O matko!

Historia nocy sylwestrowej. Ale czy na pewno? Tylko tej jednej nocy? Otóż nie. Gdy przy jednym stole zasiada rodzina, to razem z ludźmi są ich wspomnienia, żale i radości. Obecne zachowanie bohaterów wynika z tego, co wydarzyło się kilka a może kilkanaście lat temu. Tytułowa matka martwi się tym, jak żyją jej dorosłe już dzieci. Chce by wreszcie odetchnęły pełną piersią, by przestały oglądać się w tył, by zamiast czekać na coś, co się już nie wydarzy, zaczęły wreszcie żyć. Czy uda jej się zrealizować plan i wpłynąć na zmianę myślenia progenitury? Czy jej odrobinę szalony sposób bycia jej w tym pomoże? Książkę dobrze się czyta, w sposób delikatny i niemalże niezauważalny skłania do przemyśleń. Jedynie postaci częściej się śmieją niż czytelnik, co trochę rozczarowuje.