Później (twarda)

Jamie widzi zmarłych - jedni są mili, drudzy nie. Ale zawsze muszą mówić prawdę.

Kinga czytam okazjonalnie, fanką nazwać się nie mogę, ale lubię jego książki za to, że potrafi pokazać straszne rzeczy idealnie wplecione w rzeczywistość. I tak było tym razem. Totalnie mi nie przeszkadza długość tej książki czy bezpośredniość w zwracaniu się do czytelnika. Prosty język, z czasem perspektywy dziecka dodał tutaj dodatkowego mrocznego sznitu. Może to nie jest horror przy którym bym się bała czy nie mogła zasnąć, ale cała fabuła na pograniczu realności i fantastyki mocno mnie angażowała. Chłopiec musi mierzyć się nie tylko z naprzyrodzonymi bytami, duchami zmarłych, którzy w większości są nieszkodliwi. Prawdziwe zagrożenie czycha ze strony żywych i tego chłopiec dowie się dopiero z czasem.

Ciekawy pomysł, dobrze przedstawiony, może trochę krótko i zwięźle, ale wydaje mi się, że dodatkowe opisy niczego nowego by tu nie wniosły. Mnie się podobało, byłam zainteresowana, a moja sympatia do autora pozostaje niezmienna.

Nie horror, a wywołuje na plecach dreszcz. "Później" bardzo mi się podobało, choć początkowo taki lekki język, jakim napisana jest powieść, niespecjalnie pasował mi do nazwiska na okładce. Jednak kilka stron i popłynęłam przez "Później" jak przez każdą dobrą powieść.

Jamie jest chłopcem, który widzi i rozmawia ze zmarłymi. Wkrótce jego dar ma pomóc policji w odnalezieniu podłożonej bomby, a sprawca popełnił samobójstwo. Za zdobyte i przekazane informacje Jamiemu przyjdzie zapłacić wysoką cenę.

"Później" ma zdecydowanie rozbudowane tło obyczajowe. Poznajemy głównego bohatera kiedy ma 6 lat i powoli, strona po stronie, wkraczamy z nim do dorosłości. Tak naprawdę wydarzenia z duchami i demonem, to dodatkowe elementy, związane oczywiście z fabułą, podkreślające, że to powieść grozy, jednak nie one definiują tę powieść. Tu demonów trzeba szukać nie wśród martwych, ale wśród... żywych.

Czy Król Grozy stracił pazur? Nie, jak dla mnie ta powieść jest przerażająca, tylko w trochę inny sposób. Nie chodzi o zjawy, czy nadnaturalne postaci, ale o nas samych, o demony, które choć uśpione, gdzieś tak się kryją i czekają.

Polecam.