Po własnych śladach

Zakopane to dla niektórych idealny zakątek na Ziemi, w którym mogą spędzić piękne chwile. Wczasowicze widzą w tym miejscu same pozytywne cechy, są zachwyceni otaczającą ich naturą, kulturą, kuchnią, czy też ?gościnnością? górali. No właśnie, o tym, jak to jest naprawdę z tymi góralami i ich gościnnością, postanowił napisać Mariusz Koperski, który w swojej książce ukazuje mało sielankowy charakter Zakopanego.

Wigilijny wieczór, Zakopane. Amerykański pick-up wjeżdża z impetem w niewielki, góralski dom stojący na ostrym zakręcie drogi, kierowca ginie na miejscu. Jednak szybko okazuje się, że było to morderstwo, a nie nieszczęśliwy wypadek. Albert Cyrwus to jeden z zamożniejszych mieszkańców Zakopanego oraz brat burmistrza Leonarda Cyrwusa.

Mariusz Koperski urodził się w Piotrkowie Trybunalskim, a od dwudziestu pięciu lat mieszka i pracuje w Zakopanem i Kościelisku. Korzystając z tego, że żyje w miejscu, w którym toczy się akcja powieści, doskonale zna otoczenie oraz tło społeczne. Dlatego w swojej książce mówi bez ogródek o chciwości górali oraz ich złym nastawieniu do przyjezdnych, którzy postanowili się tam osiedlić. Autor stworzył obrazy Zakopanego, który ukazuje, że nie jest to tak piękne i sielskie miejsce, jak niektórym się wydaje. Pokazuje bowiem minusy, których urlopowicze nie dostrzegają. Ukazał prawdziwy klimat tego miasta i przyznam, że tego się nie spodziewałam.

Bohaterowie to galeria barwnych i zarazem indywidualnych postaci, których portrety psychologiczne wydają się bardzo prawdziwe. Niechęć rodowitych górali do ludzi przyjezdnych z innych okolic Polski, którzy postanowili się osiedlić w Zakopanem, bije z każdej karty powieści. W książce dominuje postać komisarza Karpiela, który w Zakopanem jest tylko przejazdem, lecz razu potrafił przyciągnąć niemałe kłopoty. Staje się bowiem pierwszym podejrzanym o morderstwo Cyrwusa.

Koperski ma przyjemny i lekki styl oraz w umiejętny sposób stopniuje napięcie, dzięki czemu lektura przebiega szybko i przyjemnie. Fabuła zaintrygowała mnie od pierwszych stron i absorbowała do samego końca. W dokładny sposób opisał otoczenie, przez co czytelnik bardzo szybko przenosi się w wykreowany świat i dosłownie czuje się, jakby za oknem był środek zimy, szalejąca zamieć i śnieg po pas.

Po własnych śladach to dobry kryminał z zawiłą fabułą i zagmatwaną intrygą. Wszystkie elementy układają się w pewien wzór i tworzą jedną całość, ale dopiero pod koniec książki. Do końca nie wiedziałam, jak doszło do morderstwa i, kto jest jego sprawcą. Zaskoczenie gwarantowane. Polecam.

Zakopane. Wigilijny wieczór. Komendant Sławomir Derebas zostaje wezwany na miejsce wypadku. W dom wjeżdża rozpędzony samochód. Kierowca ginie na miejscu. Mieszkaniec uchodzi z życiem cudem. Jak się okazuje pozornie nieszczęśliwy wypadek, bo droga śliska, bo zakręt, bo zamieć, bo za duża prędkość - okazuje się, że nie wszystko jest takie oczywiste. Kierowcą pick-upa jest brat wójta, kiedyś skazany za spowodowanie wypadku, w którym dziewczyna stała się kaleką, teraz właściciel firmy komputerowej zajmującej się programowaniem. Jak się okazuje, sprawa komplikuje się o tyle, że denat został wcześniej zamordowany, a na miejscu wypadku dziwnym zbiegiem okoliczności znajduje się komisarz Tomasz Karpiel, brat owej dziewczyny, dawniej podwładny Derebasa, teraz rezydent w Warszawie.

Czy doszło do morderstwa? Co wspólnego ma komisarz Karpiel z całą tą sprawą? Czy prywatne śledztwo da rozwiązanie zagadki? Czy tajemnica z przeszłości da o sobie zapomnieć? Wreszcie, czy Cyrwus przemówi z zaświatów?

Tego dowiecie się czytając "Po własnych śladach".

Kryminał Mariusza Koperskiego jest naprawdę dobrze skonstruowaną zagadką. Ja lubię, gdy na początku czytelnik gubi się od mnogości pojawiających się postaci, by wreszcie w miarę przebiegu zdarzeń układać razem z postępującą narracją i działaniami policji odkrywać kolejne puzzle układanki. Tutaj, dodatkowym zaskoczeniem jest sam finał, wykorzystanie nowych technologi i konotacje kulturowe są naprawdę zaskakujące.

Polecam wszystkim, którzy lubią kryminały mniej krwiste. Tutaj nacisk stawiany jest na emocjonalne zaangażowanie. A dodatkowo, warto zobaczyć trochę społeczności zakopiańskiej od środka.

?Po własnych śladach? ? zakopiańska powieść kryminalna, godna polecenia książka na wakacje, szczególnie jeśli spędza się je w Zakopanym lub jego okolicy.
Fabuła zaczyna się pozornie banalnie, zima, zamieć ,wypadek z ofiarą śmiertelną. Na pierwszy rzut oka nic nadzwyczajnego. A jednak! Kiedy na miejscu katastrofy pojawia się policja zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Okazuje się, że ofiarą jest jeden z najbogatszych ludzi w Zakopanym, a może i na całym Podhalu, założyciel firmy informatycznej, prywatnie brat burmistrza.
Wygląd zwłok wyklucza zwyczajny wypadek, mnożą się pytania i tajemnice. Kto chciałby śmierci znanego, bogatego i wpływowego biznesmena? Konkurenci, wspólnicy a może żona lub zazdrosny o zdolności brat?! Podejrzany jest także komisarz Karpiel, pracujący obecnie w Warszawie, ale związany rodzinnie i zawodowo z Zakopanym i pozostający w konflikcie z rodziną zamordowanego z powodu dawnej historii z wypadkiem siostry.
Powieść zbudowana jest jak Matrioszka, taka baba w babie, tak właśnie jest z tajemnicami i ich rozwikłaniem w tej książce. Kiedy wydaje nam się, że już znamy rozwiązanie i odpowiedzi na pytania okazuje się, że po odkryciu jednej tajemnicy natychmiast pojawia się następna. Książka trzyma w napięciu do ostatniej strony.
Dla mnie, miłośniczki Zakopanego bardzo atrakcyjne są opisy miejsc w mieście, które dobrze znam. Dzięki temu mogę czuć się tak jakbym naprawdę brała udział w dochodzeniu i razem z bohaterami powieści przechadzała się uliczkami miasta.
Autor, Mariusz Koperski, urzędnik samorządowy Zakopanego i Kościeliska doskonale orientuje się w problemach miasta i jego mieszkańców a także turystów. W wielu miejscach pojawiają się komentarze i opinie z którymi w pełni się zgadzam.
Powieść polecam miłośnikom zagadek psychologiczno-kryminalnych i oczywiście wszystkim, którzy planują spędzić wakacje na Podhalu. Fajnie będzie zobaczyć miasto oczami bohaterów książki a może pójść ich śladami?! Ja na pewno tak zrobię, sięgnę też po pierwszą książkę autora mając nadzieję na równie dobrą zabawę w czasie lektury.
Ilość stron 261 jest doskonała do tego aby w jeden-dwa wieczory poświęcić się lekturze a potem wyruszyć we własną podróż po Zakopanym.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl