Oddech śmierci

Wszystkie ofiary zamordowano z wyjątkową brutalnością. Ciężko uwierzyć by przypadkowy zabójca zdolny był do podjęcia takiego wysiłku. Drobiazgowe charakteryzacje, symbole czy tatuaże to jedynie niewielki fragment mrocznego planu, który zrodził się w jego chorej głowie. Co łączy ofiary? Dlaczego musiały zginąć? Jak długo morderca pozostanie o krok przed policją?

Kryminał to jeden z moich ulubionych gatunków. Uwielbiam skrupulatne śledztwa, policyjne pościgi, manipulacje morderców, zwroty akcji i zaskakujące zakończenia. Dlatego też do książek wpisujących się w ten nurt podchodzę z dużymi oczekiwaniami. Nawet debiuty nie otrzymują ode mnie żadnej taryfy ulgowej.

Tym, co w pierwszej kolejności zwróciło moją uwagę w tej książce, jest interesująca narracja. Nie ma dla mnie większego znaczenia, na jaki typ opowiadania historii decydują się autorzy, pragnę po prostu, żeby czytało się lekko. Bagrij zdecydowała się na dosyć nietypowe dla mnie połączenie narracji pierwszo i trzecio osobowej. Przez bardzo długi czas zastanawiałam się, kim jest tajemnicza bohaterka, odgrywająca tak znaczącą rolę w tej powieści. Ciekawość przejrzenia jej i zrozumienia jakie miejsce zajmuje, sprawiła, że z większą przyjemnością śledziłam akcję książki.

Grzechem byłoby nie wspomnieć kilkoma słowami o bohaterach. Chętnie podążam za śledztwami, w czasie których funkcjonariusze wykazują się skrupulatnością, pracowitością i ambicją. Policjanci wykreowani przez autorkę dążyli do celu po przysłowiowych trupach. Nie zawsze grali fair, a czasami rozmijali się z przepisami prawa, zawsze działając jednak w słusznej wierze. Taki typ twardych- szanujących pracę, poszukujących wyzwań, ale także ludzkich i błądzących- śledczych odpowiada mi najbardziej. Pozostali bohaterzy także przykuwają uwagę czytelnika. Każdy z nich jest specyficzny, sprawiający wrażenie zdolnego do wszystkiego i budzący podejrzenia. A świat wypełniony pieniędzmi i sztuką świetnie komponuje się z takimi sylwetkami.

Fabuła stworzona przez Bagrij została dopracowana i przemyślana. Oryginalna, przewrotna, obfitująca w zwroty akcji. W tej książkę nic nie jest takie, jakim się początkowo wydaje. Duże znaczenie miała dla mnie także ?wyobraźnia mordercy? i brutalność, którą tak chętnie operował. Lubię krwawe i mroczne kryminały, dlatego obrazowe i sugestywne zbrodnie były dla mnie prawdziwą gratką. To, co także ma dla mnie duże znaczenie w tego typu książkach, to wyjaśnienie wszystkich wątków. Nie lubię po lekturze zostawać z pytaniami i wątpliwościami, sprawia to, że czuję się rozczarowana, często oceniając powieść, jako niedopracowaną. Tym razem nie miałam na szczęście takiego problemu.

Moim zdaniem autorka książki spisała się naprawdę świetnie. Podołała wszystkim problemom, przed jakimi staje autor kryminału. Zaskakiwała, bawiła się z czytelnikiem w kotka i myszkę, lubowała się w mroku i agresji, chętnie stosowała zwroty akcji. Do gustu przypadło mi również zakończenie, stanowiące świetne uzupełnienie dla tej opowieści. Bawiłam się fantastycznie. Serdecznie polecam- zarówno tym, którzy miłość do mrocznych książek mają we krwi, jak i tym, którzy potrzebują impulsu do polubienia tych powieści.

Recenzja również na: http://bookparadisebynatalia.blogspot.com/

Śmierć jest tak blisko, że można poczuć jej oddech na karku.

Oddech śmierci to debiut polskiej autorki Joanny Bagrij. Książka to kryminał.
Wiadomo, że debiuty bywają różne. Z kryminałami to jeszcze trudniejsza sprawa, bo nie wystarczy napisać tego, co krąży po głowie, ale również dobrze to przemyśleć, zaplanować i poprowadzić. Często zdarza mi się czytać debiuty, które są przewidywalne.
Kryminał to książka, która nie może być przewidywalna.


Więc jak to było?
Fabuła książki jest bardzo ciekawa. Joanna Bagrij rozbija wszystko na kawałeczki, a nam, czytelnikom każe to poskładać. No i składamy. Nie wiadomo kiedy, bo książkę czyta się niesamowicie szybko.

Kryminał to nie jest mój ulubiony gatunek, a dotychczas doczynienia miała jedynie z prawdziwymi kolosami gatunku, jak Child, Slaughter, Lackberg, Link, Coben, Christie, Gerritsen. No i zaczęłam sobie czytać "Oddech śmierci", debiut polskiej autorki (Polskie kryminały są u mnie na naprawdę niskiej pozycji. Niestety, nawet tak bardzo zachwalanej Bondy nie przetrawiłam). Na samym początku trudno było mi się w całą historię wgryźć. Bardzo denerwowali mnie bohaterowie. Nie mogłam skupić się na czytaniu i wciągnąć w historię. Czasem tak bywa.

Później dopiero wszystko zaczęło się rozkręcać. Pojawiają się krwawe i brutalne opisy miejsc zbrodni, które są mocną i słabą stroną książki. Nie umniejsza to jednak tego, że autorka wspaniale potrafi wczuć się w historię i swoją książkę napisała tak, żeby czytelnika opętać. Dla porównania: "Sprawę Niny Frank" odłożyłam po 32 stronach. "Oddechu śmierci" nie odłożyłam dopóki nie skończyłam czytać.


Bohaterowie książki Joanny Bagrij mnie zdezorientowali. To będzie chyba najlepsze określenie.
 Było ich dużo.
I byli bardzo różni.

Natłok bohaterów jacy pojawiają się w książce może przytłaczać. Z jednej strony jest to dość nowatorskie, a z drugiej opisy bohaterów wydają się dość powierzchowne, a czytelnik nie może tak naprawdę ich poznać.
Na OGROMNE wyróżnienie zasługuje to, jak napisani zostali wszyscy specjaliści: lekarze, pracownicylaboratorium... Nie mam co do tego najmniejszych zarzutów. bardzo realne postacie, bardzo dobrze wykonana praca pani Bagrij.

To, co przeszkadzało mi w książce to kiepsko wyjaśnione umiejscowienie zdarzeń. Czytając byłam tak zdezorientowana, czasem po prostu się gubiłam. Później jednak można było się odnaleźć i czytać dalej z przyjemnością.

"Oddech śmierci" ma swoje wady i zalety. Przede wszystkim jednak jest wspaniałą, wciągającą książką, na której nie zawiedzie się żaden fan kryminału. Do tego (to mój osobisty plus) zaciera niemiłe wrażenie jakie miałam po ostatnim polskim debiucie, jaki przeczytałam. Warto jednak wierzyć w młodych, polskich autorów.

O, i jeszcze ciekawostka! Na którymś blogu przeczytałam o tym, że pani Joanna Bagrij to autorka zagraniczna. O, nie, kochani! Jak możecie przeczytać w naszych recenzjach to POLSKA autorka. Nie oddawajmy jej tak łatwo!

Niesamowicie wciągająca książka - naprawdę trzyma w napięciu i pozwala odkrywać zagadki razem z głównymi bohaterami. Choć historia początkowo wydaje się typowa to z czasem odkrywamy, że jest dużo bardziej skomplikowana. Naprawdę doskonała książka, której czytanie zostawia w głowie ślad. POLECAM