Przedsionek piekła

Pomysł na przedstawiony świat był naprawdę dobry, chociaż momentami opisy wynalazków i eksperymentów były na tyle makabryczne, że książka mogłaby podchodzić pod horror. Niestety jego potencjał nie został wykorzystany. Brakowało mi tutaj akcji, jasnego celu, do którego miałyby dążyć postaci, dla którego mogłyby robić te wszystkie potworne rzeczy i pokonywać przeszkody. Wszystkie zdarzenia stanowiły bardziej opis sytuacji, historii bohaterów, niż konkretne działania, dlatego książkę tą czytało mi się dość powoli i opornie.
Zdecydowanie spodobał mi się za to sposób poprowadzenia historii postaci. Trzy, na pozór zupełnie ze sobą nie powiązane wątki postaci ostatecznie pięknie się połączyły, zapewniając przy okazji kilka sporych zaskoczeń i zwrotów akcji.
Podsumowując: fanom klimatów science-fiction powinna spodobać się wizja świata w "Przedsionku piekła". Osoby szukających mocnych wrażeń też znajdą tu coś dla siebie. Jednak czytelnicy, którzy lubią w książkach bohaterów, z którymi się mogą utożsamiać, wartką akcję albo bardziej przyjemne wątki raczej nie zaprzyjaźnią się z tą pozycją.

Piekło posiada wiele obliczy i każdy wyobraża je sobie na własny, upiorny sposób (oczywiście, jeśli w nie wierzy), ale czy kiedykolwiek zastanawialiście się, jak będzie wyglądało wasze życie, kiedy piekło z najgorszych koszmarów objawi się wam tutaj, na Ziemi? Co wówczas poczujecie? Na jakie tortury zostaniecie skazani, podczas których zaczniecie błagać, płakać, kląć i nienawidzić jednocześnie? Jeśli chcecie się przekonać, zmierzyć z najstraszniejszymi wizjami i patrzeć, jak ludzkość wyniszcza się samoistnie, to zapraszam was do "Przedsionka Piekła" Tomasza Kaczmarka.

Wyznam od razu, że fabuła jest bardzo zawiła, więc zdradzę jedynie kilka oczywistych faktów, które nijak nie wpłyną na odbiór całej powieści. Tomasz Kaczmarek w swoim debiucie opowiada trzy historie kompletnie różnych bohaterów. Czytelnik ma do czynienia z naukowcem na emeryturze, aktualnie przebywającym w szpitalu psychiatrycznym, Andrew Miltonem. Kathleen, dziewczyną poddawaną torturom w ramach objętego tajemnicą rządowego eksperymentu. Oraz Januszem - młodym, bezdomnym chłopakiem grasującym po obskurnych ulicach miasta Exmore, marzącym o kącie dla siebie i swojej grupy, o pieniądzach i lepszym życiu.

Każda historia wydaje się całkowicie odrębna oraz niepowiązana, choć im dalej brniemy przez brudną, wywołującą traumę fabułę, tym więcej dziwnych powiązań dostrzegamy. Po drodze natkniemy się na Bonaków, czyli bogów-naukowców, którzy pewnego dnia postanowili zawitać na Ziemię, zdradzając parę mistycznych, technologicznych tajemnic; szklanych ludzi żyjących głęboko pod ziemią niczym krety; a także na niebezpieczne eksperymenty, ludzi objętych szaleństwem oraz ogrom naukowego bełkotu, który okaże się zadziwiająco trafny.

W "Przedsionku Piekła" tylko jedna rzecz jest pewna: jeśli tam trafisz, już nigdy nie wyjdziesz stamtąd w stu procentach sobą... Albo żywy.

Debiut Tomasza Kaczmarka to książka wciągająca, często brutalna i przede wszystkim dająca do myślenia. Zwłaszcza epilog wprowadza swego rodzaju konsternację. Trafiały się momenty, których się spodziewałam, a także takie, które wywoływały szok, więc podczas lektury ani razu nie ziewnęłam. Logiczne połączenie ze sobą tych trzech wspomnianych powyżej historii wymagało dużej dozy wyobraźni (i odwagi), za co autorowi należą się gratulacje.

"Przedsionek Piekła" zdecydowanie nie należy do powieści zwyczajnych. Powiedziałabym, że można tu znaleźć dużo oryginalnych pomysłów. Wczepienie żabich mózgów robotom? Stworzenie czegoś imitującego skórę i jednocześnie naprawiającego uszkodzone tkanki niemal od zera? Albo powołanie do życia bogów-naukowców, którzy stwierdzili, że ot tak pojawią się na Ziemi i zdradzą kilka tajemnic z przyszłości? To wątki, jakie zapadły mi najlepiej w pamięć, ale znajdzie się ich o wiele, wiele więcej.

Książka zawiera dużo zagadnień naukowych, ale przedstawiono je na tyle błyskotliwie, że o niektórych czyta się z ogromnym zainteresowaniem. Nie dostajemy suchych faktów idealnych do zasypiania. Autor zrobił dobry research, co widać na pierwszy rzut oka.

Nie mogę nie wspomnieć jeszcze o sposobie prowadzenia narracji. Każdy rozdział przypisano kolejno Miltonowi, Kathleen i Januszowi, ani razu nie zmieniając ustawienia, przez co po pewnym czasie narodził się schemat. Przyznam, że z początku bardzo mi się ten zabieg podobał, ale im dalej brnęłam w fabułę, tym większe odnosiłam wrażenie nagłego urwania w połowie niezmiernie ważnego fragmentu. Momentami czułam się poirytowana, ale tempo czytania znacznie się zwiększało.

"Przedsionek Piekła" jest książką nietuzinkową, którą bez wahania polecam. Zaznaczę jednak, że z pewnością nie spodoba się wszystkim przez wzgląd na ewidentną brutalność i mocno zawiłą fabułę. Sięgając po debiut Tomasza Kaczmarka, dostaniecie historię alternatywną, kiedy świat nie musiał sam dążyć do rozwinięcia technologii, a ludzie dostali niemalże wszystko na tacy. "Przedsionek Piekła" to historia wciągająca, doskonale przemyślana i łącząca mechanikę z biologią, przez co określiłabym ją niesamowicie oryginalną.

Na tę książkę trafiłam zupełnie przypadkiem. Oczywiście widziałam ją w zapowiedziach, ale nie zachęciła mnie szczególnie. Jednak dziwnym trafem pewnego dnia odebrałam paczkę od wydawnictwa. Niespodzianka! "Przedsionek piekła" wylądował u mnie. Postanowiłam dać tej powieści szansę, bo w sumie czemu nie? Co z tego wynikło? Zaraz przeczytacie sami.

Exmore ? betonowa dżungla wieżowców, fabryk, mrocznych zakamarków. Miasto położone na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Tajemnicza elektrownia, szpital psychiatryczny, laboratoria, to wszystko się tam znajduje. Nasi bohaterowie to: Andrew Milton, spędzający czas w ośrodku na oddziale dla skazańców. Kathleen Turner. Więziona od wielu lat, traktowana gorzej niż można sobie wyobrazić, czeka na śmierć. Wisienką na torcie jest Janusz Szewczyk. Młody chłopak każdego dnia stara się przetrwać w dokach Exmore. Żadne z nich nie wie, co i kiedy połączy ich ze sobą.

Mam mieszane odczucia po przeczytaniu tej powieści. Niby się podobała, a jednak nie do końca. Nie mam pojęcia, jak mam tę książkę ocenić. Pomysł na fabułę jest w porządku. Bogowie-naukowcy, rozwój technologii, eksperymenty na ludziach ? to wszystko szło w naprawdę dobrym kierunku. Jednak coś nie zagrało. Wątek bogów-naukowców został trochę zepchnięty na bok, zapomniany, a myślę, że byłby naprawdę ciekawy. Jeśli chodzi o technologię, to fani science fiction, nie będą czuli się pominięci. Plusem jest to, że autor zrobił porządny research i czytając o rzeczach np. związanych z fizyką, nie czułam się jak kompletna idiotka. Wyjaśnia wszystko dokładnie, dzięki czemu rozumiałam, co, jak i dlaczego.

Nie zmienia to jednak faktu, że w książce panuje chaos. Każdy rozdział jest o innym bohaterze, nie ma żadnych ram czasowych. Autor miesza przeszłość z teraźniejszością, łatwo jest się pogubić i nie rozumieć, o co chodzi. Dodatkowo użył narracji pierwszoosobowej, co jakoś nie zachęcało. Według mnie bardziej pasowałaby tutaj trzecioosobowa. Z bohaterów najbardziej polubiłam Andrew i Kathleen. Oni mieli najbardziej barwne osobowości, mam wrażenie, że właśnie na nich Kaczmarek się skupił.

Podsumowując, "Przedsionek piekła" to nawet udany debiut. Nie przekreślam go całkowicie, ale sami pewnie zauważyliście, że nie wywarł na mnie ogromnego wrażenia. Na pewno książka zmusiła mnie do myślenia. Ile jest w stanie zrobić człowiek, by osiągnąć cel? Ile bólu jest się w stanie znieść? Polecam fanom fantasy i science fiction.

Akcja powieści przenosi nas na wschodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych do miasteczka Exmore. Pozornie mało znaczącej miejscowości, o której tak naprawdę prawie nikt nie słyszał. Miejsce to słynie głównie z działającego tam szpitala psychiatrycznego, w którym leczeni są szczególnie niebezpieczni pacjenci. To jednak nie placówka medyczna jest najważniejszym elementem tego miejsca. Stoi tam bowiem również potężna elektrownia, zasilana technologią, która jest jedną z najbardziej strzeżonych tajemnic w kraju.

Książka ze względu na swoją tematykę balansuje na pograniczu dzieła fantastycznego i powieści ukazującej historię alternatywną. Autor bardzo mocno skupia się tutaj na ?nowoczesnej? technologii, która teoretycznie nie powinna istnieć. To właśnie przez pryzmat technologicznej tajemnicy, czytelnik ma tutaj okazję poznać całkiem interesującą fabułę. W tych kwestiach twórca nie daje jednoznacznych odpowiedzi i niczego nie pisze tutaj wprost. Pozwala on czytelnikowi na snucie domysłów i rozruszanie własnej wyobraźni. Wątki te potrafią być mocno angażujące i dobrze napisane, chociaż nie są one pozbawione błędów. W kilku miejscach autor pozostawia odbiorcy trochę zbyt duże pole do interpretacji, przez co historia niepotrzebnie robi się trochę zbyt zagmatwana.

Dość istotną częścią dzieła są również pojawiający się na jego łamach bohaterowie. Pierwszoplanowe role pełni tutaj trójka pozornie niepołączonych ze sobą postaci: ekscentryczny staruszek Andrew Milton będący pacjentem szpitala psychiatrycznego, uwięziona Kathleen Turner oczekująca na swój nieunikniony koniec oraz nastoletni chłopak Janusz Szewczyk próbujący przetrwać kolejne dni w niezbyt gościnnych dokach Exmore. Każdy z nich ma całą masę swoich własnych problemów i towarzyszących temu emocji. Nie są oni świadomi tego, że ścieżka ich losu w pewnym momencie połączy się w jedną nierozerwalną linię.

Twórca postanowił wykorzystać w swoim dziele narrację pierwszoosobową, która doskonale współgra z nietuzinkowymi bohaterami i pozwala czytelnikowi na lepsze zagłębienie się w całej historii. Same postacie są bardzo dobrze nakreślone i trudno jest tutaj do czegokolwiek się przyczepić. Ich ?różnorodność? sprawia, że każdy powinien znaleźć tutaj bohatera, z którym będzie się mocniej utożsamiał i z wypiekami na twarzy śledził jego losy do samego końca.

Przedsionek piekła jest więc całkiem solidną porcją futurystycznej literatury, która powinna mocno zainteresować miłośników tego rodzaju powieści. Tytuł nie jest pozbawiony kilku drobnych wad, ale jak na debiut autora jest to pozycja niemalże doskonała.