Potęga zemsty

Tę część historii o synach Ragnara czytało mi się póki co najlepiej. Przy poprzednich dwóch tomach dużo narzekałam i w zasadzie dalej podtrzymuję wszystkie zarzuty. Postacie są papierowe, dialogi sztuczne, nie czuć w ogóle klimatu tych czasów - to tak w skrócie. Nie wiem, być może już się przyzwyczaiłam do takiego stylu? Albo tak pomogła zmiana lokalizacji na południową Europę? Czasami są takie tytuły, które z niewiadomych powodów ciągną nam ku sobie, nawet jak są źle zrobione. Lubię wikingów po prostu.

Tak jak wspomniałam, lądujemy razem z Ivarem na nowym terenie - Sycylii. Walczył tam z Arabami, a potem wplątał się w pewną intrygę pałacową, żeby nie zaspoilerować za dużo. To dla mnie najlepsze fragmenty z tej powieści, chociaż Amira dalej mnie irytuje samym swoim byciem, a wrogowie Bezkostnego zachowują się, jakby bardzo daleko było im do legendarnych strategów. Nawet zaczęłam się przejmować losem Fenrira, wilka Ivara. Z drugiej strony długo czekałam na wątek postaci w masce (również enigmatyczny opis, żeby nie zdradzić za dużo), niestety bardzo wolno się to rozwija.

Z książką po części zapoznałam się w formie audiobooka. Od początku tej serii towarzyszy Jakub Wieczorek jako lektor. Podoba mi się jego sposób czytania, ale przyznaję, że musiałam trochę podkręcić tempo, żeby słuchało mi się lepiej. Najgorsze były te błędy, które co jakiś czas pojawiają się w powieści, a wypowiedziane na głos dostają jeszcze większej mocy. Błędy w rodzaju "ostrze na końcu kończy się" albo z poprzedniego tomu - "wpłynęli do zatoki, która powitała ich szeroko otwartymi ramionami". Rozumiem takie wpadki w brudnopisie, kiedy pisarz myślami już jest gdzieś dalej, ale nie w finalnej wersji tekstu. Można tylko złapać się za głowę i spróbować jakoś to przełknąć.

Myślę, że "Potęga zemsty" spodoba się fanom serii i tego autora. Było tu wszystko, do czego zostaliśmy już przyzwyczajeni w poprzednich tomach. Książka jest dostępna w abonamentach, w sklepie - warto dać jej szansę i samemu się przekonać.

...

Niespodziewana śmierć Ragnara mocno odbiła się na jego synach, jak i wielu innych wojownikach. Jego potomkowie nie mogli pozostawić sprawy nierozwiązanej i pod przywództwem Ivara, byli gotowi na dokonanie krwawej zemsty. Pomszczenie ojca, to jednak dopiero początek wyzwań, jakie czekają na Ivara i jego braci. Nie obejdzie się tutaj bez masy walki, ?odwiedzenia? nowych zakątków starego kontynentu i wszechobecnej zdrady. Nikt nie będzie mógł się tutaj czuć bezpiecznie i zbyt pewnie. W każdy bowiem momencie sojusznik/przyjaciel może okazać się śmiertelnym wrogiem, gotowym do wbicia topora w plecy.

Autor kontynuuje tutaj historię rozpoczętą w części drugiej. Stanowi ona trzon całej przedstawionej fabuły, wokół której twórca rozmieszcza masę innych równie ciekawych wątków. Wspomniana zemsta za śmierć ojca jest jedynie początkiem opowieści. Czytelnik ma tutaj okazję obserwować wyprawę Ivara na Sycylię, jego potyczki na arenie gladiatorów, problemy jego braci i wszechobecną zdradę. Kolejne strony powieści wypełnione są więc akcją, dramaturgią, gniewem, lejącą się krwią oraz miłością i poświęceniem.

Podobnie jak w dwóch poprzednich częściach, twórca stawia na dużą ?dynamikę? rozdziałów. Umiejętnie przeskakuje on pomiędzy różnymi miejscami akcji i różnymi postaciami, tak aby zapewnić czytelnikowi rozbudowany obraz wykreowanych przez niego wydarzeń. Sprawia to, że przy powieści na pewno nie można się nudzić i z wielką ciekawością pochłania się każdą kolejną stronę. Do ogromnych zalet książki, należy zaliczyć również, pojawiające się tutaj liczne mocne zwroty akcji. Niejednokrotnie autor postanawia poprowadzić fabułę w dość zaskakującym dla czytelnika kierunku. Pokazuje on jednak przy tym elemencie powieści, że wszystko ma świetnie rozplanowane i przemyślane.

Powiadają, że od przybytku głowa nie boli. Nie zawsze jednak można się z tym zgodzić. Tak jest w przypadku całej masy postaci przewijających się przez karty powieści. Autor, decydując się na umieszczenie w swoim dziele dużej ilości bohaterów, sprawił, że pojawiają się tutaj momenty, kiedy czytelnik może poczuć się odrobinę zagubiony. Problemy z ?ogarnięciem? niektórych bohaterów są najbardziej widoczne, wtedy kiedy miało się dłuższą przerwę pomiędzy kolejnymi odsłonami. Przydałby się na końcu książki jakiś mały wykaz postaci, przypominający kto jest kim. Jest to jednak naprawdę mały (i dość subiektywny) problem, niknący pod masą zalet.

Potęga zemsty to naprawdę solidna porcja lektury, po którą powinien sięgnąć każdy miłośnik mocnej akcji w realiach historycznych. Nikt nie powinien się tutaj czuć zawiedziony treścią, o ile tylko nie będzie od tytułu oczekiwał ścisłego trzymania się faktów. Cykl od samego bowiem początku nie pretendował do grona powieści próbujących dokonywać prahistorycznej rekonstrukcji przeszłości. Zamierzeniem autora było zapewnienie odbiorcy porcji prostej wciągającej treści i zdecydowanie się mu to udało.

Autor wspomniał, że trzecia część cyklu ?Furia wikingów? jest jego ulubioną. I powiem Wam, że słuchało się jej świetnie, a ?Potęga zemsty? zakończyła się w takim momencie, że chętnie sięgnęłabym od razu po kolejną. I okazuje się, że życzenia czasem się spełniają, bo właśnie dziś, w moje imieniny, wychodzi kolejny tom cyklu ?Czas chaosu?.

A mnie wydawało się, że już po odejściu Ragnara, chaos wkradł się w życie Wikingów, więc aż strach się bać co będzie dalej.

Ale wracając do tomu trzeciego. Kierowani chęcią zemsty synowie Ragnara mobilizują sojuszników, by razem uderzyć na Northumbrię. Wiele wrogiej krwi spłynie, jednak temu, po którego przybyli, uda się ukryć. Ukazywany nam świat wydaje się kipieć od brutalnych walk, nieuzasadnionego niczym okrucieństwa i gwałtów.

Niejeden władca przekona się jak niestałym miejscem jest tron i jak łatwo z niego spaść tracąc głowę. Również sojusze z niewłaściwymi osobami mogą przynieść rezultaty nader odmienne od zamierzonych.

Dynamiczna akcja nie pozwala głębiej odetchnąć i oderwać się od opowieści nawet na chwilę. Gdy życie budzących sympatię, najważniejszych bohaterów jest zagrożone, gdy muszą sięgnąć niemożliwego, dokonać druzgocących wyborów, by przeżyć, zapominamy o otaczającym nas świecie i zaparzonej przed godziną kawie.

Wyczekuję już kuriera z przesyłką żałując, że audiobook z najnowszą częścią nie jest jeszcze dostępny.

Wikingowie są wojownikami, którzy nie tylko są wprawni w boju, ale istotną sprawą jest dla nich chwała. Wierzą, bowiem, że dzięki niej trafią po śmierci do zasłużonego miejsca, gdzie wstęp mają najlepsi wojownicy. Nic, więc dziwnego, że kiedy coś idzie nie do końca po ich myśli, albo pojawiają się drobne niepowodzenia tak istotna staje się zemsta. Daniel Komorowski powraca ze swoim cyklem Furia wikingów, całe szczęście, że mam już trzeci tom, ponieważ autor potrafił sprawić, że wciągnęłam w świat tych nieokrzesanych, brutalnych i walecznych mężczyzn. Autor sprawia, że po każdym tomie odczuwa się niedosyt i pragnie więcej, myślę, że posiadł jakieś mroczne moce, dzięki nim sprawia, że wyczekuje się kolejnych przygód i jego książek.
Wraz ze śmiercią przychodzi nowy ład i początek. Ragnar zginął, a jego syn Ivar jest nieprzytomny, walka niesie za sobą nie tylko chwałę, ale także klęski i ofiary. Każdy wiking pragnie tylko jednego, pomszczenia śmierci ich przywódcy. Czas na zemstę, a jej ofiarą musi paść, nie, kto inny, jak Elli. Władza, jak i jej dziedziczenie bywa skomplikowana. Haldan ma prawo władać, jednak to Ivara chcą słuchać wszyscy wojnicy. Zupełnie tak, jakby w ten sposób chcieli ukazać, kim jest ich przywódca, kogo pragną zobaczyć na tym miejscu. Sytuacja jest na ostrzu topora. Eryk Krwawy Topór marzy o tym, aby stanąć do walki z Ivarem i go pokonać, uważa, że dzięki temu zdobędzie chwałę. Kiedy Ivar odzyskuje przytomność rozpoczyna się atak i droga zemsty. Zamek należący do Elliego, walka jest zażarta, jednak nie przynosi zamierzonego efektu. Ivar jest świadomy tego, że wśród nich przebywa zdrajca i chce się przekonać, kto nim jest. Plotka głosi, że władca Scylii posiada niesamowitą broń, która może dać Ivarowi zwycięstwo niemalże w każdym boju. Wyrusza, więc w podróż pozostawiając brata, jednak nie samego, ktoś, a konkretnie Floki ma zachować czujność i sprawdzić, czy nie okaże się zdrajcą.
?Potęga zemsty? jest trzecim tomem cyklu Furia wikingów autorstwa Daniela Komorowskiego. W tej powieści autor pokazuje, że nic nie jest takie oczywiste, jak można by było się tego spodziewać, a przede wszystkim pragnąć. Nasi wikingowie musza stawić czoła wielu problemom, które nie tak ławo będzie zażegnać. W trzecim tomie stykamy się ze zdradą, nie tylko wśród wojowników, ale co gorsza wśród przyjaciół także. Daniel Komorowski, jak w przypadku poprzednich tomów zostawił nas z takim zakończeniem, które zaskakuje i nakłania do ułożenia własnych teorii i możliwości jego rozwikłania. Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że w książkach, jak i w życiu nic nie może pójść lekko, a im więcej problemów tym ciekawiej. Nie mogę powiedzieć żeby Komorowski lubił prowadzić do celu zbyt szybko i po łebkach, wszystko rozgrywa się ze smakiem i każde wydarzenie w jego powieściach czemuś służy. Daniel Komorowski w ?Potędze zemsty? pokazał, że doskonale operuje zwrotami akcji, sprawiając, że nie można przewidzieć zakończenia. Mam nadzieję, że na czwarty tom nie będziemy musieli zbyt długo czekać.