Białowieski Park Narodowy został utworzony w 1921 r. jako Park Narodowy w Białowieży i jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Obecnie w skład parku wchodzą 3 jednostki administracyjne: Obręb Ochronny Sierchanowo (wraz z Parkiem Pałacowym), Obręb Ochronny Hwoźna i Ośrodek Hodowli Żubrów (z trzema rezerwatami hodowlanymi i Rezerwatem Pokazowym Żubrów). Obszar Ochrony Ścisłej Białowieskiego Parku Narodowego w 1979 roku z racji dużego znaczenia dla kultury i dziedzictwa ludzkości, wpisano na prestiżową Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. W 1992 r. UNESCO rozszerzyło status obiektu dziedzictwa światowego na przylegający doń od wschodu fragment białoruskiego parku narodowego "Białowieżskaja Puszcza", podlegający ochronie ścisłej. W ten sposób powstał w Puszczy Białowieskiej, jeden z siedmiu na świecie i trzech w Europie, transgraniczny obiekt dziedzictwa światowego. Jeżeli chodzi o dokładniejsze położenie, to Białowieski Park Narodowy, leży przy wododziale Wisły i Niemna. Na terenie parku nie ma żadnych jezior ani większych rzek. Ogólnie flora parku liczy 1000 gatunków roślin, a charakterystyczną cechą jest duża liczba martwego drewna. W obszarze ochrony ścisłej zajmuje ono około 25% masy wszystkich drzew. Dzięki rozkładowi martwych pni, do gleby wracają cenne substancje odżywcze, przywracające glebie żyzność. Najciekawsze drzewo na terenie Białowieskiego Parku Narodowego to chyba Dąb Jagiełły, o którym słyszał każdy kto interesuje się tym Parkiem. Symbolem parku jest żubr, gdyż właśnie w tym parku ocalono to zwierzę od zagłady. Album ten ukazuje więc to co w Białowieskim Parku najcenniejsze: dostojne i piękne żubry, których ostatnim bastionem są tereny Puszczy Białowieskiej. Warto zobaczyć.