Poza rytmem

książka

Wydawnictwo Filia
Oprawa miękka
  • Dostępność niedostępny

Opis produktu:

Jasmine Greene poznałem w kroplach deszczu.
Była licealną pięknością, podczas gdy ja grałem niezdarnie na ulicy. Łączyły nas jedynie muzyka i samotność. W jej oczach dostrzegałem, że nie zawsze uśmiechała się szczerze, choć jej głos dawał mi nadzieję, której poszukiwałem od tak dawna.
Pewnego dnia jednak, dziewczyna zniknęła mi w okamgnieniu. Kilka lat później stanęła przede mną na nowoorleańskiej ulicy. Zmieniła się, ale ja również byłem już inny. Życie sprawiło, że staliśmy się wycofani, zamknięci, oschli. Czas odebrał nam lekkość. Nawet jeśli nie byliśmy już tacy, jak kiedyś, moje złamane serce rozpoznało jej smutek. Wróciła, więc nie mogłem pozwolić, by ponownie mi się wymknęła.
Jasmine Greene poznałem w kroplach deszczu, ale gdy spotkaliśmy się po latach, stałem się dla niej huraganem.
S
Szczegóły
Dział: Książki
Wydawnictwo: Filia
Oprawa: miękka
Okładka: miękka
Wprowadzono: 04.06.2018

RECENZJE - książki - Poza rytmem

4.6/5 ( 7 ocen )
  • 5
    5
  • 4
    1
  • 3
    1
  • 2
    0
  • 1
    0

Joanna

ilość recenzji:849

31-12-2023 19:33

Jasmine kocha soul. Niestety, jej matka ma inny plan na jej przyszłość. Dziewczyna, pomimo młodego wieku, ma dni wypełnione obowiązkami. Nie ma przyjaciół, a samotność dokucza jej okrutnie. Zrozumienie znajduje jedynie u przybranego ojca, jednak ten nie ma aż takiej sprawczości, by jakkolwiek odciążyć Jazz. Lecz nagle jej dni się rozświetlają, dzięki magicznej muzyce, którą usłyszała na ulicy.

Elliott jest szalenie uzdolniony, jeśli chodzi o grę na saksofonie. Zmienia się wtedy w zupełnie innego człowieka, a jego muzyka dociera do najgłębszych zakamarków duszy. Chłopak kocha jazz, i to on daje mu ukojenie w najgorszych chwilach, a tych jest wiele. Nieustannie dręczony w szkole za jąkanie, posturę i samotność, każdego dnia walczy o przetrwanie. Jednak jego codzienność nabiera blasku w momencie, kiedy Jasmine postanawia zostać jego przyjaciółką.

?Poza rytmem? to książka piękna w całym tym bólu, który niesie. Zdecydowanie nie jest ani sztampową lekturą, ani lekką. A jednak chce się chłonąć te trudne emocje, które z niej wyzierają, chce się odczuwać cierpienie bohaterów, bo jest ono realne. Autorka zaskakuje w prowadzeniu fabuły, nie oszczędza postaci i sprawia, że każdy dzień jest dla nich wyzwaniem. A jednak nawet w tak bolesnej rzeczywistości znajdujemy iskierkę nadziei, którą dla Jazz i Elliota są muzyka i oni sami. To powieść o wybaczaniu ? samemu sobie i innym ludziom, o konieczności zamknięcia pewnych rozdziałów w życiu, by móc zacząć normalnie funkcjonować, o rodzinie, którą nie zawsze muszą tworzyć więzy krwi. To także historia poruszająca kwestie dręczenia w szkole, czy fatalnego rodzicielstwa, które mogą nieść okrutne konsekwencje. Ale to też opowieść niosąca nadzieję na lepsze po najgorszych chwilach w życiu, pokazująca siłę miłości ? w rodzinie, wśród przyjaciół, czy w końcu tej romantycznej. Nie sposób nie wzruszyć się podczas lektury, nie sposób nie delektować się wybitnym pisarstwem Cherry. Mam ogromną nadzieję, że książka doczeka się wznowienia, bo jest szalenie trudno dostępna, a jednak jest niesamowicie warta poznania. Polecam!

Książki Moni

ilość recenzji:597

brak oceny 27-07-2018 10:55

Jasmine jest przyszłą gwiazdą muzyki pop, a Eliot szkolnym popychadłem. Kochają muzykę i to uczucie ich zbliża. Oboje są zagubieni i szukają ukojenia. Pewnego dnia Jasmine znika, a Elii musi sam radzić sobie z problemami. Pewna nieoczekiwana tragedia zmienia bezpowrotnie Eliota. Kilka lat później spotykają się, lecz wszystko się zmieniło i nic już nie jest takie jak dawniej. Czy dawne uczucia przetrwały próbę czasu?

Twórczość autorki nie jest mi obca. Chętnie sięgam po książki Pani Cherry, bo wiem , że to będzie coś mocnego i wyciskającego łzy. I w tym przypadku się nie zawiodłam, a historia Eliota i Jazz mnie nie rozczarowało. Łatwo można się zatracić w tej powieści, lecz dla mnie nie jest to najlepsza książka autorki. To, że książka ma wady, nie znaczy wcale, że jest zła, czy może się nie podobać. Tak właśnie mam w przypadku tej książki. Dostrzegam jej minusy, a jednak płakałam nad losem bohaterów, bo nie da się ukryć, że Brittainy C. Cherry potrafi grać na emocjach.

Książka można podzielić na dwie części. Oddziela je wielka i druzgocąca tragedia. W pierwszej poznajemy dwoje szesnastolatków, którym nie jest łatwo odnaleźć się wśród rówieśników. Jasmine zaczyna naukę w ?prawdziwej? szkole i cieszy się z możliwości ucieczki od wymagającej matki. Eliot jest chudy, uwielbia grać na saksofonie i ponad wszystko kocha swoją rodzinę. Połączyła ich muzyka. Piękna i pełna emocji. Dwoje wrażliwych nastolatków przeciw światu. Ta część podobała mi się najbardziej. Przemoc w szkole i rodzinne problemy, to częsty problem i jestem zachwycona, w jaki sposób autorka go przedstawiła. Mało prawdopodobne wydaję mi się nonszalancja dyrektora i nauczycieli oraz bagatelizowanie problemu przemocy w szkole. Druga część pokazuję, jak łatwo się zmienić. Sześć lat odmieniło bohaterów, choć to Eliot przeżył prawdziwą przemianę. Jazz w końcu walczy o siebie! Matka dziewczyna i jej postawa mocną mnie poruszyła i chyba każdy dłużej zastanowi się nad postępowaniem tej kobiety. Choć Eliot i Jasmine są głównym bohaterami i to z ich punktu widzenia poznajemy tę historię, to moim ulubieńcem został Ray. Koniecznie musicie go poznać!


Muzyka odgrywa bardzo istotną rolę, w końcu to ona połączyła Eliota i Jazz. Klimat jest niezwykły i czuć miłość i magię, jaką roztaczają bohaterowie. Akcja jest bardzo szybka, a dialogi burzliwe. W tej książce nie ma miejsca na nudę. Czyta się bardzo szybko, a ja zatraciłam się w lekturze. Jednak? pod koniec dosłownie przewracałam oczami i ciągle powtarzałam: Serio? Oni tak naprawdę rozmawiają? Widać, że autorką jest kobieta, bo dialogi momentami wydają się przesadzone, wręcz karykaturalne. Naprawdę trudno uwierzyć, by jakikolwiek facet, nawet ten najbardziej wrażliwy, rzucał tak patetycznymi tekstami. Nie mam namyśl jednego wybuchu uczuć, bo druga część tej książki jest pełna poczucia winy, a Eliot i Jazz ponownie nawiązują więź w bardzo podniosłym stylu. Z tego też powodu ?Poza rytmem? jest prawdziwą kopalnią pięknych cytatów, jednak jak dla mnie autorka trochę przesadziła.

Eliot i Jasmine pokazują, że przyjaźń może przetrwać, a upływ czasu tylko ją cementuję. Czy książka mi się podobała? Jak najbardziej! Nie mogłam oderwać się od lektury, lecz nadmiar tej teatralności i ckliwych rozmów, pod koniec mnie męczył. Książkę jak najbardziej polecam, szczególnie, jeśli szukacie lektury lekkiej, a przy tym wzruszającej. Możne nie jest to idealna powieść, ale z pewnością czyta się ją bardzo przyjemnie.
7/10