Pociąg

"Pociąg" to powieść, z którą Iza Maciejewska debiutowała. Książka, którą recenzuję jest drugim wydaniem, i jak zapewnia autorka, nieco udoskonalonym - od okładki, dołożenia pewnego fragmentu, dialogi, po kilka podjętych przez bohaterów decyzji. Jednakże finał pozostaje niezmieniony.

Autorka w niezwykle interesujący sposób skonstruowała sylwetki bohaterów. Poznajemy Ewę, Michała i pana Stanisława (ta postać z miejsca skradła moje serce). Każdy z nich posiada trudną i bolesną przeszłość. Żadne z nich nie jest idealne. Gdy zagłębiamy się w ich historie, zaczynamy odczuwać towarzyszący im strach, ból, cierpienie, smutek, pogubienie. 

Widzimy też ile ich łączy i w jaki sposób mogą sobie pomóc. To historia pokazująca, że dobro i chęć pomocy można otrzymać od całkiem obcych nam ludzi. Dlatego trzeba wierzyć, że nie wszyscy są źli.

Nie wszystkie ich decyzje oraz wybory pochwalałam, ale przecież każdemu z nas zdarza się błądzić, prawda? Jednak trzeba zachować czujność, nie każdego obdarzać pełnią zaufania.

Tytuł sprawia wrażenie dwuznaczności i taki też jak się okazuje jest. Mamy tu nie tylko pociąg jako środek transportu, ale i pociąg fizyczny (przyciąganie). Relacja między Ewą a Michałem jest skomplikowana, pełna wzajemnych docinków i sarkazmu, a przede wszystkim seksu. Tu naprawdę będzie ostro, wulgarnie, więc lepiej zawczasu się na tego typu sceny przygotować.

Znalazłam w tej książce misz masz gatunkowy - sensację, dramat, romans, erotyk, thriller psychologiczny. Bardzo mi się to podobało. Lektura dostarczyła mi wielkie pokłady różnorodnych emocji i uczuć. Były łzy wzruszenia, złość i śmiech, z kolei finał totalnie sponiewierał moje serce. Ciekawa jestem, czy "Pieprz" mógłby je posklejać...

To powieść pełna rozchwianych emocji, nieprzewidzianych zwrotów akcji, wybojów, namiętnych scen miłosnych, bezinteresownej pomocy, przyjaźni, zdrady. To naprawdę pociągający erotyk... Sprawdźcie wsiadając do "Pociągu" szybciutko! Odjazd 17 maja!

Z miejsca pokochałam szarmanckiego pana Stanisława, człowieka z wykwintnymi manierami. Jego bezinteresowna dobroć i znajomość ludzkich charakterów sprawiły, że dwoje młodych ludzi zaczęło inaczej patrzeć na świat. Kompletnie zaskoczyła mnie jego przeszłość. Główni bohaterowie nie przypadli mi do gustu. Wydali mi się sztuczni, zwłaszcza Ewa w scenie zazdrości. Było ckliwie i melodramatycznie, tak też wyglądały sceny z żoną Michała. Ożywczy powiew wprowadzają postacie drugoplanowe Dominika i Filip. Ich osobowości i temperament przykuły moją uwagę, a sposób wysławiania się bawił mnie. W powieści każdy bohater mierzy się z własnymi demonami.
Autorka poruszyła kilka istotnych tematów: przyjaźń, nadzieja, bezinteresowna pomoc, zemsta, zdrada, oszukiwanie, tkwienie w nieszczęśliwym małżeństwie, żałoba po dziecku, bezduszność komornika. Jednak najważniejszy temat to przemoc fizyczna ze strony męża policjanta, który ze względu na stanowisko i znajomości może wszystko? zatuszować. Obok tego kryminalnego wątku w powieści obyczajowej dominuje romans i erotyka. Gorący romans to głównie seks. I ja to rozumiem, ale opisy scen erotycznych nie podziałały na moją wyobraźnię, niestety bardziej mnie zniesmaczyły. I nie chodzi mi o dosadność opisów, ale dobór słownictwa i styl.
Długo jechałam ?Pociągiem?. Dłużyło mi się. Mam mieszane uczucia co do tego debiutu. Blurb zapowiadał ?ochy i achy?, a tymczasem wyszła powieść przeciętna i niedopracowana. Początek ciekawy, choć brzmi jak bajka, ale ja to kupuję. Przedział w pociągu, intrygujący pasażerowie, szczera rozmowa, zaskakujące propozycje i fluidy krążące między Michałem a Ewą. Jednak potem przyszło rozczarowanie i zniechęcenie do lektury. Powiało nudą mimo wielu emocji, zniechęcały mnie nierówne dialogi i opisy. Zbędne były powtarzające się opisów niektórych historii z życia głównych bohaterów. Ilość zwrotów akcji nie przytłacza. Miało być szybko, a wyszło, jak wyszło. Zdecydowanie lepiej czytało mi się drugą połowę książki ? dobry styl i wciągające wydarzenia. Długo czekałam na scenę z Tomkiem. Nie wiem, czemu autorka ją przeciągała. Zakończenie na plus.
Wyjątkowo drażniły mnie dosadne wulgaryzmy, często zbędne i niepasujące, szczególnie słownictwo dotyczące stref intymnych. Odniosłam wrażenie, że autorka chciała zabłysnąć bogatym zasobem wulgaryzmów i umiejętnością ich tworzenia. Wtedy styl i słownictwo odstawało od całości, ale autorka ma potencjał. Widać to po kreacji pana Stanisława, Dominiki i Filipa ? elokwencja, szarmanckość, gra słów, przekomarzanie się, celne riposty.
Powieść z wieloznacznym tytułem zabiera czytelnika w podróż. Czasami pociąg jedzie szybko, czasami wolno, a zdarza się, że i dłużej stoi na jakiejś stacji. Wprawdzie dojeżdża do stacji końcowej, ale okazuje się, że to pierwszy etap podróży. Nie wiem, czy sięgnę po kontynuację.

Życie to pociąg ????, pociąg to życie, prosta droga, za chwilę zakręty, przeszkody mające różne konsekwencje, można podróżować bez żadnych przeszkód a może być i odwrotnie, wszystko w jednej sekundzie może ulec zmianie...
Humor, łzy, radość, wow, magia, namiętność, działa i pobudza wyobraźnię, myślę, że znajdą się i tacy, którzy będę mogli w pewnym stopniu, sytuacjach identyfikować się z bohaterami, ja właśnie należę do tego grina, może dlatego więc ta książka jest mi tak bliska, czekam z niecierpliwością na dalszy ciąg, chcę wierzyć, że życie okaże jednak swoją ludzką twarz...
Polecam
Wsiadajcie