Przemytnik słów

Gdybym jednym słowem miała opisać tę książkę, to powiedziałabym, że jest dziwna, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu, bo inna niż inne, specyficzna. Książka ma jakiś taki swój niezwykły klimat, no i język.. język niezwykle osobliwy. Autor każdemu słowu oddał swoją osobowość, swoja duszę.

Przemytnik słów to zbiór kilku różnych opowiadań, na pozór nie połączonych ze sobą, jednak tworzących piękną całość. Opowiadań o ludzkich tęsknotach za namiętnością, bliskością drugiego człowieka. Książka na przykładzie różnych historii i bohaterów ukazuje złożoność ludzkiej osobowości. Jesteśmy różni, różnie odczuwamy, mamy inne przeszłości, inne doświadczenia, inne rzezy nas kształtują jednak wszyscy pragniemy i potrzebujemy jednego.. potrzebujemy bliskości. I tak samo wszyscy boimy się samotności...

Głównym bohaterem książki jest Bruno, mężczyzna o urokliwym uśmiechu i dość bogatym, w przygody, życiu. Po długich wojażach, ze sporym bagażem doświadczeń a jeszcze większym poczuciem osamotnienia, osiedla się w melancholijnej Wenecji. Tam poznaje piękną japonkę Keiko, która rozbudza jego wyobraźnię i sprawia, że jego życie znów nabiera koloru.

Oprócz Bruna i jego historii, w opowiadaniach poznajemy m.in. poczciwego starca Horacio - księgoterapuetę, który na ludzkie duchowe dolegliwości przepisuje swoim "pacjentom" książki; Ricardo argentyńskiego komentatora, który kocha piłkę nożną, ale jeszcze bardziej swojego dziadka, dla którego jest w stanie poświęcić wiele; Marię pokorną służącą i jej bogatego pracodawcę, właściciela wszystkich języków świata, u którego ludzie by móc mówić kupują słowa; pianistę w białych rękawiczkach który .. no właśnie czy faktycznie nigdy nie zagrał fałszywej nuty?; wspomnianą już Keiko, kobietę boginię, piękność pożądaną przez mężczyzn. Śliczna japonka, każdego wieczora oddaje się temu, który swoim słowem, wierszem, listem poruszył jej duszę, rozbudził namiętność.

Wszystkie opowiadania i historie wspominanych bohaterów otoczone są jakąś magiczną aurą, jak cała książka...

"Tą książką należy się delektować" czytamy z tyłu książki i zdecydowanie tak jest, bo tu jest coś więcej niż treść. Możemy posmakować nieprzeciętności pisarskiej i niemal namacalnie dotknąć autora. Bardzo rzadko mi się zdarza trafić na takie książki gdzie tak bardzo wyczuwa się ducha autora. Strony książki przesiąknięte są nostalgią, samotnością i sercem pisarza. To właśnie powoduje, że jest ona inna już inne książki. Może czasem chaotyczna, czasem niedopowiedziana, niekompletna, ale właśnie taka jak człowiek, czyli nie zawsze idealny i nie zawsze poukładany.
Czy poleciłabym książkę? Właściwie nie wiem, na pewno nie każdemu. Wydaje mi się też, że Przemytnika słów powinno się przeczytać więcej niż 1 raz, bo ma on w sobie potencjał, który po pierwszym przeczytaniu niekoniecznie musi być zauważony. Myślę, że za każdym kolejnym czytaniem odkrywać się będzie coś innego, coś nowego.

Głównym bohaterem jest Bruno Labastide, samotny Francuz, uwodziciel, który nigdy nikogo nie pokochał na prawdę. Wiele podróżował, dzięki czemu ma w zanadrzu wiele opowieści, które potrafi przywoływać z niesamowitym urokiem bajarza. Czy przypadkowe spotkanie młodej, ślicznej Japonki o pięknym imieniu Keiko coś zmieni?

Nikt nie wie o samotności tyle co ja. Nikt. Ani ten, kto nigdy nie poczuł, czym są zimne stopy obok w łóżku w długie zimowe noce, ani ten, kto nigdy nie poznał czułości palców mydlących włosy, ani gruby dzieciak, z którym nikt nie chce się bawić na przerwie, ani pryszczata dziewczyna w okularach, która czytała wszystkie książki z biblioteki na wsi, gdzie spędza wakacje, bo nie ma żadnych koleżanek. Nikt. s. 7
Bruno rozpoczyna przywoływanie historii ze swojego życia. Wraz z nimi pojawiają się postacie osób, które w jakiś sposób zaistniały w jego życiu, lub gdzieś w którymś momencie się pojawiły. Jednym z takich bohaterów jest tytułowy Przemytnik słów, czy księgoterapeuta - Horacio, który na każdy problem ma gotowe rozwiązanie w postaci recepty na przeczytanie konkretnej książki. Innym razem poznajemy mafiozów z Czelabińska i Moskwy, którzy uczą młodego Bruna czym naprawdę jest robienie interesów.

Co powoduje, że człowiek sukcesu, szanowany i lubiany fachowiec u szczytu kariery, świadomie poświęca się, niszczy swój prestiż i łamie sobie życie. Odpowiedź jest tylko jedna: miłość. s.47

"Przemytnik słów" to piękna opowieść o sile słowa, o rozmowie i opowieści, pod którą tak naprawdę ukrywa się tęsknota za prawdziwym uczuciem. Bohater w każdej nowej historii przekazuje to czego tak naprawdę mu brakowało, oraz to za czym teraz tęskni. W dodatku wszystko dzieje się w Wenecji, mieście romantycznym, nostalgicznym, tajemniczym i magicznym zarazem. Klimat, tęsknota, samotność wszystko to sprawia, że czytając podróżujemy w głąb psychki bohaterów, a śledząc ich losy współodczuwamy ich emocje.

- Te pozostałe dwadzieścia procent, których nie można kupić za pieniądze, to zdrowie i niepowodzenia w miłości. Z tym chłopcze, nic się nie da zrobić, nie ma na świecie takiego złota, które by ci pomogło, za które mógłbyś sobie kupić spokój. s.168

Polecam tę książkę wszystkim tym, którzy choć raz w życiu poczuli się samotni. Piękna, nostalgiczna, a do tego naszpikowana treścią powieść hiszpańskiego autora, o Wenecji i wielu innych miejscach na ziemi.