Pchły, plotki i ewolucja języka

Opis produktu:

Autor dzieli naczelne na posługujące się mową (taką zdolność posiadają jedynie ludzie) - i pozostałe, gdzie zamiast słów do porozumiewania służy iskanie. Iskanie pozwala na określenie hierarchii, poczucie bezpieczeństwa, gwarantując stabilność wzajemnych więzów.
To nie jest tylko teoria - u jej podstaw leżą rozliczne badania zachowania ludzi i małp, ze szczególnym uwzględnieniem pojemności mózgów. Okazuje się, iż wielkość mózgu określa liczbę żyjących w grupie istot. Czym większy, w tym większą ilość społecznych relacji jego posiadacz może wejść, codziennie odtwarzanych przez wspólne iskanie. Jednak w ciągle wzrastającej grupie taki sposób porozumiewania nie jest skuteczny, a powiększanie się mózgu staje się dla wspólnoty obosieczne. W jaki sposób zatem homo sapiens powstrzymywał rozpad wspólnoty, gdy więzi grupy nie pielęgnowano już wzajemnym iskaniem? W odpowiedzi nauczono się mówić. Dunbar udowadnia, że rozwój języka miał ewolucyjne korzenie, a powodem wykształcenia się mowy również była...plotka. Zaskakująca to teoria, okazuje się jednak niezwykle prawdziwa. Nawet dzisiaj człowiek nie traci tej łączności - 2/3 informacji w komunikacji międzyludzkiej to plotki - tak wykazały wszechstronne badania grupy studentów Dunbara.
Pozostają po uważnej lekturze wątpliwości, czy człowiek przez wybór nowego sposobu komunikacji nie dokonał samookaleczenia.
www.gandalf.com.pl; Pchły, plotki i ewolucja języka; Robin Dunbar