Pozdrawiam i przepraszam

?- Za co babcia cię przeprasza?
- Nie twoja sprawa ? mówi Potwór cicho.
- To była moja babcia! - upiera się Elsa.
- To było moje przepraszam! - odpowiada Potwór?.
Ten cytat świetnie oddaje atmosferę powieści. Jest żart. Jest nieprzebieranie w słowach. Jest dociekliwość małej dziewczynki. Poza tym znajdziecie tu magię, baśń, smoki, cienie, chmurzowce, a nawet Harry?ego Pottera. Będzie niezwykła babcia i jej oddanie dla wnuczki. Opowieść dobrze się czyta, pochłania czytelnika nie wiedzieć kiedy i pozostawia po sobie miłe wspomnienia. A to przecież najważniejsze. Polecam.

Przepiękna, niezwykle urzekająca i urokliwa, zabawna i wzruszająca opowieść o inności, miłości, poczuciu obowiązku, który rani, przebaczeniu i konieczności wyboru. O siedmioletniej, oczytanej, inteligentnej Elsie skonsternowani dorośli mówią, że jest "nadzwyczaj dojrzała jak na swój wiek"; o jej frywolnej, nieszablonowej siedemdziesięciosiedmioletniej babci powiadają z nieukrywanym oburzeniem, że jest "pełna energii jak na swój wiek". Dla Elsy babcia jest całym światem i jedyną w swoim rodzaju opowiadaczką bajek. Dla babci Elsa jest największą miłością. Gdy babcia umiera, Elsa odkrywa, że ta miała swą przeszłość. By ją poznać, Elsa podąża zgodnie ze wskazówkami zostawionymi przez babcię: poszukuje listów, by dostarczyć je adresatom. W każdym babcia przeprasza i pozdrawia... W tej książce nie sposób się nie zakochać. Jestem pod ogromnym wrażeniem mistrzowskiej umiejętności łączenia humoru, wzruszenia, ciepła, sarkazmu i fantastycznej narracji. Nie wyobrażam sobie, by "Przepraszam i pozdrawiam" mogła się komuś nie spodobać.