskich thrillerach medycznych, to na scenę wjeżdża Klaudia Muniak!

?Psychopata? to moje trzecie spotkanie z twórczością autorki i z przyjemnością stwierdzam, że bardzo udane! Powieść toczy się w podobnym klimacie co ?Nie ufam już nikomu?, która również mi się bardzo podobała. Fabuła oparta na zagadnieniach medycznych to specjalność Klaudii Muniak i trzeba przyznać, że łączenie ich z wątkami psychologicznymi wychodzi jej doskonale.

Maja jest młodą, odnoszącą sukcesy badaczką zatrudnioną w Instytucie badawczo-naukowym testującym nowoczesną metodę leczenia nowotworów mózgu. Po bankiecie wieńczącym konferencję branżową, bohaterka budzi się na ławce w parku i odkrywa, że nie pamięta co robiła przez ostatnią dobę.

Tymczasem w mieście dochodzi do serii brutalnych zabójstw na młodych kobietach. Śledztwo prowadzi Olek, partner Mai, dzięki któremu kobieta jest w miarę możliwości na bieżąco w sprawie. Kiedy kolejna ofiara zostaje znaleziona na terenie ośrodka, Maja zamiast wpaść w panikę, zaczyna odczuwać niepokojącą fascynację zbrodnią. Nawiedzają ją też niepokojące myśli i niewytłumaczalne zachowania.

Co sprawa nożownika ma wspólnego z placówką naukową? I jaką rolę w tym wszystkim odgrywa sama Maja? Tego już nie mogę zdradzić, żeby nie zepsuć Wam przyjemności z czytania. Obiecuję, że ta książka nie pozwoli Wam się nudzić! Czyta się bardzo szybko ze względu na rosnącą ciekawość rozwoju fabuły. Wersja audio również przyjemna w odbiorze - jeśli ktoś preferuje słuchanie.

Dobry prolog i koniec, środek wypada średnio. Zacznę od tego, co mi przeszkadzało, a trochę się uzbierało. Pierwszy rozdział mnie trochę przygasił, bo sięgając po thriller, nie oczekuje rozbudowanych scen erotycznych, które jak dla mnie przewijają się przez powieść zbyt często, a dodatkowo główna bohaterka zachowuje się miejscami jak kotka w rui, co też mnie też drażniło. Ogólnie Maja jest dziwną osobą, z jednej strony podziwiany, uzdolniony i zapatrzony w siebie naukowiec, wierzący w swoją pracę, traktujący ja jak misję, z drugiej miesza psychotropy z alkoholem, zapomina o nich. No nie wiem, nie wiem. Jakoś mi to nie gra razem.


Wątek kryminalny jest znowu zbyt mało rozwinięty i wyszło, jakby odgrywał marginalną rolę, bo autorka skupiła się bardziej na tym, co działo się z Mają i instytutem, ale skoro już, to te krótkie fragmenty były zbyt... krótkie. Policjant jako śledczy też nie wypadł najlepiej, no ale skończę już te wyliczanki. Nakreśliłam, że poprawki wskazane.


Podobał mi się sam motyw badań, skomplikowanych procedur i eksperymentów, które mają na celu przywrócenie do całkowitej sprawności osoby, które walczyły z nowotworem mózgu. Pani Klaudia nie bała się zaryzykować dość śmiałych teorii i ja je kupiłam! Jestem kompletnym laikiem z medycznymi zapędami, a im bardziej wszystko skomplikowane, tym lepiej. 


Tak zdecydowanie nie mogę polecić, bo jednak powieść jest momentami słabsza, zbyt powierzchownie potraktowana, ale nie jest zła. Dla osób, które dużo czytają lżejszych powieści, ta będzie odpowiednią do zmiany gatunku.

Urzekła mnie okładka. Zimna, bezduszna, trochę jak z horroru. Zachwyciłam się nią i wiedziałam, że powieść przeczytam na pewno, nawet nie zaglądając do Internetu w celu poszukiwania recenzji. Rzadko bowiem jest tak, że dobra okładka kryje literacką szmirę. W przypadku "Psychopaty" moja teoria potwierdziła się. Dobra okładka równa się dobra powieść. Maja Lipska jest bardzo zdolnym naukowcem. Pracuje w Krakowie, w ośrodku naukowo ? badawczym, zajmującym się leczeniem (a właściwie bliższym poznaniem) nowotworów mózgu. Naukowcy przeprowadzają tam liczne eksperymenty z udziałem zwierząt, które pozwalają ocenić skutki nowatorskich i bardzo odważnych metod stosowanych przez naukowców. Pewnego dnia Maja zostaje zaproszona na konferencję, na której ma przedstawić efekty swojej pracy naukowej. Prezentacja jest jej wielkim sukcesem, a Maja przeżywa pięć minut sławy. Oszołomiona uznaniem, pozwala sobie na zapomnienie w zabawie i... budzi się w parku na ławce zupełnie nie pamiętając, jak się tam znalazła. Jest przerażona jeszcze bardziej, gdy okazuje się, że z pamięci wypadł jej nie tylko poranek, ale i cały poprzedni dzień. A tymczasem wkoło niej zaczynają dziać się bardzo dziwne rzeczy. Po Krakowie grasuje seryjny morderca, w Mai budzą się niespotykane dotąd instynkty, a narzeczony Mai (który nomen omen prowadzi śledztwo w sprawie mordercy) z przerażeniem obserwuje zachowania kobiety. Powieść przeczytałam jednym tchem. Gdzieś od połowy moje oczy wyprzedzały mózg, chcąc jak najprędzej dowiedzieć się, co dalej. Zakończenie zwaliło mnie z nóg. Spodziewałam się takiego rozwoju sytuacji, ale autorka na tyle mistrzowsko poprowadziła intrygę, że właściwie dopiero na kilku ostatnich stronach wszystko się wyjaśniło. Powieść mnie przeraziła, oczarowała i zaskoczyła. Pokazała, jak niewiele wiemy o życiu i nauce i jak łatwo nami manipulować. Wystarczy być odrobinkę bardziej zorientowanym... ?Psychopata? jest o tyle ciekawą książką, że można z czystym sumieniem nazwać ją thrillerem medycznym. Autorka w sposób jasny i zrozumiały przedstawia czytelnikowi wiedzę konieczną do zrozumienia tego, co dzieje się z główną bohaterką. Bardzo sympatyczny jest wątek ze studentami, których Maja oprowadza po ośrodku badawczym. Pytania, które zadają uczniowie są ciekawe, a odpowiedzi Mai - jeszcze ciekawsze. Na tyle mnie to wszystko wciągnęło, że sama utonęłam w czeluściach Internetu, próbując sprawdzić to i owo. Niestety czeluście te nie są już takie przystępne dla laika. Nie zmienia to jednak faktu, że od strony medycznej książka jest wyjątkowo przyjemna i zrozumiała. Powieść mnie porwała jak tornado i zaskoczyła świetnym zakończeniem, które po prostu wbija w fotel. Warto sięgnąć w celu przeżycia niesamowitej przygody.

Czy to kim jesteśmy determinuje nasze wychowanie, doświadczenia, a może to tylko geny, lub zwykła fizjologia? Może człowiek rodzi się od razu dobry, lub zły? Czy mózg psychopatów różni się od mózgu ludzi nie odczuwających skłonności do zabijania?

Takie pytania nasuwają się po lekturze najnowszego thrillera medycznego Klaudii Muniak. Czy w książce znajdziemy na nie odpowiedzi? A jeśli tak, czy będą zbliżone do prawdy, czy należy je uznać za fikcję literacką?

W podkrakowskim instytucie badawczym prowadzone są zaawansowane badania nad nieinwazyjnymi metodami leczenia nowotworów mózgu z wykorzystaniem komórek macierzystych. Pracująca tam Maja Lipska jest bardzo dumna z wyniku swych badań, a i w jej życiu osobistym wszystko wspaniale się układa. Aleksander Rudek, jej partner i uznany komisarz policji, pracuje nad sprawą seryjnego mordercy, który brutalnie zabija swoje ofiary, gwałcąc i pozbawiając je palców.

Wszystko się zmienia, gdy po zakrapianym alkoholem bankiecie Maja budzi się w parku nie pamiętając ostatnich 36 godzin. Nie chce zdradzić Olkowi prawdy, więc do ich związku wkrada się nieufność. Ale jak mogłaby mu powiedzieć, że zaczyna ją fascynować zbrodnia, a w jej głowie rodzą się przerażające obrazy, którym nie potrafi się oprzeć? Jej życie zmienia się w karuzelę podejrzeń i fantazji, a zażywane przez nią leki tylko potęgują poczucie osaczenia i utraty kontroli. Gdy jej kolega z pracy zostaje aresztowany przez Olka i oskarżony o brutalne morderstwa, kobieta zaczyna tracić kontakt z rzeczywistością. A może wręcz przeciwnie, właśnie teraz dostrzega prawdę, której nie chciała do siebie dopuścić?

Choć łatwo odgadłam, czym spowodowana jest przemiana bohaterki, to jednak powieść czytałam z pewnym niepokojem i napięciem, a zakończeniem autorka pokazuje, że jednak potrafi zaskoczyć. Osobiście ograniczyłabym jedynie opisy zbliżeń, które w sumie niewiele wnosiły do historii, nieco ją rozwadniając, ale poza tym pomysł na fabułę świetny, a i ze stylem autorki bardzo się polubiłam.

Maja Lipska wiedzie względnie uporządkowane życie. Choć przykre doświadczenia z przeszłości czasem dają o sobie znać, kobieta stara się przejść nad nimi do porządku dziennego i to z satysfakcjonującym rezultatem. Jednak pewnego dochodzi do incydentu, który na dobre odmieni życie Lipskiej. Po firmowym bankiecie Maja budzi się na ławce, a w jej głowie pojawia się 36 godzinna luka w pamięci. Równolegle w Krakowie swoje śmiertelne żniwa rozpoczyna seryjny morderca, którego tropi życiowy partner bohaterki ? komisarz Aleksander Rudek. Czy oba te wątki znajdą powiązanie?

W dotychczas przeczytanych przeze mnie książkach z reguły to głównemu bohaterowi grozi niebezpieczeństwo, natomiast ta pozycja wyłamuje się z tego schematu, ponieważ w ?psychopacie? to centralna postać jest zagrożeniem nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Zastosowanie pierwszoosobowej narracji umożliwia bliskie zapoznanie się z postacią Mai i towarzyszącymi jej odczuciami. Jako czytelnicy możemy stopniowo obserwować jej ?przemianę?. Kreacja bohaterki do mnie przemawia, mimo paradoksalności niektórych jej zachowań.

Książki nie oceniam na maksymalną ilość gwiazdek z kilku powodów. Przede wszystkim brakowało mi w tej pozycji napięcia. Lektura mijała mi raczej bez emocji, pojawiło się jedynie kilka scen, kiedy akcja nabrała dla mnie tempa. Sam wątek ?psychopatyczny? w mojej ocenie jest niedostatecznie rozwinięty, po lekturze towarzyszył mi mały niedosyt. Sceny intymnych zbliżeń pomiędzy Olkiem, a Mają mnie niestety bardzo przytłaczały. Czasami miałam wrażenie, że czytam erotyk, a nie thriller. Sam pomysł na historię według mnie był strzałem w dziesiątkę, być może gdyby książka była dłuższa to pozwoliłoby to w większym stopniu wciągnąć czytelnika w meandry psychopatycznego umysłu, na co osobiście bardzo liczyłam.

Na polskim rynku wydawniczym ilość thrillerów medycznych jest skrajnie uboga, zatem jeżeli jesteście sympatykami zagranicznych pozycji z tego gatunku, polecam waszej uwadze książkę z naszego rodzimego ?podwórka?.