Poryw

"Poryw" poznałam przy okazji premiery trzeciej części serii, a że nie czytam serii od środka a tym bardziej od końca, musiałam nadrobić stracone tomy.
I nie żałuję, bo "Poryw" to fenomenalny kryminał. Ciężko jest napisać cokolwiek aby nie zdradzić zbyt wielu szczegółów odbierając tym samy innym czytelnikom radość z czytania i odkrywania samodzielnie zakamarków opowieści.
Doskonale czuć, że autorka zna policyjne realia i w bardzo zgrabny i niewymuszony sposób je opisuje.
W tym kryminale nie określa się czasu zgonu z dokładnością do 15 minut (jak to producenci seriali zwykli robić), policjanci nie biegają bezkarnie ze spluwami po całym mieście . Nie uświadczymy tu akcji rodem z hollywodzkich produkcji, a polskie realia z masą papierów/raportów, statystykami z którymi muszą borykać się mundurowi czy BSW na karku.
Wszystko toczy się swoim tempem i wszystko się wyjaśnia za sprawą dobrego policyjnego nosa i doświadczenia komisarz Rudnickiej.
Zdecydowanie polecam, nikt na tej literaturze sie nie zawiedzie.

Poryw to pierwszy tom serii o komisarz Lenie Rudnickiej. Ja zaczęłam czytać trochę od tyłu, począwszy od drugiego tomu, pod tytułem Spektakl. Po jego przeczytaniu stwierdziłam że muszę nadrobić pierwszą część ? tak bardzo spodobała mi się przenikliwa i butna pani komisarz.
Jak zaczyna się początek serii? Od sceny łóżkowej. Pani komisarz po spędzeniu wieczoru w pubie, daje się poderwać sporo młodszemu mężczyźnie i ląduje u niego w mieszkaniu. Po upojnej nocy, kobieta wymyka się z mieszkania i jedzie do pracy. Jakież jest jej zdziwienie, gdy jej przełożony przyprowadza swojego syna, z poleceniem aby Lena zajęła się nowicjuszem. Kim jest tajemniczy mężczyzna, pewnie się już domyślacie.
Para zostaje przydzielona do śledztwa, w sprawie zabójstwa Klemensa Chmielnego. Spokojnego i sumiennego księgowego, który zostaje odnaleziony w parku. Lena i Marcel odkrywają coraz więcej. Wszystko wskazuje na to, że nieboszczyk wiódł podwójne życie, a wiele najbliższych mu osób ma motywy aby pozbyć się Klemensa. Aby nie było za nudo, do śledztwa dołącza mąż Leny ? prokurator. I robi się gorąco.
? ? Powiem to tylko raz i lepiej żebyś zapamiętał, więc wyjmij kajecik i notuj ? powiedziała, zdejmując nogi z biurka. ? Nie piję kawy o pojemności mniejszej niż czterysta mililitrów. Jeśli chcesz sączyć przy mnie espresso, to majtnij się z tą pseudofiliżanką na korytarz i zaoszczędź mi tego widoku. Dwa: mój ulubiony kubek to ten z Central Perku. Swoją drogą Przyjaciele to jedyny serial, jaki obejrzałam w życiu, i wciąż nie pojmuję, że Rachel wybrała Rossa zamiast Joeya. ? Westchnęła. ? Oni kompletnie do siebie nie pasowali.
- Nie przypuszczałbym, że interesują cię perypetie związków fikcyjnych bohaterów ? stwierdził sięgając po kubek.
- Bo nie interesują mnie. Ale Joey powinien być z Rachel, koniec i kropka. Oglądałam to milion lat temu, ale wciąż pamiętam jakim pełnokrwistym mężczyzną był Tribbiani.
- Pełnokrwisty jest koń, a nie mężczyzna.
- Do tego miał poczucie humoru ? rzuciła. ? W odróżnieniu od ciebie.?
Cięty dowcip, szybkie riposty i przenikliwy umysł, przypominają mi postać pewnej adwokatki. Nie, nie powiem której ? to będzie dla Was zagadka. Tu jednak pani komisarz łapie złoczyńców, a nie wypuszcza ich na wolność. Z niecierpliwością czekam na kolejne śledztwa Leny Rudnickiej. Mam nadzieję, że Marcel w dalszym ciągu będzie jej partnerował. A pod czujnym okiem policjantki, nabierać będzie kryminalnego doświadczenia i ogłady.
Z pełną odpowiedzialnością polecam całą serię o Lenie Rudnickiej każdemu, kto chce przeczytać dobry kryminał oparty na polskich realiach....

?Poryw? Kingi Wójcik to pierwszy tom cyklu o komisarz Lenie Rudnickiej. Jest to również debiut literacki autorki. Książka to porywający kryminał, od którego nie można się oderwać. Główna bohaterka serii, Lena Rudnicka, jest bardzo sprawnie i skutecznie, choć specyficznie działającą panią komisarz. Jest żoną prokuratora, ale jej małżeństwo nie należy do specjalnie udanych. Pierwszy tom cyklu opowiada o sprawie morderstwa mężczyzny ? księgowego Klemensa Chmielnego. Lena, wraz z pomocą spokojnego i początkującego Marcela Wolskiego, musi rozwikłać skomplikowaną zagadkę, a w kręgu podejrzanych jest naprawdę wiele osób. Po czasie okazuje się, że sam denat nie był do końca ?czysty?, ponieważ prowadził podwójne życie. Cała sprawa bardzo się komplikuje, ponieważ każdy świadek coś ukrywa. A kiedy dochodzi do kolejnego morderstwa, którego sprawcą jest ta sama osoba, która dokonała zabójstwa Chmielnego, wszystko jeszcze bardziej się gmatwa. Kto jest mordercą? Co mogło łączyć dwie zabite osoby? Czytelnikowi bardzo trudno rozgryźć tę zagadkę. Książka jest bardzo wciągająca, czyta się ją jednym tchem. Polecam wszystkim miłośnikom kryminałów.

Lubię kryminały, choć przyznam, że rzadko kiedy, po zamknięciu książkowych przedstawicielek tego gatunku, czuję się w pełni usatysfakcjonowana. Trudno bowiem zestawić w jednej książce klasyczną zagadkę (z nieśmiertelnym pytaniem "kto zabił?") z udaną intrygą, jednocześnie nie niszcząc bohaterów. Mam wrażenie, że silne postacie z mocno zarysowaną osobowością nie pasują do kryminałów i wymykają się autorom z ram, w które próbują je wsadzić. A ja lubię jak bohater powieści wie, czego chce i uparcie dąży do wyznaczonego celu.
W powieści pt. "Poryw" mamy klasyczną zagadkę, której rozwiązanie stanowi odpowiedź na pytanie: kto zabił? W ten sposób najmniej wymagający punkt został spełniony. Zagadka jest dobrze skonstruowana i pochłania czytelnika od samego początku. Ślady, które prowadzą do mordercy są dość zagmatwane, ale autorka dała radę. Nie ma tu nieścisłości (a przynajmniej ja ich nie zauważyłam), a elementy układanki, które doprowadzą nas do mordercy odkrywane są pomału i rozważnie.
Ofiarą jest księgowy hotelu "Retro", który zostaje znaleziony w krzakach łódzkiego parku. Na początku trudno było przyczepić się do czegokolwiek, a co dopiero znaleźć motyw i osobę potencjalnego sprawcy. A krąg osób, które mogłyby mieć motyw jest dość szeroki. Mamy bowiem żonkę, będącą właścicielką hotelu, która, delikatnie rzecz ujmując, nie pałała miłością do męża. Mamy rodziców denata ? ojciec od początku wydawał mi się podejrzany, a mama? to odrębna historia. Jest jeszcze kilka kobiet, które związane były z naszym nieżyjącym bohaterem i które zbyt wiele dobrego od niego nie otrzymały. Rozdział za rozdziałem, coraz więcej faktów wychodzi na jaw i coraz więcej elementów układanki wskakuje na swoje miejsce. Bardzo mi się podobało zwłaszcza pod koniec lektury, kiedy czułam podskórnie, że rozwiązanie jest bliziutko ? jeszcze chwilka?
Trochę mniej udana jest kreacja głównych bohaterów. Początkowo duet bohaterów wyraźnie wzorowany był na znanym wszystkim duecie stworzonym przez Remigiusza Mroza. Chyłki i Zordona nikomu raczej nie trzeba przedstawiać. Łączyły ich bardzo podobne więzi jak te, przedstawione w "Porywie". Ona poharatana przez los, wulgarna i podła, on - młody żółtodziób, nie bardzo radzący sobie z chamską wręcz mentorką? Byłam zniesmaczona. Na szczęście nie trwało to długo. Pomimo podobieństw, przestało mnie to kłuć w oczy w momencie, kiedy rozwiązanie zagadki zaczęło nabierać rumieńców. Wówczas związki pomiędzy Leną Rudnicką, a Marcelem zeszły na drugi plan i nawet podobało mi się, gdy autorka trochę zagmatwała między nimi. Należy jednak podkreślić, że polubiłam zarówno Lenę jak i Marcela, przy czym tego drugiego bardziej.
I teraz trzeci punkt wyliczanki o dobrych kryminałach, czyli intryga. Zasadniczo jest, ale dość prosta i dość szybko domyśliłam się, dookoła czego krążyć będzie zagadka kryminalna. Wprawdzie osoby mordercy nie wskazałam prawidłowo, ale tylko dlatego, że autorka nie daje czytelnikowi żadnych śladów do ręki. Dopiero moment kulminacyjny, w którym Lena dopasowuje do siebie elementy układanki powoduje, że można domyślać się, kto zabił. Przypuszczam, że autorka bardzo chciała uzyskać efekt zaskoczenia, ale mnie osobiście pozbawiła zabawy w szukanie mordercy.
Czy powieść jest dobra? Tak. Na pewno warta przeczytania, zwłaszcza, że jest to debiutująca autorka. Jeżeli przyjmiemy, że każda kolejna książka będzie lepsza, to zapowiada się naprawdę niezła jazda.