Mieć duszę na ramieniu

Niby Martuś nie wierzy w duchy, ale czasami o tym zapomina (szczególnie nocą, gdy idzie po ciemku do ubikacji). W dzień jednak duchy nie robią na Bartusiu żadnego wrażenia. Ba! – z radością by jakiegoś zobaczył!
– No i gdzie on jest?! – zapytał Bartuś, ledwie babcia Marysia otworzyła mu drzwi.
– Dziadek? W kuchni…
– Nie dziadek, tylko duch! – krzyknął Bartuś, a potem zaczął uważnie patrzeć to na jedno, to na drugie ramię oszołomionej babci.
Babcia Marysia zerknęła z niepokojem na wychylającego się z kuchni dziadka Staszka.
– Dziecko, o czym ty mówisz? – wykrztusiła wreszcie.
– Oj, nie udawaj! – zniecierpliwił się Bartuś. – Tata mi powiedział, że od paru dni masz ducha na ramieniu!
Dziadek Staszek parsknął śmiechem. Po chwili dołączyła do niego i babcia.
– Chyba duszę?... – wyjąkała. – Mieć duszę na ramieniu znaczy bać się czegoś, obawiać się. Niedługo lecimy do Paryża…
– A babcia bardzo boi się latać samolotami – wyjaśnił dziadek. – Rozumiesz?
Bartuś westchnął. Trzeba będzie poszukać duchów gdzie indziej…


O suchym pysku

Nie tylko Bartuś nie przepada za wizytami u pani Krysi – tata także ich nie lubi.
– Nie ruszaj się chwilkę… – powiedział Bartuś, przesuwając dłonią po policzkach taty. – Nie, nie masz suchego pyska.
Tatę zatkało. Zresztą mamę oraz panią Krysię także.
– Tata się martwił – wyjaśnił Bartuś, widząc zdumioną minę pani Krysi – że znowu będzie siedział u pani z tym… no… z suchym pyskiem… Ale spokojnie, jest całkiem wilgotny…
Mama i tata chcieli coś powiedzieć, ale Bartuś ich ubiegł.
– O suchym pysku, racja – przyznał z uśmiechem. – Dziwnie to brzmi, prawda?
– Prawda – westchnęła pani Krysia. – Siedzieć o suchym pysku oznacza siedzieć bez jedzenia i picia, na czczo… Zaraz podam herbatę…
Ależ nie trzeba – zaśmiał się tata i otarł spocone czoło. – Bartuś tylko żartował, przecież go znasz!
– Jak to żartowałem? – zdenerwował się Bartuś. – Przecież gołym okiem widać, że nie masz suchego py…
– Dosyć! – krzyknęła mama. – Nigdzie was więcej z sobą nie zabiorę! Będziecie siedzieli w domu o suchym pysku i czekali na moje przyjście!
– Ja nie mam pyska – obraził się Bartuś.
– A ja to mam? – krzyknął tata.
Pani Krysia obrzuciła go takim spojrzeniem, że na wszelki wypadek nie ponowił pytania…


Pocałować klamkę

Tym razem wujek Grzesiek zaskoczył nawet Bartusia. Owszem, Bartuś wiedział, że wujek co i raz w kimś się zakochuje – ale co innego w kimś, a co innego w czymś, prawda?
– Jest chociaż ładna?... – zapytał Bartuś.
– Kto? – chciał wiedzieć wujek Grzesiek.
– No… ta cała… klamka – odpowiedział zmieszany Bartuś.
Wujek Grzesiek wlepił w niego zdumione spojrzenie.
– Jaka klamka?
– Ta, z którą się całujesz.
– Z którą się co?!
Bartuś popatrzył na rodziców, jakby oczekiwał od nich pomocy, ale zarówno mama, jak i tata udawali, że ogromnie zainteresował ich nowy obraz wujka Grześka.
– Z którą się całujesz! – powtórzył głośno Bartuś. – Podobno poszedłeś wczoraj do kogoś, zobaczyłeś jakąś klamkę i zacząłeś się z nią całować. Czyli pewnie znowu się zakochałeś, tak? Tyle, że w klamce?...
Zapadła cisza.
Nie trwała jednak długo. Najpierw parsknął śmiechem tata, potem mama, a na końcu wujek Grzesiek.
– Bartek, ty jesteś niemożliwy!... – wykrztusił. – Daję ci słowo, że nie całowałem się z klamką. Anie tym bardziej nie zakochałem się w klamce. Po prostu poszedłem wczoraj do pewnego kolekcjonera sztuki, któremu chciałem sprzedać swoje obrazy, ale nie było go w domu, więc pocałowałem klamkę i …
– A jednak! – krzyknął Bartuś.
– Tak się mówi, gdy przychodzimy gdzieś, zastajemy zamknięte drzwi i odchodzimy z niczym – wyjaśni roześmiany wujek Grzesiek. – Swoją drogą dobrze, że mi przypomniałeś… Muszę znowu wybrać się do tego kolekcjonera. Obiecuję jednak, że nie będę całował ani klamki, ani framugi, ani tym bardziej wizjera!…