Przez burze ognia

Bardzo się ucieszyłam, gdy wygrałam tę książkę w konkursie na blogu u Potwory i spółka. Ostatnio było bardzo głośno o trzeciej części "Wielki błękit" i chciałam poznać całą serię. Dawno nie czytałam książki dystopijnej, a lubię ten gatunek. Byłam ciekawa, jak autorka tym razem pokaże świat za kilkadziesiąt lat i czy będzie to przypominało którąś z książek już przeze mnie przeczytanych.

W tej powieści pokazana jest przyszłość, w której istnieją dwa światy - Reverie i wszystko poza granicami. Ciężko jest w ogóle streścić ich świat w kilku słowach, bo jest tutaj tyle nowości technologicznych i różnych nazw (trochę przypomina mi to "Delirium"). Już w pierwszym rozdziale pojawiajają się takie pojęcia jak: Kapsuła, Wizjer, Wykluczeni, Sfery. Na początku ogarnięcie wszystkich pojęć i wyobrażenie sobie wszystkiego sprawia trudność, ale po jakimś czasie można się przyzwyczaić.

Aria żyje w technologicznie rozwiniętym świecie, w którym władza zabrania przedostawania się poza kapsułę, oddzielająca ich od reszty świata, który jest niebezpieczny i w którym trzeba walczyć o przetrwanie. Aby przedostać się na zewnątrz, trzeba wejść do Kopuły, którą między innymi transportowane jest jedzenie. Aria jest zdesperowana, bo od kilku dni nie miała kontaktu z matką Luminą, która jest naukowcem w innej Kapsule - Bliss i postanawia dowiedzieć się więcej o Bliss od Sorena, chłopaka, którego dopiero poznała. Soren wraz z kolegami Echem i Banem włamują się do kopuły zniszczonej przez burze eterową. Towarzyszą im Aria i jej przyjaciółka Paisley. Jednak Soren okazuje się być innym człowiekiem, niż Aria myślała i "wycieczka" zamienia się w niebezpieczną przygodę.

Po drugiej stronie żyje Perry, gdzie wszystko wygląda inaczej niż w środowisku, w którym mieszka Aria. Ludzie żyją w plemionach i zachowują się jak zwierzęta - ich zmysły są wyostrzone, zajmują się polowaniem, a najważniejsze jest przetrwanie, więc do tego potrzebna im znajomość różnych sztuk walki. Trochę to przypomina świat Jacoba w "Zmierzchu", podobnie sobie to wyobraziłam. Drogi dwojga nastolatków krzyżują się, gdy chłopak postanawia uratować Arię z opresji. Tak poznają się po raz pierwszy, ale pewne wydarzenie zetknie ich ze sobą raz jeszcze...

Aria zdaje sobie sprawę, że do tej pory żyła w sztucznym środowisku. Nic tam nie było prawdziwe. Nie powstawały plamy na ubraniach, nie odczuwa się bólu i można było się przenieść do jakiegokolwiek świata np. mitologicznego za pomocą Sfer. Jednak to wszystko było sztuczne, a przebywanie poza murami Kopuły, w której mieszka, uświadomiło jej to.

Nie jestem pewna co myśleć o tej książce. Niby wszystko fajne, ciekawa fabuła, ciekawi bohaterowie, ale jest to kolejna książka o nastolatkach walczących z Władzą i oczekiwałam czegoś więcej. Czegoś na miarę "Igrzysk śmierci", ale jak na razie "Igrzysk" żadna seria dystopijna nie przebiła. Ale powieść zainteresowała mnie w takim stopniu, że chętnie przeczytam drugą część.

?Przez burze ognia? to debiut literacki Veronici Rossi, który szybko zdobył uznanie wielu czytelników. Zarys fabuły i przyciągająca wzrok oprawa graficzna zaintrygowały mnie, dlatego i ja postanowiłam sięgnąć po tę pozycję. ?Przez burze ognia? jest gatunkowo połączeniem science-fiction i antyutopii, co było z kolei drugim powodem, by zagłębić się w lekturze. Do literatury dystopijnej mam niemały sentyment i dość często zaczytuję się w tego typu książkach, dlatego byłam pewna, że debiut pani Rossi trafi w mój gust i spełni pokładane w nim oczekiwania. Czy tak się stało?
Główna bohaterka, Aria jest Osadniczką i żyje w Kapsułach szczelnie oddzielonych od zewnętrznego środowiska. Dziewczyna spędza czas odwiedzając wirtualne Sfery i obce jest jej pojęcie bólu. Perry jest Dzikusem i każdego dnia musi walczyć o przetrwanie w prawdziwym świecie, gdzie na porządku dziennym są eterowe burze i wojny międzyplemienne. Dziwnym trafem drogi tych dwojga się przecinają i zmuszeni są połączyć siły, by uratować i odnaleźć swoich bliskich. Czy im się to uda?
Pierwszą rzeczą, która przykuła moją uwagę była wizja świata wykreowana przez autorkę. Nie ukrywam, że zafascynowała mnie rzeczywistość w ujęciu Veronici Rossi i jestem pod wielkim wrażeniem motywów zgrabnie wkomponowanych w tą wizję. Przy pomocy Wizjerów cały świat jest na wyciągnięcie ręki, dając złudne poczucie realności. Aria jednak na własnej skórze przekonuje się jak wygląda rzeczywistość poza Kopułą, gdzie po niebie krąży eter, a w ukryciu czają się kanibale. Całość stanowi dość ciekawą i nietuzinkową mieszankę, dzięki której treść nabiera swoistego wyrazu. Dosyć szybko wczułam się w klimat tej pozycji i po chwili nie mogłam się już od niej oderwać. Veronica Rossi operuje lekkim, nieprzytłaczającym piórem, co czyni książkę bardzo wciągającą. Jeżeli zaś chodzi o kreację postaci to tu również nie mam żadnych zastrzeżeń. Autorka całkiem nieźle poradziła sobie z zarysowaniem ich sylwetek, chociaż muszę przyznać, że nie grzeszą oryginalnością. Ich losy śledziłam jednak z prawdziwym zainteresowaniem i umiejętnie wpleciony w treść wątek romantyczny także przypadł mi do gustu.
?Przez burze ognia? Veronici Rossi to zdecydowanie udany debiut, który ? mam nadzieję ? rozpęta prawdziwą burzę eterową w czytelniczym światku ;) Jest to pozycja warta uwagi, którą upodobają sobie przede wszystkim miłośnicy literatury antyutopijnej z domieszką elementów science-fiction. Osobiście odbieram ją jako intrygujący przedsmak bardziej złożonej historii i w niecierpliwości będę wyczekiwać na kolejną część. Serdecznie polecam!