Opowieść o dwóch miastach (twarda)

Pan Lorry udaje się do Francji, gdzie czeka go rozmowa z młodą Lucie. Kobieta jeszcze nie wie, że to spotkanie odmieni jej życie. Okazuje się bowiem, że jej ojciec żyje. Przez lata sądziła, że została przez niego osierocona, jednak prawda była zupełnie inna. Mężczyzna został niesprawiedliwie uwięziony w Bastylii, gdzie spędził osiemnaście lat. Czuła opieka córki sprawia, że wraca do sił i zdrowia, także psychicznego. Gdy sytuacja się stabilizuje, o względy Lucie zaczynają rywalizować mężczyźni. Którego wybierze?
Opowieść o dwóch miastach Charlesa Dickensa to powieść pokazująca dwa światy. Po pierwsze narrator przenosi nas to do Anglii, to do Francji. W obu tych miejscach rozgrywa się bowiem akcja. Z jednej strony mamy sielankowe życie rodzinne, które zaczyna się stabilizować, z drugiej ? wybuch rewolucji i krwawe wydarzenia jej towarzyszące.
W książce mamy kilku bohaterów i kilka wątków z nimi związanych. Na pierwszy plan wysuwają się Lucie i jej ojciec, Lorry, znajomy rodziny, Karol Darnay i Sydney Carton. Każda z tych postaci to inna osobowość, po której możemy spodziewać się innych rzeczy. Na przykład doktor Manette z jednej strony wydaje się zagubionym człowiekiem, który wiele przeszedł, by po chwili zadziwić nas swoją wewnętrzną siłą.
Jeśli chodzi o wątki, to jak to u Dickensa ? nic nie zostaje wprowadzone bez przyczyny. Wszystkie motywy i wydarzenia łączą się w jakiś sposób ze sobą, dając nam w rezultacie siatkę skomplikowanych relacji. To powieść wielowątkowa, ale skonstruowana tak, że nie da się w niej pogubić. Przede wszystkim można wyróżnić tu dwa główne wątki ? związany z Lucie i jej ojcem oraz związany z rewolucją. Ten pierwszy jest dość obszerny, bo pokazuje zarówno przeszłość doktora, jak i to, jak opiekowała się nim Lucie. Umieszczono tu też wątek uczuciowy. Drugi temat, czyli rewolucja, jest wprowadzany stopniowo i początkowo nie każdy zda sobie sprawę, że właśnie w tę stronę idzie fabuła. Potem jednak akcja nabiera tempa. Obserwujemy wszystko z boku, wielu rzeczy dowiadujemy się od osób trzecich, nie wszystko widzimy na własne oczy.
Plusem powieści jest narracja. Język Dickensa jest naprawdę piękny, działa na wyobraźnię. Opisy są plastyczne i nie nudzą. Autor potrafi sprawić, że wraz z nim przeniesiemy się do czasów, które opisuje. Także fabuła jest interesująca. Temat rewolucji francuskiej jest ciekawy, przedstawienie go również, ale chyba najbardziej porywający jest wątek uczuciowy, które ma wpływ na decyzje bohaterów. Nie zapominajmy też o pięknych ilustracjach H.K. Browne?a, które uzupełniają tekst i tworzą wraz z nim niepowtarzalną, elegancką i wizualnie atrakcyjną pozycję.
Opowieść o dwóch miastach to pozycja, którą chciałam przeczytać od dawna. Trudno mi jednak o niej pisać. Zawsze mam problem z książkami Dickensa. Uwielbiam autora, jego książki fascynują mnie głównie ze względu na nieprzewidywalność wątków, które z jednej strony wydają się bardzo przyziemne, z drugiej ? nigdy nie są nudne. Jeśli nie mieliście okazji sięgnąć po nic autorstwa Dickensa, szczerze was do tego zachęcam. Swoją przygodę możecie zacząć od Opowieści o dwóch miastach ? to piękna, ale też momentami gorzka historia, która was oczaruje, porwie i nie pozwoli się oderwać od czytania.

Kilka miesięcy temu przeglądając zestawienie najpopularniejszych książek natrafiłem tam na jedną z powieści Charlesa Dickensa - nie była to jednak wcale Opowieść wigilijna, lecz Opowieść o dwóch miastach. Fakt ten dość mocno mnie zdziwił, ponieważ sądziłem, że ta pierwsza pozycja jest najchętniej czytaną i kupowaną powieścią Dickensa. Okazuje się, że jest jednak inaczej. Szacuje się, że od daty premiery Opowieści o dwóch miastach w 1859 roku sprzedano aż 200 milionów egzemplarzy tej książki, co czynią ją jedną z najlepiej sprzedających się powieści wszech czasów.

Akcja powieści rozgrywa się od 1775 roku aż do czasów rewolucji francuskiej, czyli 1789. Rozpoczyna się od wyjścia na wolność doktora Manettea po osiemnastoletniej niewoli spędzonej w Bastylii. Wraca wraz ze swoją córką Lucie do Anglii, by tam na nowo rozpocząć drugie życie. W Londynie ich los przeplata się z Karolem Darnayem - zbiegłym francuskim arystokratą, ukrywający swoje prawdziwe nazwisko oraz z Syndneyem Cartonem - samotnikiem i pijakiem. Tych dwóch młodych mężczyzn łączy miłość do pięknej Lucie, lecz tylko jeden z nich zdobędzie jej serce. Wkrótce ich spokój zostaje zakłócony i porywa ich wir wydarzeń, który karze im przybyć do Paryża, ogarniętego rewolucyjną gorączką. Żaden arystokrata nie może czuć się tam bezpiecznie a na jaw wychodzą wydarzenia z przeszłości, które zaważą na losach bohaterów...

Dłuższy czas zastanawiałem się dlaczego właśnie ta powieść sprzedaje się tak dobrze a nie chociażby wspomniana Opowieść wigilijna. Po przeczytaniu Opowieści o dwóch miastach mam wrażenie, że dzieje się tak za sprawą poruszanej tematyki, czyli rewolucji francuskiej, która wciąż żywo przemawia do ludzkiej wyobraźni. Dickens nie zaczyna jednak swojej powieści od tego wydarzenia, lecz wiele lat wcześniej od z pozoru nic nie znaczącego wydarzenia. Poprzez historie czworga bohaterów i ich podróże, autor przedstawia czytelnikowi ówczesną sytuację we Francji a dokładniej w Paryżu - panujący głód, wyzysk chłopów i mieszczan, niesprawiedliwe sądy, czy bezkarność arystokratów. Z każdą kolejną przeczytaną stroną dostrzegamy coraz więcej tych elementów, coraz większe niezadowolenie, rosnące poczucie krzywdy a przede wszystkim poczucie własnej siły przez prostych ludzi. Co jednak ważne, Dickens nie analizuje historycznych przesłanek, ani konfliktów w obozie rewolucjonistów. Dla niego rewolucja stanowi po prostu tło wydarzeń, które wywiera ogromny wpływ na losy bohaterów. Co więcej, czytając Opowieść o dwóch miastach nie mamy wątpliwości po czyjej stronie stoi autor - jasno daje do zrozumienia, że rewolucja jest usprawiedliwiona i była po prostu konieczna. Nie inaczej wygląda sytuacja w Londynie, który jest w powieści swojego rodzaju bliźniakiem Paryża, lecz w Anglii w odróżnieniu do Francji nie wybucha rewolucja. Zaś prości ludzie wciąż doznają krzywd i niesprawiedliwości... Dickens poświęcił temu drugiemu miastu nie mniejszą uwagę, czym jasno daje do zrozumienia, że książka stanowi nie tyle ostrzeżenie, co raczej przestrogę. Przede wszystkim zaś jak to bywa z jego twórczością, poprzez tę opowieść pragnął zwrócić uwagę na współczesne mu problemy świata.

Rewolucja, rewolucją, ale o sile tej powieści stanowią również bohaterowie. Jak wspomniałem wcześniej, poznamy cztery główne postacie: Lucie, Karola, Sydneya oraz doktora Mannetea. Odniosłem wrażenie, że najwięcej uwagi poświęcono właśnie temu ostatniemu bohaterowi, który swoją historią spaja niejako całą powieść i łączy losy pozostałej trójki. Ponadto dopiero pod koniec książki wychodzą na jaw fakty dotyczącego aresztu doktora Mannetea i wydarzeń jakie do tego doprowadziły a mające ogromny wpływ na jednego z mężczyzn. Pozostałą trójkę poznamy równie dobrze i z pewnością każda osoba czytająca tę książkę, będzie jak ja, bacznie śledzić ich losy, aby cało wyszli z rewolucyjnej zawieruchy. Końcówkę książki, przyznaję się, czytałem z zapartym tchem, czekając jak rozwinie się sytuacja i potoczą losy bohaterów z którymi zdążyłem się zżyć, co mi się dość rzadko zdarza. Zaś sam finał książki choć pozytywny, to ma słodko-gorzki wydźwięk.

Opowieść o dwóch miastach to niezwykłe przedstawienie rewolucji francuskiej, która stanowi tło dla losów czwórki bohaterów. Ma zdecydowanie wydźwięk przestrogi i w sposób bardzo obrazowy pokazuje jak wyglądały tamte burzliwe wydarzenia. Po raz kolejny ozdobą tego wydania są ilustracje pochodzące z pierwszego angielskiego wydania autorstwa H. K. Brownea. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję ...