O Oświeceniu – epoce, która trwała przez wiek XVIII i początek XIX, napisano niewiele. Poloniści zwykle mówią o niej mało i niechętnie. Oświecenia się nie lubi. Ono nudzi, jest zaszufladkowane jako epoka Krasickiego i reformatorów działających na sejmie czteroletnim. Tymczasem epoka ta – jak każda zresztą inna, ma swój smaczek, ma swój niepowtarzalny koloryt, zapach – który może przypaść do gustu, jeśli ma się oczywiście możliwość, zgłębienia tegoż okresu. Zgłębienia poważnego, nie pobieżnego, na pół gwizdka. W owym poznaniu tajemnic i sekretów XVIII wieku pomaga księga Cieńskiego. Autor ów tłumaczy nam wszystkie zjawiska osiemnastowieczne, jakie uznał za istotne, tłumaczy w sposób bardzo ciekawy, zajmujący. W sposób, który podoba się adeptom. Po lekturze tych dwustu i pięćdziesięciu stron będziemy mądrzejsi. Będziemy lepiej poinformowani. Będziemy szczęśliwsi – wszak ludzie wiedzący więcej są szczęśliwsi. Plecam!
