Podejrzany

Elo, elo 5, 2, 0

Jak Wasz weekend? Co ciekawego czytacie?

U mnie na tapecie są trzy książki Pierwsza to "Fascynacja" adrian_bednarek_autor, druga to "Odpłata" agnieszka_jez_pisarka, a trzecia to "Kochanie, nie okłamuj mnie" karolinawasilewskaautor Jak ja razie wszystkie mi się podobają, ale i tak najbardziej wymiata "Fascynacja"! ???? Normalnie szok, co tu się dzieje! Ale na razie milczę, więcej będzie w recenzji A tymczasem Was na recenzje powieści ze zdjęcia!

?RECENZJE?

"Dziecko"

Gdy zostają odnalezione szczątki noworodka na placu budowy, nie wszystkim jest to obojętne. Bowiem trzy kobiety chcą dociec prawdy. Jedna, bo to może być jej dziecko, które zaginęło przed laty. Druga, bo boi się, że przeszłość wyjdzie na jaw. A trzecia, bo jest to dla niej ogromna szansa na ujawnienie prawdy. Jak potoczą się losy tych kobiet?

"Podejrzany"

Dwie osiemnastolatki zaginęły. Rodziny nie wiedzą, co się z nimi stało na wakacjach, na które wyjechały. Wszystko nagłaśniają media, a w śledztwo włącza się znana reporterka Katy Waters, która nie spocznie, póki nie odgadnie prawdy. Jednak nie do końca cała ta sytuacja będzie jej obojętna. Okazuje się, że jest nader jej bliska. Jak to wszystko się potoczy?
??
Po świetnej książce "Wdowa" przyszedł czas na kolejne dobre powieści autorki Fiony Barton - "Dziecko" i "Podejrzany". Jest to cykl o reporterce Katy Waters. Oczywiście każda lektura jest o innych bohaterach, ale niektóre wzmianki, jak również reporterka łączą je w całość Pisarka po raz kolejny zaserwowała mi emocjonalne thrillery, z wieloma niewiadomymi i nieprzewidywalną fabułą. Powiem Wam, że do końca nie wiedziałam czego mogę się spodziewać i nie przewidziałam niczego. Kreacja bohaterów jest niebywała i dzięki temu te postacie przyciągają do siebie. Ich upór i determinacja do osiągnięcia zamierzonego celu może zadziwiać, ale również powodować zachwyt. Również ukazane są różne ciężkie życiowe problemy, dzięki czemu te książki są jeszcze lepsze! To z czym mierzą się nasi bohaterowie jest nie do opisania, ale walczą każdego dnia i to się liczy! Dzięki narracji od paru postaci człowiek się nie nudzi. Dobre jest takie coś, gdyż to jeszcze bardziej "wchłania" w powieść, z powodu różnych perspektyw. Tak naprawdę nie ma tutaj nic zbędnego, dialogi, opisy - wszystko jest na swoim miejscu, stonowane, nie ma niczego za dużo, ale również nie ma niczego za mało. Autorka wyważyła wszystko w odpowiedni sposób, a jej styl powoduje, że przez te dwa grubaski "leci się", nie wiadomo kiedy uciekają te strony Zakończenia spowodowały we mnie reakcję "Wtf?" Normalnie nie mogę dojść do siebie aż do teraz Polecam Wam tę powieści, jak i całą serię o Katy Waters! Myślę, że spędzicie z tymi lekturami świetny czas, a jak nie to najwyżej urwiecie mi łepek Miłego
Za egzemplarze książek do recenzji dziękuję ...

"Instynkt ochrony dzieci zmienia to, kim jesteśmy."

Po uzupełnieniu zaległości związanych ze znajomością pierwszego tomu "Wdowa", przypomnieniu przeżyć podczas czytania drugiej odsłony "Dziecko", z przyjemnością sięgnęłam po trzecią intrygę "Podejrzany". Okazuje się, że Fiona Barton trzyma równy poziom twórczości. Kolejny thriller psychologiczny, przy którym dobrze się bawiłam, zwłaszcza w odniesieniu do dramaturgii przybliżanej historii. Autorka umiejętnie podprowadza czytelnika do skrajnych sfer emocji, płynnie wygrywa wyraziście wybrzmiewającą muzykę zaniepokojenia i lęku, łatwo wplata silne nuty podejrzeń i domysłów. Odpowiada mi gra, gdzie nie obowiązują reguły trzymania się bezpiecznych stref i wygodnych interpretacji. Dzięki temu rozrywka wydaje się atrakcyjniejsza i intensywniejsza, a to zawsze cieszy i przynosi satysfakcję czytelniczą.

W trzecim tomie role odwracają się, to nie ambitna dziennikarka, kluczowa postać serii, poluje na popularne i nośne medialnie informacje, ale nagle sama staje po drugiej stronie barykady, jako osoba próbująca za wszelką cenę uniknąć rozgłosu i niezdrowego zainteresowania społecznej publiczności. Kate Waters przykro doświadcza tego, co fundowała rozmówcom w poszukiwaniu materiałów do sensacyjnych artykułów. Teraz to jej rodzina, a zwłaszcza syn, przyciągają uwagę czytelników gazet, widzów programów telewizyjnych, serfujących po internecie. A wszystko zaczyna się od nagłego zniknięcia dwóch osiemnastolatek spędzających wakacje w Tajlandii. Zaniepokojeni milczeniem córek rodzice zwracają się do służb policyjnych i reprezentantów środków masowego przekazu, natychmiast uruchamiają kanały mediów społecznościowych, aby jak najszybciej dowiedzieć się, co się dzieje z ich córkami, jak sobie radzą, gdzie przebywają.

Kate zajmuje się tą sprawą najpierw z pozycji dziennikarki, ale kiedy okazuje się, że jej syn Jake, od dwóch lat podróżujący po świecie, unikający kontaktu z matką i ojcem, podejrzany jest o udział w zniknięciu Alex i Rosie, traci grunt pod nogami, staje się ofiarą nagonki mediów, gorącym tematem pierwszych stron i serwisów informacyjnych. Barton rewelacyjnie oddaje uczucia, które towarzyszą Kate w trudnej drodze docierania do prawdy, niejednoznacznej w komentarzach, niepokojącej pod względem odkrywanych podejrzanych dowodów, ciężkiej do uwierzenia z perspektywy rodzica. Nie zabrakło udziału komisarza Boba Sparkesa, który chociaż przeżywa rodzinną tragedię, a i tak oddany całym sercem oddany jest pracy detektywistycznej. Przyznaję, że lubię tę postać, darzę nawet większą sympatią niż Kate, może dlatego, że lepiej rozumiem.

Powieść czyta się w błyskawicznych rytmach, podział na krótkie rozdziały nadaje sprężystości akcji. Przypisane role narracji energetyzują scenariusz zdarzeń i dają wgląd w różne perspektywy obserwowanych incydentów. Czujemy presję czasu, z którą zmierzają się rodzice młodzieży. Intrygę zgrabnie wzbogacają nagłe zwroty akcji, liczyłam, że będą mniej przewidywalne, bardziej zaskakujące, ale i tak mi się w generalnym odczuciu podobało. Wysuwam drobne zastrzeżenia wobec finalnej odsłony fabuły, wolałabym być bardziej dezorientowana w dostrzeganiu powiązań między wątkami, lecz przyciąga zastanawiający i szokujący element w ostatnim uderzeniu, mam nadzieję, że zostanie rozwinięty w kolejnym tomie, bo daje sporo możliwości budowania napięcia.

I o ile sam pomysł na fabułę uważam za ciekawy, tak niestety tempo akcji zupełnie mnie tutaj nie przekonało. Po raz kolejny zauważyłam, że Fiona Barton chwilami chyba chce wnieść do swoich powieści zbyt dużo elementów, bardzo wszystko rozciąga, zapominając o wprowadzeniu takich mocnych zwrotów akcji, które wbiją czytelnika w fotel. Jednak tak naprawdę gdyby pominąć kwestię tego wolnego tempa akcji, sama książka wypada naprawdę korzystnie. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na jej wielowątkowość, na te różne punkty widzenia i różnorodne aspekty całej historii, która choć porusza tak wiele motywów, jest naprawdę spójna.