Ofiara losu

,,Ofiara losu? to już czwarta część sagi. Autorka nie traci fantazji i znowu przygotowała nam pełną dawkę emocji. Tym razem zagadką do rozwiązania są morderstwa, których wcześniej nikt ze sobą nie połączył. Dodatkowo, w mieście pojawiają się nowe postacie, które grają w nagrywanym tam reality show. To wszystko się łączy i sprawia, że tym bardziej trudniej jest połączyć samemu fakty.

Mogłabym powiedzieć, że ta część jest jedną z lepszych. Wątki poboczny są też bardziej rozwinięte ( w moim odczuciu) więc to też ma duży wpływ na moją ocenę. Dodatkowo historie są bardziej ? nowoczesne? , więc to też odskocznia od zwykłych spraw kryminalnych.

Policja w Tanumshede bada wypadek samochodowy. To, co wygląda na tragiczne zdarzenie, po kolejnym, podobnym wypadku zaczyna budzić podejrzenia. Policja ma pełne ręce roboty, tym bardziej, że w mieście kręcony jest telewizyjny reality show. Obecność kamer podsyca tylko konflikt między "gwiazdami" a miejscową społecznością. Pogoń za zabójcą oraz problemy osobiste wywołują u Patrika Hedströma stres i frustrację. Tym silniejsze, że staje wobec największego dotąd wyzwania detektywistycznego w swojej karierze, a przy okazji musi się zmierzyć z bolesną przeszłością.


Czwarta część bestsellerowej sagi o Fjällbace.

Camilla Läckberg to współczesna, szwedzka pisarka. Autorka powieści kryminalnych, książeczek dla dzieci oraz książek kryminalnych. Za jej debiut uważa się Księżniczkę z lodu.

Język książki jest lekki, oryginalny, niezawierający trudnych wyrazów, których tłumaczenia bądź znaczenia musimy doszukiwać się w internecie, zostawiając książkę. To sprawia przyjemność z czytania, którą zapamiętamy na długo i do powieści będziemy powracać. Styl Läckberg jest inny w dobrym znaczeniu tego słowa.

Przeczytał gdzieś, że gdy rodzi się dziecko, rodzice przez resztę życia czują się tak, jakby im przystawiono pistolet do skroni. Wiele w tym prawdy. W głowie bez przerwy czai się lęk przed wszechobecnymi zagrożeniami.

Do Tanumshede przyjeżdżają "gwiazdy", które będą grać w znanym na całej Szwecji reality show. Ma on na celu zareklamowanie danego miasta. "Fucking Tanum", bo tak się on nazywa, jest niskopoziomowy, czyli taki, jaki lubi większość młodzieży. Jednocześnie jest wypadek samochodowy pewnej kobiety. Patrik wraz z nową policjantką ? Hanną, po oględzinach miejsca, sugerują, że jechała po pijanemu, co świadczy butelka trunku. Gdy sytuacja ponawia się w taki sam sposób, zaczynają wątpić w swoją pierwszą tezę.

Postacie książki są wiarygodne, ciekawe i intrygujące. Są realistyczne, bo uczą się na własnych, dość ważnych, błędach.

Patrik Hedström to policjant z komisariatu z Tanumschede. Jest młody, przystojny i... wybitnie inteligentny oraz obdarzony dużym talentem rozwikływania spraw kryminalnych. Jest przyszłością komisariatu...

Bertil Mellberg to oddelegowany z Göteborga szef policji. Jest cyniczny, leniwy i nieznośny. Wszystkie zasługi Patrika, a także innych "kolegów" z pracy, przypisuje sobie. Najlepiej wychodzi jemu wypowiadanie się przed kamerami.

Książka od pierwszej strony mnie zachwyciła. Przed jej przeczytaniem, myślałem, że wiem co się w niej będzie działo i jak będzie wyglądać śledztwo ? w porównaniu z innymi częściami ? skończywszy ją doszedłem do wniosku, że się myliłem. Czekam, aż Camilla Läckberg napisze kolejną, tak wspaniałą sagę, ale niestety chyba taki moment nie nadejdzie.

"Smakosze" kryminałów, po tej recenzji powinni od razu zacząć czytać całą serię.

Policja w Tanumshede bada wypadek samochodowy. To, co wygląda na tragiczne zdarzenie, po kolejnym, podobnym wypadku zaczyna budzić podejrzenia. Policja ma pełne ręce roboty, tym bardziej, że w mieście kręcony jest telewizyjny reality show. Obecność kamer podsyca tylko konflikt między "gwiazdami" a miejscową społecznością. Pogoń za zabójcą oraz problemy osobiste wywołują u Patrika Hedströma stres i frustrację. Tym silniejsze, że staje wobec największego dotąd wyzwania detektywistycznego w swojej karierze, a przy okazji musi się zmierzyć z bolesną przeszłością.


Czwarta część bestsellerowej sagi o Fjällbace.

Camilla Läckberg to współczesna, szwedzka pisarka. Autorka powieści kryminalnych, książeczek dla dzieci oraz książek kryminalnych. Za jej debiut uważa się Księżniczkę z lodu.

Język książki jest lekki, oryginalny, niezawierający trudnych wyrazów, których tłumaczenia bądź znaczenia musimy doszukiwać się w internecie, zostawiając książkę. To sprawia przyjemność z czytania, którą zapamiętamy na długo i do powieści będziemy powracać. Styl Läckberg jest inny w dobrym znaczeniu tego słowa.

Przeczytał gdzieś, że gdy rodzi się dziecko, rodzice przez resztę życia czują się tak, jakby im przystawiono pistolet do skroni. Wiele w tym prawdy. W głowie bez przerwy czai się lęk przed wszechobecnymi zagrożeniami.

Do Tanumshede przyjeżdżają "gwiazdy", które będą grać w znanym na całej Szwecji reality show. Ma on na celu zareklamowanie danego miasta. "Fucking Tanum", bo tak się on nazywa, jest niskopoziomowy, czyli taki, jaki lubi większość młodzieży. Jednocześnie jest wypadek samochodowy pewnej kobiety. Patrik wraz z nową policjantką ? Hanną, po oględzinach miejsca, sugerują, że jechała po pijanemu, co świadczy butelka trunku. Gdy sytuacja ponawia się w taki sam sposób, zaczynają wątpić w swoją pierwszą tezę.

Postacie książki są wiarygodne, ciekawe i intrygujące. Są realistyczne, bo uczą się na własnych, dość ważnych, błędach.

Patrik Hedström to policjant z komisariatu z Tanumschede. Jest młody, przystojny i... wybitnie inteligentny oraz obdarzony dużym talentem rozwikływania spraw kryminalnych. Jest przyszłością komisariatu...

Bertil Mellberg to oddelegowany z Göteborga szef policji. Jest cyniczny, leniwy i nieznośny. Wszystkie zasługi Patrika, a także innych "kolegów" z pracy, przypisuje sobie. Najlepiej wychodzi jemu wypowiadanie się przed kamerami.

Książka od pierwszej strony mnie zachwyciła. Przed jej przeczytaniem, myślałem, że wiem co się w niej będzie działo i jak będzie wyglądać śledztwo ? w porównaniu z innymi częściami ? skończywszy ją doszedłem do wniosku, że się myliłem. Czekam, aż Camilla Läckberg napisze kolejną, tak wspaniałą sagę, ale niestety chyba taki moment nie nadejdzie.

"Smakosze" kryminałów, po tej recenzji powinni od razu zacząć czytać całą serię.

Po zakończeniu ,,Kamieniarza" czym prędzej zabrałam się za ,,Ofiarę losu". Muszę od razu przyznać, że z początku nie była tak porywająca, jak poprzedni tom, jednak po ponad połowie nie mogłam już się od niej oderwać, a samą książkę pochłonęłam w 2 dni.

Po dramatycznym zakończeniu poprzedniej części byłam bardzo ciekawa, jak potoczą się dalsze losy głównych bohaterów. Pozwólcie jednak, że nie zdradzę, co takiego się wydarzyło, bo wtedy nie mielibyście żadnej niespodzianki czytając sagę Lackberg, słynnej szwedzkiej pisarki, o czym wspominałam już wcześniej.

I tym razem komisariat policji w Tanumshede nie miał powodów do nudy. Znaleziono ciało Marit Kaspersen, która mimo swojej abstynencji miała bardzo wysokie stężenie alkoholu we krwi. Co więcej, okazało się, że jej życie nie było tak idealne, jakby się mogło wydawać. Dodatkowo pojawiła się nowa pracownica, Hanna Kruse, następczyni Ernsta, która już od pierwszych godzin była zmuszona zabrać się do pracy, choć było w niej coś dziwnego... Dodatkowo niedaleko zaczęto kręcić także program ,,Fucking Tanum", który miał dość specyficzną rację bytu.

Jak już wspomniałam, ta część z początku była dość mdła. Podejrzewam,że mogło to być spowodowane faktem, że wówczas Camilla Lackberg została po raz drugi mamą, chociaż druga część pozycji była już tak dobra, jak poprzednie jej tomy. Dzięki lekkiemu stylowi pisarki, ,,Ofiarę losu" czytało mi się bardzo szybko. Jak zwykle nie mogłam się doczekać momentu, w którym poznam tożsamość zabójcy. Autorka nie śpieszyła się z ujawnianiem prawdy i to bardzo mi się podoba w jej kryminałach.

Po zakończeniu czuję niedosyt, że to już koniec, ale pocieszam się faktem, że jeszcze 4 tomy przede mną, więc myślę, że nie będę zwlekała zbyt długo, żeby się z nimi zapoznać. Już teraz wiem, że z pewnością się nie zawiodę, bo Lackberg mimo drobnych uchybień i tak jest jedną z moich ulubionych pisarek i wiem, że z pewnością czeka na mnie emocjonująca przygoda.

Jeżeli szukacie dobrego kryminału, to ,,Ofiara losu" będzie doskonała. Mimo dość niemrawego początku, później była cudowna, jeżeli można tak napisać. Nie mogłam iść spać, zanim nie przeczytałam ostatniego zdania, bo prawdopodobnie nie mogłabym zasnąć. Dzięki barwnym postaciom i interesującej fabule z pewnością nie będziecie się z nią nudzić.