Pozorność

4.7 13 ocen

książka

Wydawnictwo Replika

Oprawa miękka

Dostępność niedostępny

Opis produktu:

Już nic nie miało znaczenia, bo właśnie w tej chwili jej życie się skończyło. Życie i małżeństwo, które okazało się tak bardzo koszmarne, tak zakłamane, że już sama nie wiedziała, czy chociaż przez chwilę rzeczywiście było prawdziwe.
Historia dwojga młodych ludzi, którzy po krótkiej znajomości postanawiają się pobrać, rozstając się jednocześnie z wcześniejszymi partnerami. Wkrótce po ślubie Piotr zaczyna być agresywny. Kiedy dochodzi do pierwszego poronienia, otwarcie obwinia Ankę o tę sytuację. Kobieta pod wpływem szoku przechodzi krótkie załamanie nerwowe, podczas którego traci kontakt z rzeczywistością.

"Pozorność to doskonałe studium kobiety, która zostaje poddana przemocy psychicznej i fizycznej. Uzależniona od tego, który kiedyś przyrzekał ją kochać i chronić, teraz zaczyna kroczyć na krawędzi własnego szaleństwa, które nawarstwia się wraz z eskalacją przemocy ze strony ukochanego męża. Natalia Nowak-Lewandowska funduje nam wycieczkę w głąb ludzkiej psychiki, pełną tragizmu, bezlitosną i miejscami nie do przyjęcia. Lektura tej powieści to prawdziwe wyzwanie dla wymagającego czytelnika, bo zderzenie się z przedstawionym światem nie jest pozorne, dotyka najgłębszych zakamarków ludzkiej duszy".
Polecam. Agnieszka Lingas-Łoniewska

S Szczegóły
Dział:	Książki
Wydawnictwo:	Replika
Oprawa:	miękka
Okładka:	miękka
Wprowadzono:	30.01.2017

RECENZJE - książki - Pozorność

4.7/5 ( 13 ocen )

5

12
4

0
3

0
2

0
1

1

like_

ilość recenzji:25

brak oceny 24-02-2017 20:53

Książka (nie)typowo kobieca, a tytuł mówi wszystko o poruszonym temacie. Jednak sposób, w jaki autorka przedstawia bohaterów i ich uczucia jest nie do opisania.
Książka składa się z dwóch części.
Pierwszą czytałam (dosłownie)tu stronę, tam dwie. Nie, nie dlatego że mnie nudziła. Bynajmniej! Dlatego, że musiałam przemyśleć, przeanalizować i przyswoić każdy fragment. Każdą stronę rozbierałam na akapity, akapity na zdania, zdania na słowa... Emocje jakie mną kołatały, szarpały mnie jak te wrony bohaterkę. Ciężko funkcjonować w rzeczywistości mając "rozgrzebaną" taką książkę, jednocześnie nie sposób czytać ją bez przerwy na analizę lub uspokojenie. Tak mi właśnie na serce i układ nerwowy działała.
W tej części poznajemy Annę jako niezależną kobietę, żonę swojego męża, panią swego losu. Z każdym jednak zdaniem nasza bohaterka pogrąża się coraz głębiej w swojej niemocy i bezsilności. Z każdą chwilą umiejętniej stwarzającą pozory.
Część druga przyniosła przełom. Anna osiągnąwszy apogeum (nie)wytrzymałości psychicznej spotyka na drodze człowieka, który chce jej pomóc niezależnie od przeciwności. Przełom przyniósł ulgę czytelnikowi, a siłę naszej bohaterce.
I jest jeszcze zakończenie. Przynosi ono ukojenie i wiarę, że "z każdej sytuacji jest wyjście, nawet jeśli w tej chwili nie widać go na horyzoncie".
No i w perspektywie całości jest dawna miłość. Dawna, ale czy miniona?
W trakcie czytania człowiek gubi się tak, że momentami nie wie nic, ale czuje nadzieję.