Podmiejski na koniec świata

Podmiejski na koniec świata, to opowieść o Alicji, kobiecie, która mieszka w wielkim mieście, odnosi zawodowe sukcesy, ale której życie prywatne hmmm nie jest już takim pasmem sukcesów. Podobno w życiu nie można mieć wszystkiego. Ale czy na pewno?
Pewnego dnia Alicja dostaje od swojego szefa nowe zadanie. Ma udać się na tytułowy koniec świata, pomóc w tamtejszych kłopotach, zgasić tlący się pożar, uratować niewielką, lokalną, upadającą firmę.
Ze względu na własne problemy w życiu prywatnym, Alicji nie w smak taka delegacja. Wyjazd na przysłowiowy koniec świata nie jest ani w odpowiednim czasie, ani atrakcyjnym z innych powodów. Jednak polecenie służbowe to coś z czym nie można raczej dyskutować. Dodatkowo los szykuje dla niej jeszcze jeden, bolesny bodziec, który sprawia, iż Alicja przyjmuje wyzwanie i wyjeżdża. Nawet nie przypuszcza co ją czeka w nowym miejscu. A czeka ją wywrócenie życia prywatnego o 180 stopni, całkowita zmiana dotychczasowego życia. A to dopiero początek.
Z początku lektura wydaje się lekką, niefrasobliwą, może odrobinę infantylną. Nic bardziej mylnego.
Owszem, jest to opowieść lekka, ale przy tym bardo ciekawa, mądra, taka w której wiele czytelniczek odnajdzie swoje odbicie. Wiele odkryje, że inne kobiety mają podobne lub nawet identyczne problemy, że inne kobiety także boją się zmian, że boją się nieznanego. Jestem przekonana, iż większość z ciekawością przeczyta, jak inne osoby sobie z problemami, z walącym się życiem, z nieznanym radzą.
Podmiejski...to książka mądra, ciepła, będąca takim swoistym balsamem na duszę, lekturą, przy której zapomina się o troskach dnia powszedniego. Czyta się wyśmienicie. I zanim czytelniczka się spostrzeże już jest póżna noc i niezwykle trudno jest odłożyć nieskończoną książkę na póżniej. Czyta się jednym tchem, co jest zasługa lekkiego stylu pisarskiego autorki, ale także dobrze skonstruowanej, ciekawej i życiowej historii.
To także opowieść, która uczy, iż nigdy nie jest za pózno na zmiany, że warto chwytać to co oferuje nam los, że warto walczyć o szczęście, o siebie. Dodatkowo warto pamiętać, iż to co z pozoru wydaje nam się końcem świata, może być początkiem nowego etapu w naszym życiu.
Warto przeczytać, warto dać tej historii szansę, warto po odłożeniu książki na półkę przemyśleć niektóre sprawy.

Zacząć od nowa

Czasami w życiu potrzebne jest małe trzęsienie ziemi, byśmy przebudzili się, wyrwali z marazmu, zostawili to, co nas niszczy i więzi, porzucili wszystko w diabły i zaczęli od nowa. W nowym miejscu, wśród nowych ludzi. Takie otrzeźwienie choć czasem bolesne, jest nam potrzebne.
W takiej sytuacji znajdzie się Alicja, trzydziestodwuletnia bohaterka powieści pani Katarzyny "Podmiejski na koniec świata".

Alicja to mistrzyni w rozwiązywaniu problemów innych ludzi. Chętnie pomaga współpracownikom w pracy, niejednokrotnie wykonując za nich ich obowiązki. To kobieta, która nie potrafi być asertywna, a w sytuacji gdy musi zawalczyć o siebie i swoje interesy zamyka się w sobie i nie potrafi o nie walczyć. Jej życie prywatne też pozostawia wiele do życzenia. Bowiem Alicja marzy o założeniu domu, dzieciach, a jej chłopak, wieczny Piotruś Pan, nawet przez chwilę nie pomyśli o jej marzeniach i potrzebach. To typowy narcyz, zakochany sam w sobie. Dawno nie czytałam o takim egocentryku. To jak traktował Alicję, przyprawiało mnie o ból głowy i złość. Z rodzicami Ala także nie dogaduje się najlepiej, by ich uszczęślwić porzuciła swoje marzenia związane z rysowaniem i zajęła się zarządzaniem biznesem. Mimo wszystko Alicja jest zadowolona ze swojej pracy w Fashion of Warsaw, ale nie narzekałaby gdyby szef dał jej awans i podwyżkę.

Jednak pewnego dnia Alicja dostaje szansę, na którą tak czekała. Szef składa jej propozycję nie do odrzucenia. Miałaby udać się do rodzinnego miasta szefa, Grodziska Mazowieckiego i tam spróbować uratować pierwszą firmę szefa, BudWear. W zamian za pomoc i ratunek dla firmy czekałby na nią po powrocie awans i podwyżka. Alicja nie jest przekonana do tej propozycji. Niespodziewanie z pomocą w podjęciu ostatecznej decyzji przychodzi jej chłopak, Tymon. To co ujrzy Ala na imprezie firmowej Tymona będzie jak zimny prysznic. Załamana i zraniona dziewczyna postanowi przyjąć propozycję szefa i uciec jak najdalej od Warszawy i chłopaka, który tak ją zawiódł. Jak poradzi sobie Alicja w nowym miejscu wśród ludzi, których nie zna? Czy nauczy się mówić nie, czy nauczy walczyć o swoje, a wreszcie czy jej złamane serce da sobie szansę na nowe uczucie? Tego wszystkiego dowiecie się sięgając po "Podmiejski na koniec świata". :)

Ta powieść to wspaniała gratka dla wszystkich fanów ciepłych opowieści obyczajowych. Główna bohaterka to przeurocza, przesympatyczna dziewczyna, która niczym Bridget Jones, zacznie walczyć o swoje plany i marzenia, która zacznie wszystko od nowa w nowym miejscu. Książka ta jest pełna ciepła, pozytywnych emocji, czytając prawie cały czas się uśmiechałam. Pozytywną energię wnosi tu prócz głównej bohaterki, postać Gosi, właścicielki uroczej kawiarni w Grodzisku Mazowieckim, bardzo spodobał mi się pewien pomysł na który wpada Ala by zachęcić ludzi do odwiedzania kawiarni Gosi, nic dziwnego, przecież kocham czytać ;) nie mogłoby być inaczej ! A także mąż Gosi, Darek. Sympatyczną postacią jest też na pewno Piotr, sąsiad Ali w Grodzisku. Ale całe show kradną kudłaci, czworonożni bohaterowie ! Podbili moje serducho, Mefisto, Azor i Łajka to najcudowniejsze psiaki pod słońcem, pokochałam tych łobuziaków całym sercem ! Z bohaterów średnio przypadli mi do gustu pracownicy BudWearu, no i Tymon !

"Podmiejski na koniec świata" to spowita w błękitne okładki wzruszająca, ciepła, pozytywna opowieść o zaczynaniu od nowa, o pstryczkach w nos od losu, który poprzez nie daje nam szansę na coś lepszego, to przeurocza historia o walce z kompleksami, ze słabościami i o akceptowaniu siebie takimi jakimi jesteśmy. Wspaniała historia, idealna dla miłośników powieści obyczajowych. Ja jestem zauroczona i zachwycona ! Polecam !

Za egzemplarz do recenzji ...