Powroty i wspomnienia

- Ale sytuacja jest już opanowana - wtrąciła szybko Magda. - Nie odbierał telefonu, a my przecież w niedzielę zawsze gadamy! Mów natychmiast, co się dzieje! Dusia opowiedziała wszystko, co wiedziała o wypadku i stanie zdrowia Ludwika. O zdjęciu, które zrobił pan Warcisław, również. - Podejrzewamy, że to jakiś dziennikarz. - Przeklęte hieny! - fuknęła Maryla. - Wszędzie grzebią, nawet w odległej przeszłości. Wszędzie węszą sensację. I na serio niczego na tym zdjęciu nie widać? Nie da się zidentyfikować tego parszywca? - Mogę ci podesłać, sama ocenisz. - Ślij. Może coś wypatrzę. A kiedy Ludwik wychodzi? - Ma zostać w szpitalu dzień lub dwa. Na obserwacji. - Wątpię, czy tyle wytrzyma. - Nie ma wyboru. Przecież jest po zabiegu. - Znam go trochę lepiej pod tym względem i on raczej nie honoruje lekarskim zaleceniom. Pamiętam jak dziś, że po usunięciu pęcherzyka żółciowego miał zostać w szpitalu przez cztery dni. Wrócił po dwóch. Tosia była zła, ale Ludwik nic sobie z tego nie robił. Leżał w domu. ,,Dyrektor nie może okazywać słabości". Tak im powiedział. I zamknął tym usta i lekarzowi prowadzącemu, i Tosi, która tylko bezradnie rozłożyła ręce. - Nigdy nie słyszałam tej historii i mam nadzieję, że się nie powtórzy. Teraz dziadek już nie musi niczego udowadniać. Już nie jest dyrektorem. - Czy ja wiem? Wydaje mi się, że Ludwik nigdy nie przestał nim być - powiedziała, po czym nagle zaczęła pomrukiwać miarowo, tak jakby coś odliczała. - Wiesz, koronarografia to nie jest zbyt skomplikowany zabieg. Wielu ludzi go przechodzi, Ludwik ma już swoje lata na - Jeszcze raz wymruczała tylko sobie znaną melodię, po czym powiedziała: - Tak sobie szybko wyliczyłam, że od piątku mogłabym wziąć urlop i do was przyjechać. Na weekend. Magda pisnęła z zachwytu niczym kilkuletnia dziewczynka, której ktoś obiecał w prezencie wymarzoną lalkę ze złotymi lokami. - Serio? - No skoro ten twój Jakub wychodzi ze szpitala, a w domu będziesz miała Ludwika, ktoś musi ci pomóc, prawda? Chociaż w weekend. - Bardzo się cieszę. - Ja też, chociaż wolałabym przyjechać z innych powodów niż problemy z Ludwikiem. - Nie będzie żadnych problemów - stwierdziła Magda. - Małpujesz Ludwika? - A dziadek tak mówił? - Nie raz! Dodawał jeszcze: ,,Załatwię to!". I załatwiał. Cały Ludwik! No na przykł I Maryla zaczęła snuć opowieść o tym, jak w czasach kryzysu Ludwik obiecał zdobyć dla niej wymarzoną meblościankę z Goleniowskich Fabryk Mebli. Rozbawiła tym Dusię. Zresztą rudowłosa ciotka jak nikt inny znała Magdalenę, rozumiała ją i potrafiła sprowokować do uśmiechu nawet w najtrudniejszych chwilach, nawet wtedy, gdy zalewała się łzami z rozpaczy. - Czyli w piątek rano, tak? - upewniła się Dusia na koniec. - Jeśli dam radę, to nawet w czwartek wieczorem. Będzie okej? - Bardziej niż okej! Ciąg dalszy w wersji pełnej Spis treści Oczy pełne nadziei Chochoł Goście Ani trochę Nie będzie żadnych problemów Kosmyk Przybysz Niepamięć Dobry człowiek Jedyne zdjęcie Wszystkie kapelusze z ulicy Skalistej Moja prawda Witaj w domu Pocałunek One- hundred percent Salomea i Szmul Jak Zbyt trudny dzień Zdjęcia Życiowe bagno Dom Wilków Szkatułka Lodowaty wiatr Ale czy na pewno? Bardzo nasi Kobieta z armii Bo wiem Znacznie więcej Inni Siergiej Prochonow Złodziej doskonały Nitka Kabaret Prawie świt Łowca Tacy sami Słaba kobieta Paszport Prawie w komplecie Kobieta moich marzeń Jeden wieczór, jedna noc Kobieta, która wie ,,Kurier" Nasza mała rodzina Już pana lubię Wujek Bierut Krótka chwila, długie cierpienie Matka i syn Matka Rozmowy nocą Głośno, krótko zielono Ty mi powiedz! Jedna kobieta Antiquariat Rückkehre und Erinnerungen Inge Heckmann Bywa dobry Żebym tylko zdążyła Po stokroć warto! Zaginione dzieła Puszkina Zapach nadmorskiego bzu Jesteś szczęściarzem Powroty i wspomnienia Strzępy pamięci ukryte w listach Ślady przeszłości Cztery tysiące To byłoby cudne Całkiem inna noc, bardzo dziwny ranek Dasz radę! Początek Najdroższa Dusiu! Od autorki Polecamy również