Pochwała macochy (twarda)

4.6 10 ocen

książka

Wydawnictwo Znak

Oprawa twarda

Dostępność niedostępny

Opis produktu:

Elegio de la madrastra. Skandal. Tę powieść powinno się spalić. Nie czytaj jej. Odłóż z powrotem na półkę. Jest zbyt rozpasana, perwersyjna i wyuzdana. Mario Vargas Llosa musiał pisać tę książkę z uśmieszkiem wyrafinowanego oszusta, którego nic tak nie cieszy, jak naciąganie czytelnika. W samym środku gęstego od namiętnych uniesień małżeńskiego życia don Rigoberta i doni Lukrecji, tkwi niewinne pacholę. Mały Fonsito, syn z pierwszego małżeństwa don Rigoberta, nie ma co konkurować o względy ojca z piękną kobietą o ponętnych kształtach, jakimi natura hojnie obdarzyła szczęśliwą pannę młodą. Niewinność dziecka tłamszona jest przez moralną rozwiązłość rodziców.
A może dziecko wcale nie jest dzieckiem, a niewinność ma zbyt wiele wspólnego z rozwiązłością? Kto tu właściwie jest krętaczem...
Foncito, Rigoberto, Lukrecja czy Mario Vargas Llosa?
A może jednak czytelnik, skoro sięga po powieść, której nie powinien czytać?

Tytuł oryginalny: Elegio de la madrastra
Tłumaczenie: Carlos Marrodan Casas

S Szczegóły
Dział:	Książki
Wydawnictwo:	Znak
Oprawa:	twarda
Okładka:	twarda
Wprowadzono:	25.10.2010

RECENZJE - książki - Pochwała macochy

4.6/5 ( 10 ocen )

5

8
4

1
3

0
2

1
1

0

MadGa

ilość recenzji:75

brak oceny 19-04-2009 12:39

To chyba najbardziej dwuznaczna powieść peruwiańskiego pisarza. Zastanawia wręcz jak tak perwersyjny pomysł mógł się zrodzić w jego głowie. Jak przecież można pisać powieść o romansie małego chłopca z jego macochą, w pełni dojrzałą kobietą. W dodatku Ilosa bawi się czytelnikiem, tak kreuje fabułę, by go zupełnie zbić z tropu. Po przeczytaniu tej książki niczego nie można być pewnym. Trudno też wskazać winnego, bo już nie wiadomo czy to chłopiec uwodzi kobietę, czy macocha swojego przysposobionego synka. Nic dziwnego, że w czytelniku pozostaje niesmak. Zapewne celem pisarza było zbulwersować swoich odbiorców, zburzyć w nich jednoznaczne poczucie moralności i sprawiedliwości. Rozdziały opowiadające o głównych bohaterach poprzeplatane są komentarzami do znanych obrazów. I również w tym aspekcie Ilosa burzy kanony sztuki i piękna, dopatrując się w każdym dziele niemoralności, rozpasania moralnego, momentami wręcz perwersji.
Trudno jej nie przeczytać, trudno ją polubić.