- Książki Książki
- Podręczniki Podręczniki
- Ebooki Ebooki
- Audiobooki Audiobooki
- Gry / Zabawki Gry / Zabawki
- Drogeria Drogeria
- Muzyka Muzyka
- Filmy Filmy
- Art. pap i szkolne Art. pap i szkolne
O Akcji
Akcja Podziel się książką skupia się zarówno na najmłodszych, jak i tych najstarszych czytelnikach. W jej ramach możesz przekazać książkę oznaczoną ikoną prezentu na rzecz partnerów akcji, którymi zostali Fundacja Dr Clown oraz Centrum Zdrowego i Aktywnego Seniora. Akcja potrwa przez cały okres Świąt Bożego Narodzenia, aż do końca lutego 2023.krakersy czy ciasto. Jedzenie to coś, wobec czego jestem często bardzo obojętny, więc kiedy byłem dzieckiem, jeśli postawiono przede mną jedzenie, to je zjadałem. Z drugiej strony, jeśli nie było jedzenia, to jeśli nie byłem bardzo głodny albo nie znajdowałem się w sytuacji, kiedy jedzenie miało mnie uratować przed interakcją z innymi, nie widziałem potrzeby ani nie miałem pragnienia, by jeść. Coś, co zawsze sprawiało mi trudności podczas jedzenia, to jak jeść, aby nie pogryźć się wewnątrz ust. Przez całe życie był to problem. W jakiś sposób, prawdopodobnie pięćdziesiąt procent sytuacji, gdy jem, skończy się tym, że ugryzę się wewnątrz ust - w policzki, w wargi, czasami nawet w język. Robię to rzadziej, jeśli skupię się wyłącznie na jedzeniu i ignoruję wszystko inne, tak że mogę sobie przedstawić w umyśle, gdzie w moich ustach jest jedzenie w danej chwili i dokładnie śledzić jego ruch podczas żucia. Prawdopodobnie najbardziej oczywistym obszarem dla rodziców dziecka ze spektrum autyzmu jest to, jak dziecko bawi się i współpracuje z innymi dziećmi albo - co bardziej prawdopodobne - jak wydaje się nie bawić i nie współpracować z innymi dziećmi. To była zdecydowanie cecha mojego dzieciństwa. Mój tata opisał, jak wydawałem się niezdolny do pojęcia, że zabawa jest przyjemnością, i że zdawałem się nie chcieć bawić z innymi. Dla mnie zabawa była rzeczą bardziej praktyczną i samotną, szczególnie we wczesnych latach. Jeśli otrzymałem klocki Lego, to siedziałem cicho i pracowicie tworzyłem to, co było na pudełku, zgodnie z instrukcją. Rzadko robiłem z Lego coś innego. Byłem zadowolony, że mogłem złożyć tory z drewnianego zestawu z pociągiem i po prostu pchać pociąg po szynach, ale nie bawiłem się z innymi. Kiedy już bawiłem się z innymi, to dlatego, że albo to na mnie wymuszono albo dlatego, że odgrywałem konkretną rolę. Zatem mogłem bawić się w grę z kimś innym, choćby z moim bratem, i obaj mieliśmy role do odegrania w tej grze. On mógł grać w tej grze króla, a ja miałem zbierać dla niego rzeczy, więc wychodziłem sam, zbierałem rzeczy i oddawałem je, ale tak naprawdę nie bawiliśmy się razem: ja robiłem swoje, a on swoje. Zawsze bardzo trudno było zrozumieć zabawę, bo ludzie mówili, że coś jest w rzeczywistości czymś innym, tak jakby naprawdę było czymś innym, a potem traktowali to coś jak tę inną rzecz. Więc mogli, powiedzmy, używać rolek po ręcznikach kuchennych jako mieczy i działać tak, jakby naprawdę to były miecze, mimo że ja wiedziałem, że nimi nie są - to były po prostu rolki po ręcznikach. Ktoś mówiący: ,,wsiądźmy do samochodu", a potem siadający między paroma poduszkami z mebli rozłożonymi po podłodze i udający, że odjeżdża, i być może udający, że unika rozbicia samochodu, zawsze wprawiał mnie w pomieszanie. Niektóre rzeczy miały jednak więcej sensu, ktoś mówił ,,schowajmy się w kryjówce" i potem na przykład wchodził pod koc podparty poduszkami, to było bardziej sensowne, ponieważ zrobiliśmy tę kryjówkę. To był statyczny obiekt ze ścianami i dachem. Jeśli jesteś rodzicem, który teraz to czyta, i rozpoznajesz w swoim dziecku wiele z doświadczeń z czasów bycia małym dzieckiem i przedszkolakiem, o których pisałem, to twoje dziecko może mieć zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD). Doświadczenia każdego ze spektrum autyzmu są inne, ale będą też podobieństwa. Dziecko z ASD będzie miało problemy społeczne, będzie widziało świat dość dosłownie, a nie metaforycznie i prawdopodobnie będzie miało problemy dotyczące zmysłów. W następnym rozdziale będę omawiał, jaki byłem w latach szkoły podstawowej. To jest pierwszy okres mojego życia, z którego wspomnienia mogę przywołać z pewnością. W tym rozdziale opiszę, jak moje doświadczenia zmieniały się w miarę dorastania. Jeśli dziecko wykazuje zachowania podobne do tych, które tu opisałem, może warto porozmawiać z lekarzem rodzinnym o tym, czy warto zainteresować się diagnozą ASD. Z reguły nie jestem zwolennikiem nadawania ludziom etykietek, ale jestem świadomy, że jeśli ktoś potrzebuje dodatkowego wsparcia, to etykietka może być pomocna. Na przykład otrzymanie diagnozy ASD może pomóc w otrzymaniu dodatkowego wsparcia w związku z edukacją. Dorośli z ASD mogą otrzymać dodatkowe wsparcie w swojej pracy. Żałuję, że nie zdiagnozowano mnie, gdy byłem młodszy, bo wierzę, że to pomogłoby mi w miarę upływu lat. 1 Próba oddania tego rodzaju mowy w języku polskim. W angielskim chodzi między innymi o używanie całych rozwiniętych struktur gramatycznych zamiast ich skróconej formy używanej w mowie, np. ,,it does not" zamiast ,,it doesnt" [przyp. tłum.]. 2 Diagnostic and Statistical Manual - klasyfikacja zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego [przyp. tłum.].
Szczegóły | |
Dział: | Książki |
Kategoria: | nauki humanistyczne, pedagogika, upośledzenie umysłowe, psychologia, książki o autyzmie, poradniki |
Wydawnictwo: | Poligraf |
Oprawa: | miękka |
Okładka: | miękka |
Rok publikacji: | 2019 |
Wymiary: | 145x205 |
Ilość stron: | 384 |
ISBN: | 9788381591836 |
Wprowadzono: | 01.12.2019 |
Zaloguj się i napisz recenzję - co tydzień do wygrania kod wart 50 zł, darmowa dostawa i punkty Klienta.