Powiedz wreszcie prawdę

Jak wiele gotowi są zrobić ludzie dla poczucia akceptacji, przynależności do grupy? Kłamstwa, koloryzowanie, przemilczanie niewygodnych faktów - ostatecznie to i tak nie wychodzi nikomu na dobre. Dostosowywanie się do oczekiwań innych za wszelką cenę zawsze jest złym pomysłem. Jeśli bowiem nie akceptują nas takimi, jacy jesteśmy naprawdę, w momencie gdy rozwieje się iluzja, wszystko się rozpadnie. Dość boleśnie przekonał się o tym bohater powieści Dany Reinhardt "Powiedz wreszcie prawdę".

Siedemnastoletniego Rivera właśnie rzuciła dziewczyna. Kompletnie zaskoczony i zdruzgotany nastolatek nie może się z tym pogodzić. Początkowo wierzy, że jeśli się zmieni, zdoła jeszcze odzyskać ukochaną Penny. Ulubiona zupa dziewczyny i kwiaty to jednak za mało. Nawet urocza młodsza siostra nie jest w stanie zmiękczyć jej serca. W drodze do domu chłopakowi rzuca się w oczy czarny napis na białej markizie: "Druga Szansa", a umieszczone na drzwiach słowa robią na nim takie wrażenie, że postanawia wejść do środka. Odbiera to jako znak od losu, pomoc w walce o Penny. Życie ma jednak wobec niego trochę inne plany.

"Powiedz wreszcie prawdę" to krótka, skłaniająca do refleksji powieść o miłości, przyjaźni, odrzuceniu, uzależnieniach, o kłamstwach i ich konsekwencjach. Chociaż w zasadzie nie dzieje się tu zbyt wiele, lektura mimo wszystko jest ciekawa i wciągająca. River od razu zyskał moją sympatię, podobnie jak jego przyjaciele. Szkoda tylko, że Maggie, Luke i Will zostali przedstawieni tak pobieżnie, podobnie zresztą jak uczestnicy spotkań Drugiej Szansy. Obserwujemy, jak krok po kroku główny bohater brnie w kolejne kłamstwa. Choć wie, że robi źle i pragnie wyjawić prawdę, właściwy moment, by to zrobić, nigdy nie nadchodzi. Sytuacja komplikuje się coraz bardziej, a on nie potrafi się z niej wyplątać.

Powieść Dany Reinhardt czytało mi się szybko i przyjemnie. Choć żałuję, że była taka krótka i nie miałam możliwości bliższego poznania większości bohaterów, wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Zabawna, ale i skłaniająca do refleksji nad życiem, przekonująco i realistycznie ukazuje problemy i emocje towarzyszące nastolatkom. Jesteśmy świadkami rozstania i rodzącego się nowego uczucia, dzielimy z bohaterem ból, poczucie odrzucenia i zagubienia. Towarzyszymy mu, gdy próbuje naprawić sytuację i zdefiniować siebie na nowo, gdy mierzy się z przeciwnościami losu i przezwycięża własne obawy. Wbrew pozorom to lektura nie tylko dla młodych czytelników, myślę, że każdy może w niej znaleźć coś dla siebie. Polecam!

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Jaguar!

Powiedz wreszcie prawdę Dana Reinhardt jest całkiem dobrą młodzieżówką. Historia skupia się na siedemnastoletnim Riverze. Poznajemy go w chwili, gdy zostaje rzucony przez swoją dziewczynę. Jest ona dla niego wszystkim i świata poza nią nie widzi. Gdy załamany wraca do domu napotyka na szyld Drugiej szansy. Uważa to za znak od przeznaczenia i postanawia wejść do budynku. Okazuje się, że Druga szansa to tak naprawdę spotkania dla młodzieży z problemami. Na spotkania chodzą osoby, które mają problem z bulimią, narkotykami czy też kradną. Właśnie wtedy River po raz pierwszy postanawiam skłamać, bo czuje, że jego problemy są mniej ważne niż pozostałych uczestników spotkania. Czy główny bohater wyzna na końcu prawdę? Tego trzeba przekonać się samemu. Powiedz wreszcie prawdę nie jest zwyczajną młodzieżówką. Nie ma w książce wielkiego romansu. Główny bohater jest pełen wad. Jednak książkę uważam za bardzo udaną. Pomimo wad Rivera bardzo go polubiłam. Nie tylko jego, ale też pozostałych bohaterów. Książka pokazuje, że nawet małe niewinne kłamstewko może prowadzić do poważniejszych problemów. Styl autorki jest bardzo przyjemny. Książka jest pełna humoru, ale też i smutnych sytuacji. Zdecydowanie jest to pozycja godna polecenia. ? To nie zabrzmiało jak prawdziwe przeprosiny. Kiedy przepraszamy, uznajemy, że kogoś zraniliśmy?

Pełny tekst na blogu: https://amandaasays.blogspot.com/2018/03/powiedz-wreszcie-prawde-dana-reinhardt.html

Powiedz wreszcie prawdę to historia króciutka, ale zdecydowanie wartościowa. Przekazująca czytelnikowi ciekawą lekcję życia i relacji międzyludzkich. Interesujący pomysł na fabułę i lekkie jej poprowadzenie, mimo wcale nie tak lekkich problemów, jakie zostały poruszone. Dodatkowo, świetna kreacja bohaterów i przyjemny w odbiorze styl pisania autorki. To wszystko sprawiło, że lekturę uważam za jak najbardziej udaną. Serdecznie polecam tę książkę miłośnikom klimatów YA, które zapewnia nie tylko rozrywkę i dobrze spędzony czas, ale także i pewne wartości.
Sprawdź, czy River w końcu powiedział prawdę!

River jest bezgranicznie zakochany w swojej dziewczynie Penny. Nawet sobie nie wyobrażał, że mogliby się kiedykolwiek rozstać. Penny jest dla niego wszystkim i gdy niespodziewanie z nim zrywa jest zdruzgotany. Jego życie całkowicie się rozsypało. Nie jest w stanie poradzić sobie z tą sytuacją, więc bierze udział w mityngach grupy terapeutycznej. Poznaje tam wielu ludzi, którzy borykają się z przerastającymi ich problemami. River nic nie wspomina o swoim zawodzie miłosnym, bo wydaje się on nieistotny przy problemach innych. Przedstawił siebie jako narkomana. Czego wkrótce zaczyna żałować, bowiem zżywa się z dziewczyną uczęszczającą do tej grupy, która wierzy, że jest uzależniony od narkotyków.
Książka Dany Reinhardt całkowicie mnie urzekła. Jestem w niej szaleńczo zakochana, a dokładniej szaleję za Riverem. Został on wykreowany na uroczo nieporadnego chłopaczka, który całkowicie skradł moje serducho. Jest wiarygodną i wyrazistą postacią. Chociaż muszę się przyznać do tego, że zdarzyło mi się bezczelnie wyśmiać przytrafiające się mu gafy. Ale nie sposób było się nie roześmiać na niektóre mające tu miejsce sytuacje. Co do fabuły, to jest ona dość oryginalna i niestandardowa. Choć zdarzają się schematyczne wydarzenia, które łatwo przewidzieć. Niemniej jednak treść trzyma w napięciu i zaciekawia do tego stopnia, że z błyskawiczną prędkością pochłania się kolejne strony. To książka, którą czyta się praktycznie bez przerwy. Jestem pewna, że niedługo ponownie po nią sięgnę.

Recenzja pochodzi z bloga: zatraceni w kartkach Nikt nie lubi być okłamywany, niestety dość często zdarza nam się nie mówić prawdy. Co się jednak stanie, kiedy wir nieprawdziwych informacji wciągnie nas na ?amen?? Kolejna książka młodzieżowa, która mówi o miłości. Jednak autorka nie jest osobą, która z uczucia tworzy perypetie Rivera i jego byłej dziewczyny. Powiem wam szczerze, że autorka zaskoczyła mnie tym co przygotowała. Spodziewałem się książki o zakochanym chłopaku, który zrobi dla swojej ukochanej wszystko, by ta chciała z nim znowu być a tym czasem znalazłem jedną z najlepszych młodzieżówek 2018 roku! Narratorem jest sam główny bohater, River. To z jego punktu widzenia oglądamy świat, który jest nieprzygotowany dla potrzebujących zrozumienia, rozmowy i zwykłego wsparcia nastolatków. Ale autorka zwraca też uwagę na to, jakie konsekwencje może pociągnąć za sobą kłamstwo. Na początku niewinne może skończyć się prawdziwym węzłem, z którego bohaterowi trudno się wyplątać. Dana Reinhardt pokazuje czym jest przyznanie się do winy dla dorosłych a co dopiero dla młodego człowieka! Autorka ma lekki styl pisania, który czyta się przyjemnie i szybko. Książka nie jest gruba i to pozwala przeczytać ją nawet w jeden wieczór. Widać, że autorka czerpie radość z pisania i czekam na kolejne jej powieści ^^ Bardzo mnie cieszy, że Dana Reinhardt traktuje pisanie jako hobby, bo z pasji wypływają najlepsze historię ;) River jest uroczym chłoptasiem, ale nie ma ani prawa jazdy, jest kłamcą, nie umie tańczyć i jest niezłym stalkerem. Jednak jest taką postacią, że nie da się go nie lubić. Ma w sobie poczucie humoru, jest łagodny i wrażliwy a tej cechy trochę brakuje wśród współczesnych młodych mężczyzn. Ja osobiście czuję dużą sympatię do Rivera, ponieważ jest w moim wieku. Wiem jak trudne jest dla niego mówienie o swoich problemach rodzinie i znajomym. Nawet przyjaciołom nie o wszystkim się mówi, bo ten wiek jest dość? skomplikowany. Okładka też jest bardzo ładna i ma narysowane samochodziki, które w świetle bardzo fajnie się odbijają. No wygląda to uroczo. A narysowany chłopak, podobno przypomina mnie. To znaczy, koleżanka stwierdziła, że ta postać jest do mnie bardzo podobna i w sumie ma racje :D Podsumowując ?Powiedz wreszcie prawdę? stwierdzam, że jest to książka zarówno i dla rodziców, i dla nastolatków (zwłaszcza tych w wieku 16-19 lat). Autorka porusza tematy towarzyszące młodemu człowiekowi wchodzącemu w dorosłość co sprawia, że czytając nastolatek jakby mówi do Rivera ?znam to. Nie przejmuj się, będzie dobrze!?. Bardzo się cieszę, że ta książka trafiła w moje ręce.