Pireneje tom I

Opis produktu:

Pireneje tom I. Francja to pierwszy z dwóch tomów przewodnika trekkingowo-wspinaczkowego po jednym z najbardziej interesujących i malowniczych wysokogórskich rejonów Europy, który przez polskich turystów jest coraz chętniej odwiedzany. Kev Reynolds, autor wielu anglojęzycznych przewodników po Alpach, Himalajach i górach Anglii, opisuje ponad 100 różnej trudności i długości szlaków w najciekawszych rejonach francuskich Pirenejów Wysokich, po których wielokrotnie wędrował i gdzie chętnie powraca od 40 lat. W przewodniku trasę dla siebie znajdzie zarówno miłośnik spokojnych wędrówek dolinami, amator wejść i wspinaczek na wyższe szczyty jak i długodystansowy turysta, którego interesują wielodniowe wędrówki z plecakiem i namiotem przez piękne a wciąż mało uczęszczane wysokogórskie tereny.

Pireneje to wciąż mało znany wród polskich turystów łańcuch górski, choć jest on równie interesujący i malowniczy jak, bliższe nam, pasma alpejskie. Znajduje się tu wiele łatwo dostpnych szczytów, pięknych a wciąż mało uczęszczanych dolin z licznymi stawami, strumieniami i wodospadami. Wysokogórska, skalista sceneria przeplata się z zielonymi, ukwieconymi halami i lasami porastającymi nisze partie gór. Rozbudowana sieć schronisk o różnym standardzie i darmowych schronów, moliżwość biwakowania w górach pod namiotem, oznakowane szlaki, w tym trzy prowadzące wzdłu całego łańcucha i dokładne mapy pokrywające cały ten teren ułatwiają odbywanie górskich wędrówek zarówno miłośnikom jednodniowych wycieczek dolinami, amatorom wejść na wyższe szczyty jak i tym, którzy marzą o wielodniowym marszu z plecakiem i namiotem w odludnej górskiej scenerii. Obecnie rejon ten ze względu na możliwoci tańszych przelotów i zmieniające się na korzyść relacje cenowe stał się dla polskich turystów bardziej dostępny.

W przewodniku opisane zostały jedno- i wielodniowe szlaki, które można w różny sposób ze sobą łączyć. Fragment Pirenejskiego Szlaku Wysokogórskiego biegnącego przez Wysokie Pireneje przedstawiony został w drugim tomie. Jest to wariant preferowany przez autora. Na pewnych odcinkach istnieją inne opcje tego szlaku, czsto trzymające si bliżej głównego grzbietu. Fragmenty długodystansowych tras GR10 i GR11 przedstawiono przy opisie poszczególnych wycieczek.

Nazwy topograficzne w polskim przekładzie w większości wypadków pozostawiono w oryginalnym brzmieniu, zaznaczając o jaką formę terenu chodzi (jez. Lac dEstaing, dolina Vallée du Marcadau). Tą samą regułąę przyjęto dla schronisk (schr. Refugio de Éstos). Ułatwia to z jednej strony zrozumienie opisów, z drugiej korzystanie z obcojęzycznych map i przewodników. Zasady tej nie stosowano w przypadku szczytów, miejscowości, cyrków i lodowców. W Pirenejach Francuskich nazewnictwo stosowane przez autora w większości przypadków zgadza się z nazwami występującymi na mapach Institut Geographique National (IGN). Po stronie hiszpańskiej rozbieżności są większe, na mapach Rando Editions czy Alpina Editorial nazwy hiszpańskie lub katalońskie często mają nieco inne brzmienie.