Pionierki Internetu

staje kwestią woli, ograniczoną przez czaszkę i poszerzaną tylko przez naszą zdolność opowiadania historii. Na tych stronach występują kobiety o wykształceniu technicznym, w tym jedne z najlepszych programistek i inżynierek w historii tego medium. Są akademiczki i hakerki*. Ale także działaczki kultury, graficzki, projektantki gier i samozwańcza ,,największa suka Alei Krzemowej". Choć różnią się doświadczeniami, łączy je jedno: wszystkie troszczą się o użytkownika. Skrzynka nigdy nie uwiodła ich na tyle, żeby zapomniały, do czego służy - ma wzbogacać ludzkie życie. Jeżeli interesują was kobiety w historii technologii, szukajcie ich najpierw tam, gdzie technologia sprawia, że życie jest lepsze, łatwiejsze i bardziej spójne. Szukajcie miejsc, w których forma ustępuje przed funkcją. Komputer jest maszyną kondensującą świat w cyfry, które przetwarza i którymi manipuluje. Uczynienie tego zrozumiałym dla tak wielu ludzi, jak to możliwe, bez względu na ich umiejętności techniczne, nie jest zasadniczo kobiecym zajęciem. Zresztą żadna praca nim nie jest. Takowe nie istnieje. Niemniej jednak wszystkie kobiety, z którymi rozmawiałam, zdawały się to rozumieć i traktować jako zasadnicze, niezbywalne i słuszne. Życie ze skrzynką, która jednoczy świat, jest doświadczeniem poszerzającym horyzonty, zmieniającym życie, a nawet trochę magicznym. Jednak skrzynka sama w sobie nadal jest tylko przedmiotem. Jeżeli rozebrać ją na części i zutylizować, będzie zatruwała Ziemię przez tysiąclecia, a jej trwanie można uzasadnić tylko wówczas, kiedy wierzymy, że to, do czego służy przed trafieniem na składowisko odpadów, jest wartościowe. Duchowe wręcz. Komputery konstruuje się po to, żeby były włączane, kable służą do podłączania, a linki do klikania. Bez ludzkiej obecności może płynąć prąd, ale nie sygnał. To my ożywiamy ten przedmiot. My nadajemy mu znaczenie, a w tym znaczeniu leży jego wartość. Książki o historii opiewają twórców maszyn, lecz tak naprawdę świat zmieniają użytkownicy tych maszyn - oraz osoby, które dla nich projektują. Kobiety pojawiają się na początku każdej ważnej fali w technologii. Nie jesteśmy pomocniczkami: odgrywamy kluczową rolę, choć często pozostajemy niedostrzegane. Czasem najcudowniejszy wkład opisany na tych stronach rozkwitał na poboczach infostrady. Zanim nowa dziedzina wykształciła swoją hierarchię, i na długo zanim zaczęła przynosić pieniądze, kobiety eksperymentowały z nowymi technologiami i wydobywały z nich więcej, niż zakładał projekt. Raz za razem kobiety zajmowały się zadaniami, których nikt nie uważał za ważne - dopóki owe zadania takimi się nie stały. Nawet programowanie komputerów początkowo zrzucono na dziewczyny zatrudnione do przepinania kabli i niczego więcej - dopóki kable nie stały się wzorcami, a wzorce językami i nagle programowanie okazało się być czymś, co warto opanować. Kilka uwag zanim zaczniemy. Przyjmuję w tej książce za pewnik, że płeć biologiczna ma się tak do kulturowo-społecznej jak ciało do duszy. ,,Kobieta" dla każdego oznacza coś innego. Słowo to może być ucieleśniane na nieskończoną liczbę sposobów i każde rozluźnienie kategorii oswabadza wiele istnień. Niemniej jednak kobiety często mają podobne doświadczenia i, szczególnie w środowiskach w których stanowimy mniejszość, dobrze jest szukać wspólnoty cech, które mogą umocnić naszą solidarność. I jeszcze jedno - historia komputerów to alfabetyczna sałatka. Dowiemy się, co to ENIAC, UNIVAC, ARPANET, PLATO i WWW. Czytanie tych akronimów bez wrażenia, że przeszłość do was wrzeszczy, może być trudne. Nie wpadajcie w rozpacz, proszę. To część zabawy. W drogę zatem. Mój Dell zniknął, jego pamięć została wymazana. To, co po nim pozostało, to nie zarysowania na twardym dysku, lecz ślady w umyśle osoby - użytkownika dyrygującego zerami i jedynkami. Moje wspomnienia o Dellu są jak wspomnienia związane z rodziną i przyjaciółmi. To pamięć spędzonych wspólnie chwil, odbytych podróży. Wspomnienia odkryć i przekraczania granic. To właśnie jest cudowne w technologii - nigdy nie jest całkiem odrębna od nas. Podobnie jak młotek wzmacnia rękę czy soczewka wzrok, tak komputer rozszerza osobę, pozwala nawet nastoletniej dziewczynie dotknąć więcej świata. Ja jestem komputerem, a komputer jest mną. Nie będę ostatnią, która czuje w ten sposób. I na pewno nie byłam pierwszą. * Potocznie ,,haker" to włamywacz komputerowy, natomiast w żargonie informatycznym ,,haker" to, ktoś, kto ma duże umiejętności techniczne, pasjonat wymyślający sztuczki ułatwiające programowanie i wyszukujący dostęp do zabezpieczonych zasobów. Złośliwy cyberprzestępca działający dla zysku to ,,cracker" (przyp. tłum.).