Przekonaj mnie, że to ty

Czy zdarzyło się Wam, że czuliście potrzebę zmian, jednak baliście się zaryzykować, rezygnowaliście ze swoich marzeń, przyjmując za monetę to, co znane jako bardziej bezpieczniejsze? O tym wszystkim właśnie będzie najnowsza powieść Anny Karpińskiej. "Kochanie, życzę ci, żebyś nigdy nie przestała marzyć. Jeżeli będziesz pewna swoich marzeń, one się spełnią. I tego ci życzę. Spełnienia." Książka rozpoczyna się dość przygnębiającym klimatem, smutno, melancholijnie, ale im dalej wraz z upływającymi stronami wcale taka nie jest. Autorka porusza problem nastoletniej ciąży, śmierci męża, dziecka. W ciekawy sposób opisuje również skomplikowane relacje matki i córki oraz konsekwencje zbyt wielkiego poświęcania i zbyt długo skrywanych tajemnic. Tu nie ma prostych rozwiązań. Tu serce walczy z rozumem. Jest też trudna przeszłość, która ma swoje konsekwencje i wpływa na sposób postrzegania świata. Nie zabrakło nagłych zwrotów akcji i niespodzianek. Pojawiają się zagadki, rodzinne sekrety, które dodają kolorytu powieści. Powieść wywołuje całą paletę emocji - smutek, złość, rozczarowanie, rozgoryczenie, niepewność, tęsknotę. I choć może nie ma wielkiego bum!, to książka wcale nie nudzi, bo dzieje się naprawdę sporo, a wspomniane przeze mnie wcześniej wątki okazują się interesujące. Jest też temat żałoby, który może pomóc tym czytelnikom, którzy właśnie przechodzą ten trudny okres, poradzić sobie ze stratą osoby najbliższej. Widać, że autorka doskonale rozumie uczucia towarzyszące żałobie. Pojawia się oczywiście historia miłosna, a raczej dwie. Mamy uczucie zarówno te dojrzałe, ale i te młodzieńcze. Autorka poradziła sobie w obu przypadkach. Naprzemienna narracja doskonale oddaje emocje i myśli obu bohaterek, które są w różnym wieku, więc któraś z nich zawsze będzie nam bliższa, bo tak jak i one, tak i my jesteśmy na różnym etapie życia. Jedynie do czego można się przyczepić to tytuł, który może wprowadzać w błąd. Sugeruje romans, a tymczasem dostajemy opowieść o skomplikowanych relacjach matki i córki. To książka o poszukiwaniu własnej tożsamości i swojego miejsca na świecie w hiszpańskim klimacie. O miłości wiecznej oraz tej, która leczy rany. O zaufaniu, nadziei, lękach, obawach, odwadze. Ale przede wszystkim to książka o tym, że zawsze warto walczyć o swoje marzenia i szczęście, bo nikt inny za nas tego nie zrobi. Może tego szczęścia szukamy nie tam, gdzie powinniśmy, a może w ogóle go nie dostrzegamy, albo nie chcemy dostrzec lub zadowalamy się jego namiastką? Pamiętajmy, wszystko zależy tylko i wyłącznie od nas samych. Myślę, że w tej opowieści każda kobieta, niezależnie od wieku, odnajdzie cząstkę siebie. Ale szczególnie polecam ją dojrzalszym kobietom, które zmagają się z trudami życia i nie wierzą, że może je spotkać jeszcze coś dobrego. sza-terazczytam.blogspot.com

Różne, dzielone barierą wieku i poglądami na sytuację, w której się znalazły. Obie bohaterki, których kreacja wypadła całkiem wiarygodnie, mogą zyskać sympatię czytelniczek ? tych młodszych i tych starszych. Naprzemienna narracja, oddana w ręce to jednej, to drugiej kobiety, pozwala poczuć emocje i myśli obu bohaterek na tyle, że z jedną z nich z pewnością każda czytelniczka mocniej się będzie identyfikować. Ja także dokonałam swojego wyboru, jednak chociaż polubiłam obie panie, nie podbiły one mojego serca na tyle, by pozostały w nim na dłużej.

Akcja powieści, rozgrywana w klimacie nadmorskich miejscowości, co jakiś czas przywołuje zalety urokliwych, polskich zakątków. Te zaś zostają skontrastowane z upalną Hiszpanią, bo to właśnie ona okazuje się odwiecznym marzeniem jednej z bohaterek. Sympatyczni i uwodzicielscy obywatele tej części południowej Europy okazują się mieć temperament, chociaż autorka nie zapomniała o tym, że i w Polsce mamy przecież wartych uwagi mężczyzn. Jest więc i swojsko i egzotycznie, naprawdę ciekawie jak na powieść obyczajową.

?Przekonaj mnie, że to ty? to historia o odbudowywaniu właściwych dróg, o miłości ? tej niegasnącej, wiecznej, ale i tej, która leczy rany. To książka o matczynym przywiązaniu, o próbach stawiania pierwszych kroków na niepewnym gruncie. O zaufaniu, nadziei, lękach, obawach ale też odwadze, bo przecież bez niej żadna decyzja prowadzącą do szczęścia nie byłaby możliwa. Chociaż dość istotną rolę odgrywa tutaj śmierć, a jej rozległe pole rażenia początkowo mocno daje się we znaki, autorka nie trzyma swoich czytelniczek za gardło przez długi czas, a raczej stara się pokazać, że zawsze jest szansa na lepsze jutro. Nic nie dzieje się jednak z dnia na dzień i właśnie ten powolny, aczkolwiek naturalny bieg wydarzeń sprawia wrażenie, jakby to wszystko działo się naprawdę.

Plastyczny język, lekkie pióro i umiejętność wskrzeszania emocji. Anna Karpińska to bez dwóch zdań doświadczona autorka, a jej warsztat pozostawił swój wyraźny ślad także w tej powieści. Być może brakowało mi odrobiny spójności wywołanej zmianą narracji. Może oczekiwałam większego ?bum?, które kompletnie by mnie osłupiło. Nie mogę jednak narzekać na zwroty akcji, bo chociaż punkty kulminacyjne miały tutaj łagodny wymiar, okazały się całkiem interesujące.

Książkę polecam w szczególności dojrzalszym kobietom, paniom, które zmagają się z trudnościami losu nie wierząc, że nadejdą lepsze dni. Ta książka jest nie tylko naturalnie brzmiącą historią, ale także duchową przyjaciółką, która może sypnąć dobrą radą w sytuacjach beznadziejnych. Jeżeli lubicie powieści obyczajowe, treści płynące miarowym, niespiesznym rytmem i oczekujecie podbudowania bez huraganu wrażeń ? ?Przekonaj mnie, że to ty? jest dla Was.