Osiedle Swoboda Centrum (twarda)

Już myślałam, że nic mnie nie zaskoczy, nic mnie nie urzeknie w tych historiach, a tu nagle taka perełka pojawiła się przede mną?: "Może dla ciebie to żart, ale dla mnie małżeństwo".? Opowieści różne, najbardziej spójna, najciekawsza jest środkowa pt.: "Centrum". No i ten śliczny epizod o tym, jak mężczyzna potrafi słuchać. Z uwagą i wnikliwie. I nie należy go usiłować przekonać, że nie słucha. Jednakże chaotyczna kreska i takaż treść - jest dla tych plansz charakterystyczna. Ciężko się w nich połapać, może gdybym przeczytała poprzednie tomy byłoby mi łatwiej. A tak przedzierałam się przez te komiksy niczym goły przez jeżyny. Przyjemność z gatunku tych nieoczywistych. Polecać się nie ośmielę.

POWRÓT NA OSIEDLE

Zmieniły się czasy, świat i współcześni młodzi ludzie też się zmienili, ale OS to twór ponadczasowy. Bo wszystko może pójść naprzód, mogą pojawić się latające samochody (taa, jasne, twórcy Transmetropolitana zaserwowali nam wizję pijanych kierowców wbijających się w wysokie piętra wieżowców i tyle wystarczy), ale jednak pewne rzeczy są niezmienne. Bo mentalność może być inna, inne może być otoczenie, ale ludzkie problemy pozostaną takie same. Poza tym Centrum to już inne Osiedle ? nie dzieło odzwierciedlające życie młodzieży lat 90. XX wieku, ale sentymentalne spojrzenie na dorosłych ludzi, którzy wyrośli z tamtych lubiących imprezować i pakować się we wszelkie dziwne sytuacje dzieciaków. Jacy są? Co teraz robią? Jak żyją? W nich odzwierciedlają się zmiany, jakie w autorze i fanach zaszły przez ostatnie kilkanaście lat. A jednocześnie ekipa znów spotyka się, kto wie, czy nie po raz ostatni, by choć na chwilę wrócić do tego, jacy byli lata temu i zrozumieć to, co zaszło przez ten czas. Nie wiem, jak u Was, ale w moim oku kręci się łezka sentymentu.