Podróżniczka

?Podróżniczka? kontynuuje wątki zawiązane w poprzednim tomie. Pojawiają się dobrze znani z ?Poszukiwaczki? bohaterowie, ale zostają wprowadzone również nowe postacie. Podobnie jak w przypadku poprzedniego tomu mamy do czynienia z narracją trzecioosobową, pojawiają się jednak nowe punkty wiedzenia, w tym perspektywa Catherine ? matki Johna i Notta, dzięki której mamy okazję zajrzeć w przeszłość. Dzięki temu akcja w tej książce rozwija się dwutorowo, z jednej strony obserwujemy poprzednie pokolenie Poszukiwaczy, z drugiej mamy okazję śledzić poczynania ich dzieci, które pragną naprawić błędy z przeszłości. Na polu fabularnym ?Podróżniczka? wypada więc o wiele lepiej niż ?Poszukiwaczka?. Autorka porusza w swojej książce bardzo wiele tematów, jednak bardzo żałuję, że bardziej zagłębia się tylko w kilka z nich, a większości dotyka tylko powierzchownie. ?Podróżniczka? okazała się o wiele bardziej interesująca niż ?Poszukiwaczka?, dzieje się więcej, wydarzenia też są o wiele ciekawsze i choć książka nadal ma wady, to jednak kiedy przestanie się zwracać na nie uwagę, można naprawdę bardzo dobrze się przy niej bawić.

Ci którzy czytali pierwszą część przygód Quin i przyjaciół ? ?Poszukiwaczka?, doskonale wiedzą kim jest Quin i Shinobu, a kim jeszcze nie jest jeszcze John. Perypetie życiowe rozdzieliły trójkę przyjaciół, Quin i shinobu stanęli po tej dobrej stronie, natomiast Johnem zawładnęła chęć zemsty. Średni sędzia zginął, Poszukiwaczom zostało odnaleźć athameny, ale przed tym Shinobu musi się wykurować, ponieważ jak wiemy, odniósł ciężkie rany w bitwie która zakończyła pierwszą część przygód.
Niestety nawet w szpitalu nie będzie dane Shinobu do końca wydobrzeć, a Quin do końca zaopiekować się ukochanym. Już tam odnajdują ich dwaj młodzi chłopcy i próbują odebrać athamen a może nawet i zabić. Dwójka Poszukiwaczy musi ratować się i uciekać. W tym czasie John odbywa u młodej Sędzi szkolenie, które ma go przygotować do zostania Poszukiwaczem. Maud zgodziła się przygotować Johna, nauczyć wszystkiego, a przy tym ma także cichą nadzieję na to, że chłopak jednak odejdzie od zemsty i stanie się prawym Poszukiwaczem. Również i u nich pojawiają się owi chłopcy. Na początku nikt nie wie kto to jest ani czego chce, wiadomo jednak, że szukają athamenu i chcieliby go zdobyć za wszelką cenę.
Jak się później okazuje, ci chłopcy to podwładni średniego sędziego, którzy kompletnie nie wiedzą, co stało się z ich mistrzem, szukają athamenu, bo boją się, że jeśli nie wypełnią swojej misji, będą musieli po prostu umrzeć.
Jak skończy się ta walka pomiędzy dwójką dobrych Poszukiwaczy a chłopcami średniego Sędziego?
A czy Quin i Johnowi będzie dane jeszcze kiedyś się pogodzić? A może Johna tak bardzo zaślepia chęć zemsty, że nie da rady jej przezwyciężyć?
Zachęcam do lektury drugiej części przygód Poszukiwaczki. Od siebie wspomnę tylko, że osobiście uważam, iż lepszą i bardziej dynamiczną była pierwsza część ? tam nie mogłam się dosłownie oderwać, bo tyle się działo. W przypadku Podróżniczki było trochę gorzej, akcja toczyła się trochę wolniej, ale również byłam bardzo ciekawa jak potoczą się losy naszych bohaterów.
Zdradzę Wam tylko, że końcówka znowu nas zaskoczy i zszokuje, do tego stopnia, że znów z niecierpliwością oczekiwać będziemy na trzecią część.

Arwen Elys Dayton zachwyciła mnie wykreowanym światem w pierwszej części serii Poszukiwaczka. Jednak gdy nadchodzi czas by przeczytać kolejny tom cyklu zaczynają się obawy. Co jeśli w tym przypadku historia okaże się nieciekawa? Co jeśli autorka poprowadzi postaci w innym kierunku? Przygody Quin, Johna i Shinobu w Poszukiwaczce zabrały mnie w niesamowitą podróż do świata, w którym nie istnieje tylko dobro i zło. Jednak kontynuacja tejże książki okazała się jeszcze bardziej niezwykła.


Fabuła Podróżniczki to oczywista kontynuacja wydarzeń z pierwszej części serii. Nadal wiele tajemnic musi wyjść na światło dzienne, jednak autorka postanowiła w tej części skupić się bardziej na pokazaniu nam jak wygląda świat zaprzysiężonych Poszukiwaczy. Do perspektyw głównych bohaterów dochodzą retrospekcje z punktu widzenia Catherine - matki Johna oraz Notta. Pozwoliło to autorce poprowadzić historię w trzech kierunkach, które stopniowo się zazębiają. Zamiast więc jednotorowej akcji, możemy zagłębić się w życie poprzedniego pokolenia Poszukiwaczy, jednocześnie obserwując poczynania ich dzieci, które chcą naprawić błędy z przeszłości i odkryć jakie tajemnice zmieniły życie ich rodzin. Z drugiej strony poznajemy Notta - jednego z Obserwatorów, pokazującego nam inne oblicze Sędziów, którzy byli dość tajemniczymi postaciami w poprzedniej części. Według mnie ten zabieg był bardzo dobrym pomysłem, ponieważ kontynuacja samych wydarzeń z pierwszej części serii nie pozwoliłaby w fabule zawrzeć tyle informacji, a jednak w przypadku tak skomplikowanej historii są one potrzebne by w pełni zrozumieć zasady rządzące światem stworzonym przez autorkę.

Ciężko mi też spojrzeć na tę książkę obiektywnie. Styl pisania Arwen tak mnie zauroczył, że nawet jeśli jakieś błędy logiczne się pojawiały, to tak jak w przypadku poprzedniej części całkowicie je zignorowałam. Nie zauważyłam niczego co w dużym mierze mogłoby zepsuć odbiór tej książki. Dla mnie niektóre niedopowiedzenia dodają jej tylko uroku. W wielu przypadkach lektur zachwyca nas głównie wykreowany świat, tu jest on opisany dość pobieżnie. Dzięki temu sama mogę zdecydować jak on wygląda, nic nie jest narzucone mi z góry. Ten zabieg sprawia, że ta książka jest po prostu uniwersalna. Można w niej szukać drugiego dna, który odnosi się do wydarzeń współczesnych lub po prostu można uznać ją za dobrą fantasy. Na co nie postawimy, nie będziemy zawiedzeni. Magia, która dotyczy bohaterów jest też dość subtelna. Jest Athamen, który pozwala bohaterom przenieść się Tam, pojawia się kolejny przyrząd poszukiwaczy Fokal, jednak to nadal jest traktowane jako coś normalnego. Takie podejście do świata magicznego połączonego ze zwykłą rzeczywistością jest moim zdaniem czymś odświeżającym po książkach, w których cuda wylewają się z każdej strony.

Seria Poszukiwaczka trafiła na listę moich ulubionych książek i z niecierpliwością czekam na kolejny tom, który mam nadzieję odpowie na wszystkie pytania, które pojawiły się w poprzednich częściach. Każdy z bohaterów pojawiający się w tej książce wnosi do niej coś nowego. Całość choć podzielona na kilka torów głównych, tworzy spójną historię, która nie pozwala czytelnikowi odejść od książki. Myślę, że tej serii należy dać szansę, ponieważ prezentuje sobą coś nowego, czego nie sposób spotkać w innych pozycjach z tego gatunku.

Książka, która mogłaby posłużyć nieco jako obraz współczesnego świata. Spytacie: ?Dlaczego??. Dlatego, że wątek Poszukiwaczy, choć nie został do końca wyjaśniony, niezwykle prawdziwie odzwierciedla obecną sytuację świata i tego, co się z nim dzieje, a także poniekąd przedstawia jedną z wielu koncepcji przyszłości cywilizacji ludzkiej.
Może zacznijmy od początku. Podróżniczka to drugi tom trylogii ?Poszukiwaczy? Arwen Elys Dayton. Pierwsza część serii wprowadza czytelnika do całkiem nieźle wykreowanego świata. Początkowo książkę (1 tom) oceniłam jako bardzo dobrą i udaną, ale patrząc z perspektywy czasu, zmieniłam zdanie i stwierdziłam, że owszem elementy świata przedstawionego są całkiem w porządku, jednak reszta, czyli bohaterowie, fabuła i wydarzenia już nie do końca. W Poszukiwaczce wiele tematów, wątków było niedopowiedzianych i niewyjaśnionych. Bohaterowie byli bardzo irytujący, a fabuła skupiała się raczej na przeżyciach głównej bohaterki i opisie jej trudnego życia niż na ?fantastycznym? wątku.
Pod tym względem drugi tom jest o niebo lepszy, ponieważ w przeciwieństwie do swojego poprzednika nie zawiera tylu opisu uczuć, przeżyć, a głównymi wątkami są tajemnice świata Poszukiwaczy oraz dzieje klanów z nim związanych. Bohaterowie nie są już tak denerwujący, aczkolwiek miałam z nimi pewną, śmieszną sytuację, ponieważ w pierwszym tomie serii uwielbiałam Shinobu, a nienawidziłam Johna, zaś w drugim było na odwrót ? John w końcu zmądrzał, ale to co zrobił Shinobu, przekroczyło wszelkie granice mojej cierpliwości. Jeżeli chodzi o główną bohaterkę Quin, to w mojej ocenie wypadła przeciętnie, gdyż momentami bywa bardzo naiwna i roztrzepana, ale potrafi być czasami całkiem rozsądna.
Co do fabuły i akcji nie mam większych zarzutów, może jedynie to, że książka powinna być dłuższa i bardziej rozbudowana. Podróżniczkę czytało mi się dosyć szybko, gdyż zawiera tyle tajemnic i sekretów, a akcja jest w miarę dynamiczna, że książka pomimo trudnego początku potrafi wciągnąć i zainteresować.
Podróżniczka ? książka, nad którą krążą podzielone opinie. Pierwszy tom miał trochę minusów i wad, ale drugi utrzymuje lepszy poziom i jeżeli miałabym je porównywać, to powiedziałabym, że Podróżniczka jest o niebo lepsza od Poszukiwaczki. Lektura zawiera dużo wydarzeń, dużo zwrotów akcji, trochę tajemnic, sekretów. W końcu możemy nacieszyć się wykreowanym światem oraz profesją tytułowych Poszukiwaczy i tym, czym właściwie oni się zajmują. Książkę oceniłam jako w miarę dobrą ? solidne 7/10, gdyż nie jest to pozycja rewelacyjna, ale jest trochę lepsza niż ?średniaki?. Uważam, że warto poświęcić jej czas, ponieważ niektórym fabuła może jak najbardziej się spodobać.

Poszukiwacze przez wieki starali się naprawiać świat, walcząc z przeróżnymi złoczyńcami. W ciągu ostatnich lat wiele uległo jednak zmianie. Ich liczba drastycznie się zmniejszyła, utracili też z oczu swoje prawdziwe powołanie, skupiając się na walkach o władzę i majątek. Co się wydarzyło, że zdołało aż tak ich odmienić? Czy istnieje choć cień szansy, by przywrócić właściwy bieg rzeczy?

Quin i Shinobu powoli dochodzą do siebie, próbując jednocześnie podjąć decyzję, jaki kierunek od tej pory przybierze ich życie. Dziewczyna ma szlachetne plany - chce naprawić świat. Przynajmniej na tyle, na ile jest to możliwe. Uzbrojona w morfer, athamen i dziennik Catherine pełen informacji o klanach Poszukiwaczy, pragnie odszukać zaginionych lub przynajmniej dowiedzieć się, co się z nimi tak naprawdę stało. Shinobu zaś jest gotowy na wszystko, by jej w tym pomóc. Tyle że tym razem po piętach depcze im nie tylko Briac, ale i tajemniczy Obserwatorzy wyposażeni we własny athamen i dziwaczny kask...

Dayton zdecydowała się na rozwinięcie wątku Catherine, wprowadzając retrospekcje z jej udziałem, co okazało się trafnym posunięciem. Dzięki temu możemy bliżej poznać nie tylko ją i jej najbliższą rodzinę, ale również ojca Johna i Mariko. Bardzo interesujące były dla mnie także fragmenty dotyczące Sędziów (zwłaszcza Średniego) i Obserwatorów. Ci ostatni zapewniają w tym tomie cyklu sporo akcji, jednocześnie stając się kolejną zagadką do rozwiązania.

"Poszukiwaczka" wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie i nie mogłam doczekać się jej kontynuacji. Sięgając po "Podróżniczkę", miałam wielką nadzieję, że będzie równie dobra. I nie zawiodłam się. Wartka akcja i liczne tajemnice wciągnęły mnie niesamowicie. Do tego stopnia, że po skończeniu lektury, gdy zajęłam się obowiązkami domowymi, myślałam o tym, jak sobie jeszcze wieczorem doczytam, co się dalej wydarzyło. No i musiałam sama sobie przypomnieć, że przecież przeczytałam już cały tom i pozostaje mi tylko czekać na kolejny... Dlatego polecam, zwłaszcza jeśli pierwsza część przypadła Wam do gustu!

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Uroboros <3