Powietrze, którym oddychasz

Wyjątkowa, niesamowicie poruszająca opowieść o przyjaźni takiej na całe życie, silniejszej niż cokolwiek innego, takiej, która przezwycięży wszystko.
Zaczarowała, uwiodła mnie ta książka i niesamowicie przy tym poruszyła.
Akcja rozpoczyna się na początku XX wieku w upalnej Brazylii. Tam poznajemy dwie młode kobiety, w zasadzie jeszcze dziewczynki, które dzieli dosłownie wszystko. One nawet nie powinny się spotkać, o rozmowie, wspólnym spędzaniu czasu czy przyjaźni nie wspominając. Jedna to Graça córka niesamowicie bogatych właścicieli majątku, druga poniżana od urodzenia przez ludzi i przez los, osierocona przez matkę służąca Dores. Sami przyznajcie, czy przyjaźń, jakakolwiek bliższa relacja tych dwóch, tak różnych kobiet jest możliwa?! A jednak. Ich historia jest dowodem, iż w życiu wszystko jest możliwe, nawet to co z pozoru wydaje się niewiarygodne.
Cała opowieść jest prowadzona z pierwszoosobowej perspektywy Dores, która obecnie jest bogatą starszą panią. Kobieta w ujmujący sposób wspomina lata swojego dzieciństwa, dorosłości, młodości i przemijających kolejnych lat. Towarzyszymy jej w kolejnych etapach życia, śledzimy smutki i radości, wzloty i upadki. Poruszająca, chwytająca za serce i rozgrzewająca niczym brazylijska samba opowieść.
Frances de Pontes Peeblessnuje swoją opowieść w wyjątkowy sposób. Porywa, chwyta za serce już od pierwszej strony. Chociaż od opisywanych wydarzeń minęło kilka, kilkanaście dekad to cała opowieść, jej sens, wymowa, przesłanie, zawarte w niej prawdy pozostają nadal aktualne, ponadczasowe.
Pisarka stworzyła niezwykły klimat Brazylii sprzed kilkudziesięciu lat, w którym z przyjemnością się zanurzyłam. Nakreśliła także genialne postaci, przede wszystkim głównych bohaterek, ale nie tylko. Każda z pojawiających się na kartach książki postaci jest wyjątkowa, cudownie nakreślona, zapada w pamięci na długo i każda wnosi coś istotnego do toczącej się historii.
Powietrze, którym oddychasz to wspaniała historia ludzi, przyjaźni, namiętności, człowieczeństwa i Brazylii. Historia jest poruszająca, autentyczna, taka dla której warto poświęcić kilka godzin żeby przeczytać tę książkę. Gorąco zachęcam do lektury.

Kto z nas nie chciałby znaleźć się w Brazylii? Choćby na krótki urlop, by poczuć klimat samby, karnawału i radości. W taką podróż zabiera nas autorka "Powietrza, którym oddychasz".

To piękna nostalgiczna powieść. Pełna emocji, rozmyślań, a momentami goryczy. Można by powiedzieć, że jest to książka totalnie zwyczajna, ot historia jakich wiele. Szybka droga na szczyt i równie szybki upadek. Jednak autorka przedstawiła to w taki piękny, emocjonalny sposób, że ciężko się od niej oderwać. Czytałam ją niczym dobry thriller, chociaż forma powieści pozornie temu niesprzyjała. Wspomnienia starszej pani, mieszały się, momentami wybiegała w przyszłość by potem wrócić do przerwanego wątku. Jest to też książka o wielkiej przyjaźni, momentami toksycznej, uzależniającej. To w jakich warunkach się zrodziła, rzuca cień na całe życie bohaterek.

Ciężko mi opisać słowami jakie uczucia towarzyszyły mi przy jej czytaniu. Złość, melancholia i to poczucie nieuchronnej katastrofy. Jak dla mnie klimat tej powieści jest mistrzowski, a fabuła pokazuje prawdziwe życie, na przykładzie zmyślonych bohaterów. Miłość, przyjaźń, przywiązanie, a z drugiej strony szali smutek, poświęcenie i śmierć. Bardzo polecam.

Powietrze, którym oddychasz unosi słodki zapach trzciny gotowanej w cukrowni, gęsty dym ziołowych cygar, a nocne odgłosy ulicy mieszają się z dźwiękami ulicznej samby. To epicka opowieść o niesamowitej sile przyjaźni, która zrodzona w okresie dzieciństwa ewoluuje z biegiem lat i zmienia się w niebezpieczną rywalizację. Dores nie mająca rodziny, dorastająca wśród służby na plantacji trzciny bez jakichkolwiek perspektyw na przyszłość oraz Gracia ? córka właściciela owej plantacji zadbana i piękna. Co je połączy? Czy taka silna więź przetrwa burzliwą karierę i sukces jednej z nich? Jest też trzecia bohaterka ? samba, której dźwięki wydobywają się niemalże z każdej strony powieści, zaczynające się dość niepokojąco, często improwizowane i grane po po kilku mocniejszych drinkach, ta melodia niesie w sobie bunt i pożądanie, ambicję, zazdrość i miłość. Cała opowieść przesycona jest brazylijskim klimatem, a barwne opisy sprawiają, że żywcem zostajemy przeniesieni w klimat tamtych miejsc i wspólnie z bohaterkami podróżujemy przez barwne przedmieścia Rio de Janeiro, zaułki Lapy tak głośne i kolorowe, plantację trzciny czy luksusowe apartamenty hotelu w Copacabana. Czytajcie, bo naprawdę warto, historia tych dwóch kobiet pozostała ze mną jeszcze długo po odłożeniu książki i z pewnością sięgnę po inne książki autorki.