Powtórka z miłości

"Są chwile, kiedy pragnę tylko, żeby czas się zatrzymał i żeby nie zmieniło się zupełnie nic..."

Ciepła, przyjazna, kobieca literatura. Chwytająca za serce, nakłaniająca do refleksji, zapewniająca sympatyczny relaks z książką w ręku. Lekkie zaczytanie, w klimatycznej otoczce, z sentymentalną nutą w tle. Jakże często pragniemy powtórzyć konkretną chwilę z życia, nadać jej więcej barw, kosztować każdy szczegół, albo przyporządkować inne brzmienie słowom i gestom, naprawić coś, co z perspektywy czasu wydaje się niesprawiedliwe, krzywdzące czy niepełne. Życie mija, a przeszłość, choć wciąż potrafi głęboko tlić się we wspomnieniach, podsumowaniach i rozważaniach, to jednak nie ma znamion powtórki lub drugiej szansy. A gdyby jednak tak było, co udałoby się nam zmienić w scenariuszu zdarzeń, na co zwrócilibyśmy uwagę, czym byśmy kierowali się wybierając alternatywne rozwiązania lub wzmacniając prawdziwe doznania.

Trzydziestoośmioletnia Zoe, traci w wypadku męża Eda, przepełnia ją smutek i żal, ale także wyrzuty sumienia, że nie wszystko między nimi układało się tak jak powinno, że nie zawsze byli wobec siebie szczerzy, nie każdego dnia okazywali miłość i szacunek. Pragnęłaby zawrócić pewne słowa, wypowiedzieć te, które powinny paść, wyeliminować zło ze wzajemnych relacji, troszczyć się o każdą wspólnie spędzoną chwilą wobec perspektywy ich przemijalności i ulotności. Powrót do zdarzeń sprzed dwudziestu lat sprawia, że otwierają się nowe możliwości, padają niewypowiedziane wyzwania, sekrety przestają mieć znaczenie. Pojawia się szansa na ukojenie, uśmierzenie bólu, odzyskanie utraconych chwil, ponowne ich przeżycie, cofnięcie biegu przeznaczenia, uniknięcie nieszczęścia. Przybliżana opowieść ciekawie przypomina o kruchości życia, konieczności doceniania każdego dnia, czerpania radości z bliskości z drugą osobą, odnajdywania dla niej czasu, stawiania jej w hierarchii wartości przed karierą, zapominania o niesnaskach i kłótniach, koncentrowaniu się na tym, co najważniejsze.