PIEGOWATE SZCZĘŚCIE

Opis produktu:

Pójdziesz ze mną na malutki spacerek? Daleko i blisko. Chcesz? Tak daleko jak myśli i tak blisko jak Twoja dłoń. Ciepła i miła, i taka radosna w uścisku. Pójdziemy do parku nakarmić łabędzie, a kiedy już nam się to znudzi, będziemy przyglądać się sobie uważnie. Długo. Będziemy czytać w myślach, a potem opowiadać o wszystkim. Lubię, jak się patrzysz na mnie i słuchasz tego, co mówię. Słuchają Twoje oczy, włosy, usta, a nawet Twoje piegi, które dziwnie wtedy maleją, jakby obawiały się czegoś.
A wiesz, jak ja Ciebie słucham? Mimo, że jestem tak blisko Ciebie, nie rozpoznaję Twoich słów, bo jestem oczami w Tobie i słucham bicia Twego serca, jak przyspiesza i zwalnia. Słucham Twojego oddechu i patrzę w Twoją duszę. Ona jest wszędzie. Wypełnia Cię wielką radością i ożywieniem.
Moje palce szukają wtedy Twojej dłoni, jakby chciały zagrzać się Twoim ciepłem.
Kiedy przekazujesz myśli dotykiem, to słyszę, o czym mówią Twoje dłonie i wiem, o czym milczą Twoje oczy.
Wiem, co chcą powiedzieć usta, choć tak naprawdę nie pada żadne słowo. Słowa i gesty utknęły w zadumie.
Czytam Cię jak Wielką Księgę Życia. Jestem w Tobie oczami mojej duszy i moim sercem, które bije także dla Ciebie. Jest mi tam dobrze. Tak, jak bym był u siebie. Zanurzam się w Ciebie, jak kamień w wodę. Głęboko do końca. Dotykam Twoich ust spojrzeniem i rozkoszuję się ciepłem Twojego serca...
I nawet wszystkie Twoje piegi znam na pamięć. Smutne, szczęśliwe i zapłakane. Patrzą się na mnie setką ciekawskich, piegowatych oczu.
Piegowata nieznajoma, którą mijam codziennie na ulicy. Patrzymy na siebie. Idziemy na siebie. Fala ciepła uderza aż po czubki włosów, i chociaż wyciągamy do siebie dłonie, mijamy się obok jak duchy.
Piszemy do siebie listy bez adresu, których nikt nie czyta.

Tak się cieszyłem na myśl, że kiedyś policzę Ci wszystkie piegi i wszędzie!
Kiedy nachylasz się nade mną, spadają na mnie jak ciepły deszcz brązowych kleksików, jak eskadra zuchwałych lotników. Zgarniam je w dłonie i układam na Tobie, tam, gdzie ich miejsce...
Myślałem, że skataloguję je z odpowiednim opisem w przewodniku po... kobiecie.
Cóż, Twoja mapa piegów nie była napisana dla mnie.

I poczujemy, jak opadają nam głowy i ręce.
Jak wszystko cofa się w zwolnionym tempie.
Jak w filmie bez dźwięku.
Jak w życiu bez życia.
RESET.