Podaruj mi szczęście

"Dostali swój kapitał wielkich i małych szczęść. Muszą tylko zrównoważyć nimi kilka klęsk."

"Podaruj mi szczęście" jest czwartym tomem cyklu o Matyldzie Kosmie. Przyznaję, że nie miałam okazji poznać wcześniejszych części, ale dość niespodziewanie i udanie wskoczyłam w tę historię. Nie jest to typowa książka świąteczna, bowiem ten element pojawia się dopiero pod jej koniec.

Lidia Liszewska i Robert Kornacki niewątpliwie posiadają dar opisywania trudnych przeżyć, uczuć związanych z chorobą i stratą. Przekonują nas, że w miłości i rodzinie tkwi siła. To ona łączy, a magia świąt może tylko dopomóc byśmy zrozumieli, co w życiu liczy się najbardziej.

"Jesteśmy trochę jak stare drzewa z tego powiedzenia? Ale my mamy jeszcze na dodatek wspólne korzenie i jedną wielką koronę."

Każdy rozdział poświęcono innej postaci, dzięki czemu wszystko ma tu swoje ręce i nogi. Autorzy pozwolili czytelnikom sprawdzić, co słychać u bohaterów (tym, co ich znają), co się u nich wydarzyło, jak poradzili sobie z problemami i co planują dalej. Osobiście nie odnosiłam wrażenia, że czegoś nie wiem, czy nie rozumiem. I być może kiedyś nadrobię pozostałe tomy serii.

Ciekawym pomysłem było zamieszczenie przed każdym rozdziałem opisów ptaków z terenów mazurskich, które idealnie dobrane zostały pod konkretnego bohatera.

To książka przypominająca, że nie wszystko jest na sprzedaż. Prawdziwych uczuć, miłości i szczęścia nie kupimy nawet za największe pieniądze świata. Ale aby skosztować tego szczęścia trzeba się na nie otworzyć, a czasem zawalczyć. Nic w naszym życiu nie dzieje się bez powodu. We wszystkim można dostrzec pozytywy i nadzieję na lepsze jutro.

"W życiu lubiło powiać z różnych stron. Ale wystarczyło mieć dobrego sternika na pokładzie, żeby z każdego przechyłu wyjść suchą stopą."

To, co trochę mi nie pasowało to to, iż autorzy miejscami wkładali w usta swoich bohaterów zbyt wyszukane słownictwo. Ale zdaję sobie sprawę, że każdy z nas jest inny i ma swój sposób wyrażania się. Opisy jak dla mnie również obfitowały w zbytnią "kwiecistość".

"Podaruj mi szczęście" to ciepła, poruszająca, refleksyjna powieść o więzach rodzinnych, nauce życia na nowo, dojrzałej miłości. A wszystko osnute w zachwycającym zimowym mazurskim krajobrazie. Lektura dla lubiących oddawać się wspomnieniom.

...

To już czwarty tom cyklu o Matyldzie i Kosmie. Od wydarzeń z poprzedniej części minęło kilkanaście lat. Wielkimi krokami zbliżają się święta Bożego Narodzenia, więc dorastające Halszka i Różanka zapragnęły sprawić bliskim niespodziankę. Czy uda im się wprowadzić do rodziny na nowo blask, który zgasł dawno temu?

Nie czytałam poprzednich książek z tej serii, więc nie chcę zdradzić zbyt wiele, by niechcący nie wyjawić Wam za dużo informacji i tym samym zepsuć radość z lektury. Zdecydowanie lepiej zaczynać cykl od początku, ale jeśli nie ma takiej możliwości, nic się nie stanie, jeśli niespodziewanie wkroczycie w świat bohaterów. Ja odnalazłam się w nim doskonale. Każdej z postaci poświęcony został rozdział, więc czytelnik ma okazję dogłębnie poznać każdą z nich.

O tym, że zimowe książki mają swój niepowtarzalny klimat, nie muszę Was przekonywać, co roku mnóstwo czytelników, nawet tych, którzy na co dzień czytają innego rodzaju powieści, sięgają po świąteczne perełki i wyobraźnią przenoszą się w świat, w którym króluje śnieg, miłość i bożonarodzeniowa magia. Cieszę się, że ja swój sezon na tego typu pozycję zaczęłam Właśnie z ?Podaruj mi szczęście?. Była ona miodem na moje serce. To ciepła, ujmująca, wzruszająca historia o rodzinie, tęsknocie, stracie, bólu. Z jednej strony porusza, a z drugiej wywołuje uśmiech na twarzy. Uważam, że książka ta jest idealną odskocznią od dnia codziennego.

Nie można zapomnieć o mazurskim klimacie. Któż z nas nie chciałby się przenieść choć na moment do zaśnieżonej miejscowości z dala od zgiełku i ludzi, by spędzić miło czas wśród ognia tlącego się w kominku oraz najbliższych nam osób? Dzięki stworzonemu przez Lidię Liszewską i Roberta Kornackiego światu, w którym królują zimowe krajobrazy, mamy okazję na moment znaleźć się w miejscu niczym z bajki. Wyobraźnie sobie długie spacery, dobre wino, sami życzliwi ludzie wokół? istna sielanka.

Żałuję, że to już koniec przygód Kosmy i jego córek, żałuję też, że tak późno poznałam ich historię, ale chętnie wrócę się do czasów, zanim cały ich świat stanął na głowie i poznam ich, kiedy są dużo młodsi. Tymczasem muszę Wam zdradzić, za co najbardziej cenię sobie ?Podaruj mi szczęście?. Podoba mi się, że nie ma w tej książce przesady, blichtru i kiczowatości, która niestety często się zdarza w tego typu powieściach. Tu wszystko zostało idealnie wyważone. Myślę, że autorzy tworzą zgrany duet i polecam Wam ich dzieło z całego serca!