Książki 
Podręczniki 
Ebooki Promocje
Czytniki ebooków
Serie
Formaty
Audiobooki 
Gry / Zabawki 
Drogeria Rodzaj kosmetyku
Promocje
Muzyka 
Filmy Promocje
Gatunki
Art. pap i szkolne 
Obudził się porażony potwornym bólem. Końcówki czuciowe nerwów były tak bezlitośnie atakowane, że wydał z siebie tylko zwierzęcy, niekontrolowany skowyt.
— Morda w kubeł, gnoju. — Usłyszał głos.
Nie nienawistny i wrogi, ale jakby nieco znużony, zmęczony bezustannym powtarzaniem. Głos człowieka, który usiłuje wykonać, co do niego należy. I, być może, do niego właśnie należy ciągłe powtarzanie: „morda w kubeł, gnoju”.
Pisarz Atlas Symbol ostrożnie uchylił powieki i rozejrzał się wokół, starając się jak najwolniej poruszać ciężką niczym butla rtęci głową. Tonął w szarówce, gdzie pomarańczowo migał tylko rozjarzony punkcik papierosa. Nozdrzy doszedł smrodliwy zapach taniego tytoniu. Pisarz Atlas Symbol wyciągnął dłoń i nagle poczuł pod palcami sprężysty opór. Teraz, kiedy oczy przyzwyczaiły się już do mroku, zobaczył, że to siatka z cienkich, mocnych drutów. Spojrzał w górę, a potem wokół siebie i serce skoczyło mu do gardła. Był zamknięty w klatce. Tak małej, że nie mógłby się położyć na betonowej posadzce z wyprostowanymi nogami. I tak niskiej, iż mógł w niej stanąć, jedynie, bardzo mocno przygarbiając plecy.
— Gdzie ja jestem? — Pisarz Atlas Symbol w nagłym, instynktownie dziecięcym ruchu uniósł dłoń do ust i zaczął gryźć kciuk. — Boże mój, proszę pana — zawołał pokornie w stronę pomarańczowego ognika. — Co się dzieje?
Usłyszał kroki i ujrzał szarą postać, która powoli wyłoniła się z mroku, zbliżyła i przykleiła do siatki. Ten stary mężczyzna o zniszczonej, zapuchniętej twarzy i policzkach pokrytych siwą szczeciną wydawał się przez moment Atlasowi Symbolowi wysłańcem Opatrzności, a może wręcz Zbawicielem.
— Proszę, proszę... Co się dzieje? — Pisarz Atlas Symbol wiedział, jak wygląda areszt, izba wytrzeźwień, dom wariatów, i wiedział również, że miejsce, w którym przebywa, jest czymś zupełnie innym.
Stary wzruszył ramionami i przecisnął przez małe oczka siatki wypalonego do trzech czwartych papierosa.
— Sztachnij się, biedaku — chrypnął przyjacielskim tonem.
Pisarz Atlas Symbol posłusznie, parząc palce i usta, wciągnął dym.
— Szkoda cię, człowieku. — Pokiwał głową z ubolewaniem stary. — Zresztą, co tu gadać, każdego szkoda...
Pisarz Atlas Symbol chwycił z całych sił siatkę.
— Dlaczego? Co tu się dzieje?
— Ja tam nic nie wiem. — Stary wzruszył ramionami, a jego twarz nabrała wyrazu chytrej ostrożności. — Ja tu tylko sprzątam — dodał i zaniósł się rzężącym, zakończonym pokasływaniem i spluwaniem śmiechem.
— Błagam... — Atlas Symbol gorączkowo zastanawiał się, jak przekonać tego człowieka, aby zechciał mówić. — Ja jestem bogaty, naprawdę, niech pan tylko powie...
— Bogaty? — przerwał mu ironicznie stary. — Ciebie nie ma, człowiek, rozumiesz? Zniknąłeś, ot tak psssyt... — Strzelił palcami w powietrzu. — Nekrologi, pogrążona w boleści rodzina i takie tam, jasne?
Pisarz zacisnął palce tak mocno na siatce, że druty wpiły się głęboko w ciało.
— To jakiś żart — wybełkotał. — Kurwa mać, kurwa, to jakiś żart, prawda?! — Rozpaczliwie szukał potwierdzenia na twarzy starego, czekał na śmiech, szczęk kluczy w zamku, rubaszne słowa „co, mało się nie posrałeś w pory, nie?”, a potem pójdą na wódkę, a potem się upiją i obaj będą się śmiać z jego strachu i niepewności, wśród poklepywania i pełnych szklanic.
Ale zamiast tego nagły błysk wypełnił pomieszczenie. Rozdygotane jarzeniówki ukazały wnętrze. Pisarz Atlas Symbol zamrugał porażonymi oczami, lecz mimo to zobaczył wreszcie, gdzie się znalazł. Ujrzał długie rzędy identycznych klatek, połączonych ze sobą bocznymi ścianami. W czterech czy pięciu z nich dostrzegł leżących na podłodze ludzi, skulonych, embrionalnie zwiniętych. Porzucone, szmaciane kukiełki. Stary odskoczył od siatki. Do środka weszło dwoje ludzi w białych kitlach. Mężczyzna o lwiej grzywie siwych włosów i kobieta w drucianych okularach, z twarzą jak ostrze siekiery.
— Awantury? — spytał siwy i zwrócił uważne spojrzenie szarych oczu na starego dozorcę.
— A skąd, panie dochtorze. Przecknął się tylko.
— Gdzie ja, kurwa jestem?! — Światło dodało odwagi Atlasowi Symbolowi. Obecność istot z krwi, kości i ciała wyzwoliła jego energię.
— Jest pan, przede wszystkim, w towarzystwie kobiety, młody człowieku. — Piorunujący atak szarych oczu. — Proszę się zachowywać przyzwoicie, bo będę musiał pana ukarać.
— Słuchaj, skurwysynu! Otwieraj tę klatkę i wypuść mnie. Nie wiesz, kim jestem, wale?! Co to za szopka? Nowy dom wariatów czy co?
Lekarz poczerwieniał i już chciał coś odpowiedzieć, ale kobieta uspokajającym gestem położyła wąską dłoń na jego ramieniu.
— Jest pan w klinice — wyjaśniła ciepłym głosem, tak nie pasującym do drapieżnej twarzy. — Proszę się nie niepokoić. Będzie pan miał okazję wziąć udział w eksperymentach naszego zespołu badawczego i w ten sposób przyczynić się do rozwoju nauki.
— Oszalała pani, czy co? Jakie eksperymenty?! Kurwa żesz, otwierajcie tę klatkę, bo zapakuję was do pudła na całe życie. Wy nie wiecie chyba, kim ja jestem?! — Pisarz Atlas Symbol był tak wściekły, iż ta wściekłość zabijała nawet przerażenie.
Doktor i kobieta wymienili rozbawione spojrzenia.
— Szczerze mówiąc, nie interesuje to nas — wyjaśnił pogodnie siwowłosy lew. — Interesuje nas pan wyłącznie jako tak zwana istota ludzka, potencjalny podmiot i przedmiot prac naukowych. Interesuje nas pan wyłącznie z medycznego punktu widzenia, natomiast pana status społeczny, pana zasady moralne, przekonania religijne czy poglądy polityczne nie zajmują nas i nie będą zajmowały w najmniejszym stopniu. To możemy panu obiecać.
skonałą opinię, działaczka zakładowego zarządu Ligi Młodych Polek, kandydatka na członkinię w Lidze Rodzin Katolickich i członkini Zgromadzenia Samarytanek. No, Ale i warunki mieszkaniowe doskonałe: własne dwupokojowe mieszkanie. Trzeba się będzie nią zainteresować. Może jakieś niespodziewane odwiedziny? Może namówić księdza proboszcza, aby w czasie mszy publicznie pobłogosławił tak gorliwą owieczkę? Ale wpierw trzeba sprawdzić, rzecz jasna, chociaż wszystkie te dane nie mogą kłamać. Poza tym Amalryk Dymała nie chciał przyznać przed samym sobą, ale spodobała mu się ta dziewczyna. Na zdjęciu widać zielone oczy o kształcie migdałów, rude, opadające na ramiona włosy, jasną cerę z leciutkimi piegami. I pomimo skromnej, sięgającej szyi sukienki trudno nie dostrzec wspaniałego biustu, na którym opinała się materia. Amalryk Dymała usłyszał trzask otwieranych, a potem zamykanych drzwi. Zerknął na zegarek, z cyferblatu łagodnie uśmiechał się Jezus. Dokładnie za trzy dziewiąta. Na pewno przyszli dwaj jego zastępcy. Trzeba ich wezwać, powiedzieć parę słów, przywitać się, nakreślić obowiązki. Oni obaj też są nowi. Zastępcy poprzednika Amalryka Dymały razem ze swoim szefem wylądowali na Śląsku. A może nie wzywać? Lepiej pójść samemu, nie wywyższać się, stworzyć od razu, od początku, atmosferę wzajemnego zaufania oraz zrozumienia. Podniósł się z krzesła, wyłączył komputer i podszedł do drzwi. Delikatnie nacisnął klamkę. Przeszedł przez sekretariat, nie zwracając uwagi na służbiście wstającą starszą panią, i wszedł do gabinetu zastępców. Obaj siedzieli już na miejscach, ale Dymała obrzucił ich niezadowolonym spojrzeniem. Bowiem białe koszule nie były należycie zapięte pod szyją, czarne marynarki zwisały jak szmaty, niedbale przerzucone przez poręcze krzeseł. Jeden z mężczyzn oparł but na wysuniętej do połowy szufladzie. No i obaj palili papierosy. Pod sufit unosiły się kłęby dymu, jednak nie czuć było charakterystycznego smrodu. Amalryk Dymała momentalnie skoncentrował wzrok na leżących kolorowych paczkach. A więc to tak, pomyślał. - Dzień dobry - przywitał się pierwszy z zastępców, wstając z miejsca. - Co to jest? - Amalryk Dymała wyciągniętym palcem wskazał pudełko papierosów. - Marlboro - rzekł wyjaśniającym tonem drugi, młody, czarnowłosy, z baczkami, i nawet nie zdjął stopy z szuflady. - Zapali pan? - Nie - uciął ostro Amalryk Dymała. - I wy też nie będziecie palić! Chorzy nie mogą spełniać swego obowiązku wobec Kościoła. Działanie na szkodę własnego organizmu jest działaniem przeciw społeczeństwu! I zapiąć się pod szyją - dodał, starając się, aby jego głos wyrażał należyte obrzydzenie. - I marynarki mi założyć, ale już! Władza jest wspaniała. Twarze zastępców spochmurniały, lecz oni sami już zerwali się z miejsc i nie śmiąc nawet mruknąć, zgasili papierosy, zapięli guziki i założyli marynarki. Amalryk Dymała przez chwilę przyglądał im się surowym, taksującym wzrokiem. Stali przed nim wyprostowani, bladzi, a ich wzrok nerwowo biegał gdzieś po ścianach. Nie ma to jak od początku wyraźnie zaznaczyć, kto ma prawo do mówienia, a kto obowiązek słuchania. - No! - powiedział Amalryk Dymała. - Dzień dobry - dodał i wyszedł. Postarał się, by drzwi trzasnęły. Nie za głośno, ale tak właśnie ostrzegawczo. Cholera, zapomniał im powiedzieć, że palenie zagranicznych papierosów jest przejawem sabotażu gospodarczego. W końcu skąd mogą je mieć, jak nie z czarnego rynku? No nic, jeszcze zdąży. To przecież dopiero pierwszy dzień. Książki Jacka Piekary wydane nakładem naszego wydawnictwa Sługa Boży Młot na czarownice Miecz Aniołów Necrosis. Przebudzenie Świat jest pełen chętnych suk Łowcy dusz Przenajświętsza Rzeczpospolita Płomień i krzyż - tom 1 Charakternik Ja, inkwizytor. Wieże do nieba Alicja Ja, inkwizytor. Dotyk zła Mój przyjaciel Kaligula Ja, inkwizytor. Bicz Boży COPYRIGHT (C) BY Jacek Piekara COPYRIGHT (C) BY Fabryka Słów sp. z , LUBLIN 2008 WYDANIE III ISBN 978-83-7574-462-0 Wszelkie prawa zastrzeżone All rights reserved Książka ani żadna jej część nie może być przedrukowywana ani w jakikolwiek inny sposób reprodukowana czy powielana mechanicznie, fotooptycznie, zapisywana elektronicznie lub magnetycznie, ani odczytywana w środkach publicznego przekazu bez pisemnej zgody wydawcy. PROJEKT I ADIUSTACJA AUTORSKA WYDANIA Eryk Górski, Robert Łakuta ILUSTRACJA ORAZ PROJEKT OKŁADKI Paweł Zaręba REDAKCJA Karolina Wiśniewska KOREKTA Magdalena Byrska SPRZEDAŻ INTERNETOWA ZAMÓWIENIA HURTOWE Firma Księgarska Olesiejuk sp. z 05-850 Ożarów Mazowiecki, ul. Poznańska 91 : 22 721 30 00 , e-mail: WYDAWNICTWO Fabryka Słów sp. z 20-834 Lublin, ul. Irysowa 25a tel.: 81 524 08 88, faks: 81 524 08 91 e-mail:
| Szczegóły | |
| Dział: | Książki |
| Kategoria: | fantastyka, fantastyka naukowa, światy alternatywne |
| Wydawnictwo: | Fabryka Słów |
| Oprawa: | miękka |
| Okładka: | miękka |
| Wymiary: | 125x195 |
| Ilość stron: | 432 |
| ISBN: | 978-83-7964-316-5 |
| Wprowadzono: | 08.03.2018 |
Zaloguj się i napisz recenzję - co tydzień do wygrania kod wart 50 zł, darmowa dostawa i punkty Klienta.
