?Obsesja? to pierwsza książka autorki, po którą sięgnęłam. Przyznam, że pierwsze kilkadziesiąt stron nieco mnie znużyło. Z drugiej strony można powiedzieć, że to przydługie wprowadzenie, to istna cisza przed burzą, bo od momentu pierwszego morderstwa akcja nabrała tempa, a książka pochłonęła mnie bez reszty.
Ale część kryminalna to tylko jeden zręcznie poprowadzony wątek. Bo czyż można jednoznacznie stwierdzić, czy ta książka to dobry thriller, kryminał, czy może? romans? Moim zdaniem wszystkie elementy przenikają się i uzupełniają wzajemnie tworząc spójną fabułę i świetną książkę nie pozbawioną humoru.
Początkowo sporo miejsca zajmują opisy codziennej rutyny szpitala i czynności lekarzy, które pozwalają wczuć się w klimat oddziału psychiatrycznego, do którego niewielu ma wstęp. Mroczną atmosferę budują samotne wędrówki głównej bohaterki, lekarza psychiatrii, Joanny Skoczek, zaniedbanymi i nieprzyjaznymi piwnicznymi korytarzami szpitala.
Joanna zaczyna otrzymywać liściki od tajemniczego wielbiciela, co wydawałoby się wręcz infantylne, gdyby nie ewidentne ich powiązanie z makabrycznymi morderstwami. Ktoś najwyraźniej ma obsesję na punkcie czarnowłosej Pani lekarz i zabija kobiety o tym samym kolorze włosów. Autorka umiejętnie naprowadza nas na tropy, które okazują się mylne, a odkrycie osoby mordercy może wprawić w osłupienie.
Chyba nie zdradzę zbyt wiele, gdy powiem, że w przypadku tej powieści sprawdziło się stare powiedzenie, że najciemniej jest pod latarnią.
Rozwiedziona młoda lekarka psychiatrii, ze swoimi perypetiami z mężczyznami przywodzi mi na myśl kultową Bridget Jones. Tu też, można rzec, mężczyźni walą drzwiami i oknami, i również pojawiają się czasem zabawne, a czasem żenujące sceny zazdrości. Mamy narzucającego się salowego, nachalnego chirurga erotomana i bezczelnego, ale nie pozbawionego uroku i humoru lekarza medycyny sądowej. Wszyscy mają wręcz manię na punkcie młodej kobiety, która jednak nie chce się wiązać i jedyny osobnik rodzaju męskiego, dla którego zachowała miejsce w swoim sercu, to kot Kołtun.
Książki nie da się zakwalifikować do jednego gatunku literackiego i nie zamierzam nawet takich prób czynić. Zapewniam jednak, że mimo dość długiego rozbiegu książkę czyta się z prawdziwą przyjemnością. Dostajemy i szczyptę grozy, i dawkę humoru. Warto zapoznać się z losami bohaterów, szczególnie, że kolejny tom cyklu ?W lekarskim fartuchu? jest jeszcze lepszy.
