Podzieleni

Ta powieść to według wielu krytyków ponura wizja przyszłości. Ding-dong! Pobudka! My już żyjemy w takim świecie, gdzie życie ludzkie zależy często od dobrej woli osób, którym dano możliwość decydować o tym, czy drugi ma do życia prawo... To prawo drugiego podlega weryfikacji w momencie gdy już on żyje. Cóż więc szokuje w książce Neala Shustermana? Może rozpaczliwa walka skazanych na zabicie? Instynkt, który każe im bronić skarbu życia jest tak naturalnie silny. To właśnie ci bezbronni i poszukiwani przez władzę uciekinierzy widzą cały absurd panującego prawa, dehumanizację ludzi i traktowanie człowieka jako bezdusznej jednostki, której istnienie wszystkim dookoła, czasem łącznie z rodzicami staje się obojętne. Brutalny i bolesny obraz, wartka i pełna napięcia akcja, która pewnie za niedługi czas trafi na ekrany. Ważne przesłanie, które nie może umknąć.

Postawili ci wyrok. Twoi rodzice podpisali papiery i oficjalnie stajesz się własnością państwa i masz zostać podzielony. Każda cząstka ciała, jaką posiadasz zostanie odłączona i oddana na użytek komuś innemu. Ale nie umrzesz. Nie tak naprawdę. będziesz żyć w kawałkach. Ale co to za życie, gdy tak naprawdę nie będziesz istnieć? Ty, PRAWDZIWY Ty znikniesz...
Miałam taki okres w życiu, kiedy czytałam przede wszystkim antyutopie, jednak teraz wracam do zdecydowanie rzadziej. Podzieleni zaintrygowała mnie swoim opisem. Byłam ciekawa, w jaki sposób autor rozwinie tę historię, gdyż zapowiadało się coś naprawdę dobrego. A poza tym doszły mnie słuchy o planowanej ekranizacji...
Na początku dosyć ciężko było mi się wciągnąć i nie mogłam odnaleźć się w tamtym świecie, ale potem zrobiło się znacznie ciekawiej. Autor bardzo sprytnie obmyślił rzeczywistość. Jest okrutna i bezwzględna. Każdy młody obywatel musiał desperacko walczyć o swoje przetrwanie, gdyż nikt nie miał zapewnionej przyszłości. Zaintrygował mnie pomysł podziału ciał i funkcjonowaniu poszczególnych części, co oczywiście było jak najbardziej zgodne z prawem.
Bohaterowie byli całkiem dobrze wykreowani. Od początku polubiłam Connora i Risę. Za to Lev musiał sobie zapracować na moją sympatię. Każde z tych nastolatków było w sytuacji bez wyjścia, jednak mogłam zaobserwować różne punkty widzenia na wyrok, jaki na nich zapadł. Największą metamorfozę zaobserwowałam właśnie u Leva. Zmienił się nie do poznania. Traumatyczne wydarzenia miały na niego ogromny wpływ. Ale tak naprawdę to na kogo by nie miały? W obliczu śmierci wszystko staje się możliwe.
Dużą rolę odgrywały również emocje. Dominował strach i niepewność o kolejny dzień. Autor ciągle rzucał postaciom kłody pod nogi, nie oszczędzał ich nawet na chwilę. Pojawił się nawet wątek romantyczny, jednak był on zaledwie tłem dla głównych wydarzeń. Jednak autor urwał go w taki sposób, że jestem bardzo ciekawa, jak to potoczy się w kolejnej części.
Podsumowując, Podzieleni to nieco mroczna antyutopia, w której nie mogło zabraknąć akcji i dramatycznych wydarzeń. Na początku czytanie szło mi nieco wolno, jednak potem mocno się wciągnęłam. Zaintrygował mnie pomysł z podziałem ciała i tak zwanymi Podzielonymi. To książka typowo młodzieżowa, ale każdy może po nią sięgnąć i znaleźć w niej coś dla siebie. To nie żadne arcydzieło, ale czyta się bardzo przyjemnie. Z pewnością umili czas.

Kiedy w powieściach skierowanych do młodzieży pojawił się nurt wampirzo- wilkołaczy związany głównie z oswajaniem tych istot przez bladolice, wzdychające śmiertelniczki, wiadomo było, że stopniowo ulegnie on wyczerpaniu, a na jego miejsce wskoczy inny, który równie szybko zdobędzie serca czytelników. I tak się stało. Najpierw były podróże w czasie, potem wizja świata po katastrofie, potem podbijanie kosmosu, a na końcu wizja antyutopijnego społeczeństwa, w którym nie ma już żadnych granic, bo wszystkie przekroczono.

Tym ostatnim właśnie, czyli przekraczaniem granic aż do bolesnego absurdu, a jednak pod płaszczykiem praworządności i moralności zajął się w swojej książce N. Shusterman.

Niedaleka przyszłość. Wojna Moralna należy już do przeszłości, jednak jej skutki trwają do dziś. W świecie wykreowanym przez N. Shustermana najważniejszym prawem jest to, zgodnie z którym życie ludzkie jest nienaruszalne od momentu poczęcia aż do lat 13. Potem, między 13 a 18 rokiem życia, rodzice dziecka mogą zgodzić się na jego podzielenie. Tym sposobem każda część ciała i każdy organ trafią do potrzebującego biorcy, a Podzielony będzie żył w ciałach innych osób. Brzmi makabrycznie? Budzi dreszcze?

Rodzice, bądź prawni opiekunowie decydują się oddać swoje dziecko na podzielenie z różnych powodów: kierowani religijnością, wiernością państwu, chęcią zrobienia małżonkowi na złość, czy też bardziej przyziemnymi powodami takimi jak chęć zysku. Jeśli wychowanek sprawia kłopoty wychowawcze, tak jak Connor czy Roland; jeśli już osiągnął szczy swoich możliwości i wiadomo, że więcej się nie nauczy, tak jak Risa, czy też jest dziesięciorodnym -wybranym jak Levi, to wystarczy tylko podpisać dokumenty i dziecko w ciągu niespełna 4 godzin pod okiem kilkunastu zespołów wykwalifikowanych lekarzy zostanie podzielone na cenne elementy niczym tort urodzinowy. Komuś dostaną się nowe oczy, komuś dłoń, jeszcze komuś innemu płuco lub nerka.

Historia jest opowiadana z punktu widzenia młodych bohaterów, którzy podejmują walkę o swoje życie i prawo do decydowania o własnym losie. To ich oczami czytelnik obserwuje świat i razem z nimi zastanawia się nad takimi kwestiami jak człowieczeństwo, posiadanie duszy, a nawet pamięć genowa.

Książka składa się z kilku mniejszych części, opisujących kolejne etapy z życia Connora, Risy i Leviego; najpierw kibicujemy im w uciecze, potem pomagamy się ukrywać, wspieramy ich w procesie adaptacji na Cmentarzyku, aż wreszcie drżymy o ich życie w ośrodku donacyjnym. Dzięki sprawnej narracji i dobremu tempu opowiadania czyta się naprawdę szybko, a dość umiejętnie skonstruowana intryga, sprawia, że bardzo chce się poznać zakończenie tej historii. Młodych bohaterów nie da się nie lubić, choć momentami trudno było mi ich utożsamiać z 13-14-latkami. Swoim podejściem do wielu spraw przypominali mi raczej osoby starsze i dojrzalsze.

Książka N. Shustermana jest dobrą lekturą na jedno popołudnie. Autor doskonale ukazał prawne i moralne absurdy. Zadziwiające, jak wiele spraw człowiek jest w stanie wytłumaczyć, byle tylko mieć wrażenie, że dzięki temu będzie mieć czyste sumienie, a świat będzie lepszy.

W tej historii kryje się także poważne ostrzeżenie przed pędem człowieka ku władzy nad pełnią ludzkiego życia, nad każdym jego aspektem. Dobrze, że jako ludzkość rozwijamy się cywilizacyjnie, że szukamy wciąż tego, co nowe i nieodkryte. Jeden wynalazek często prowadzi do przypadkowego odkrycia czegoś zupełnie niespodziewanego, co może uratować życie ludziom od lat czekającym na nowy nurt w medycynie, przełom, wreszcie skuteczne lekarstwo. Autor powieści sugeruje jednak, że istnieją pewne granice, których przekraczać nie wolno, a jeśli już do tego dochodzi, to człowiek gubi po drodze to, w poszukiwaniu czego w tę drogę wyruszał. Po prostu w pewnym momencie należy powiedzieć stop. Ludzkość musi się zatrzymać w tym szalonym pędzie ku ... no właśnie czemu? Lepszemu? Sprawniejszemu? Łatwiejszemu moralnie do udźwignięcia? Drobna chwila zastanowienia, refleksji, krok wstecz może się okazać właśnie tym czego tak naprawdę szukamy.

Powieść polecam miłośnikom antyutopii, ale też tym, którzy lubią dobre thrillery z nutą sensacji i fantastyki naukowej. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.
Jestem bardzo zadowolona z lektury i myślę, że Wy także będziecie.
Polecam!

A gdyby tak przyszło żyć Wam w świecie, w którym Wasze istnienie zależy wyłącznie od dobrej woli rodziców? Żyć w świecie, gdzie między trzynastym a osiemnastym rokiem życia czeka Was tylko strach o to, czy będzie jakieś jutro, czy też opiekunowie zadecydują, by poddać Was podzieleniu, czyli rozłożeniu na organy, które zostają przekazane do transplantacji? ?Podzieleni? to historia o brutalności ukrytej pod pozorem niesienia pomocy ludziom. Opowieść o tym, jak wiele ludzie potrafią zaakceptować i realizować, mamiąc się prawością swoich czynów, by usprawiedliwić zbrodnię. Jest to również powieść o tym, jak bardzo wojna może zreorganizować obowiązujące zasady, jak bardzo może zmienić świat i ludzi. Autor miał naprawdę świetny, acz przerażający pomysł, który wieloma osobami może wstrząsnąć. Akcja jest wartka, wciągająca, ciekawa i miejscami wzruszająca, bohaterowie realistyczni, interesujący i nieprzewidywalni, a realia niepokojące.