November 9

Fallon i Ben poznają się przypadkiem w restauracji, gdzie dziewczyna je posiłek ze swoim ojcem, znanym aktorem. Ona też była aktorką, świetnie się zapowiadającą dziecięcą gwiazdą. Jeden wypadek zniszczył wszystko. Fallon ma blizny na ciele i duszy. Wydaje jej się, że wie kto jest za nie odpowiedzialny.

Ben błyskawicznie się w niej zakochuje, lecz dziewczyna już podjęła decyzję o przeprowadzce na drugi koniec kraju. To najgorszy możliwy moment, by spotkać swoją bratnią duszę.

Znają się zaledwie kilka godzin, ale świetnie się czują w swoim towarzystwie. Fallon uważa, że jest za młoda na związek. Postanawia dać sobie czas. Zawiera z Benem umowę: przez kolejne pięć lat będą się spotykać tylko raz do roku, zawsze 9 listopada. Czy miłość na odległość ma szansę przetrwać? Pięć lat to kawał czasu.

Ben jest aspirującym pisarzem. Jego książka inspirowana jest uczuciem do Fallon. Nigdy nie sądził, że napisze romans. Ona jest jego muzą.

Spotykają się raz do roku, życie obojga w tym czasie się zmienia. Znają się kilka lat a jednocześnie kilka dni. Ten układ to totalne szaleństwo. Uczucie Fallon i Bena przeżywa wzloty i upadki, konkurencja nie śpi.

Do końca nie mamy pewności czy będą razem a kiedy już się wydaje, że wszystko im się ułoży, autorka zrzuca bombę i nagle nic nie jest takie jakie się wydawało. Książka w książce rozwala fabułę. Już się robiło mdło, słodko i uroczo, gdy nastąpił obrót o 180 stopni. Colleen kolejny raz mnie zaskoczyła.

Muszę przyznać, że Hoover umie zaskoczyć czytelnika. W trakcie lektury zmieniło się moje postrzeganie Fallon. Z początku wydawała się

zabawną dziewczyną, która nie traktuje tego niby związku zbyt poważnie a z czasem okazało się, że celowo unika bliskości. Była tak zniszczona psychicznie, że nie umiała się zaangażować.

Witam
Książka to istny wyciskacz łez, nigdy w życiu żadna książka nie wywołała u mnie tylu emocji. Przeczytałam ją w 3 dni.
Bardzo polecam i tą książkę i jej autora <3

Zdarza się tak, że niektóre daty są dla nas znaczące. Jako ludzie mamy tendencję do zapamiętywania tych, które niezbyt dobrze nam się kojarzą. I rok rocznie unikamy tego dnia, niczym diabeł święconej wody, święcie wierząc, że jest niemalże przeklęty. Nic nam się wtedy nie układa, myśli biegną w złym kierunku, a przeszłość powraca jak bumerang. I takim dniem dla Fallon jest 9 listopada, bowiem właśnie wtedy omal nie zginęła w pożarze. A przypomnienie stanowią blizny, które już na zawsze stały się jej częścią. Ale poniekąd ta felerna data z czasem zmieniła jej życie. Choć droga ku temu z pewnością nie była usłana różami.
Fallon poznajemy jako osiemnastolatkę, dwa lata po wypadku. Musiała porzucić dobrze rokującą karierę aktorską na rzecz rekonwalescencji. Nie ma co ukrywać, że Hollywood rządzi się swoimi prawami, a jej szanse na powrót do zawodu są nikłe, z uwagi na to, że jej wizerunek nie jest już idealny. Choć Fallon stara się jak może gonić za swoimi marzeniami i nie poddawać się, to tamtej nocy straciła nie tylko część urody. Straciła pewność siebie, potrzebną nie tylko w aktorstwie i walce o role ale także w codziennym życiu i ma wrażenie, że stało się to już nieodwracalnie. Choć jest miłą, inteligentną, ambitną i pełną życia i pomysłów dziewczyną, to sama siebie ocenia przez pryzmat blizn i uznaje, że inni również w ten sposób ją postrzegają. A przecież stara prawda głosi, że dobrze widzi się tylko sercem...
Ben chciałby zostać pisarzem i ma ku temu zadatki. Studiuje, mieszka z bratem i jego narzeczoną, jest całkiem wrażliwym ale przede wszystkim serdecznym, młodym mężczyzną. Nie opowiada zbyt wiele o sobie, natomiast z jego gestów i słów można wyczytać szczerość, a przede wszystkim to, że przemawia przez niego dobre serce. To on, jako pierwszy, stara się przebić przez mury Fallonn i pokazać jej, że jest piękna i nie ma się czego wstydzić. To przypadkowe spotkanie wpływa także na niego i każdego roku będzie na nie wyczekiwał z utęsknieniem.
Książek z motywami jednego dnia w roku czytałam już kilka, natomiast z całą pewnością żadna nie zaskoczyła mnie tak mocno poprowadzeniem fabuły. Mimowolnie, zaangażowałam się w czytaną historię i podobnie jak bohaterowie, oczekiwałam kolejnego 9 listopada, ciekawa tego, co przyniesie. A ten dzień potrafił zarówno napawać nieograniczonym szczęściem co pokiereszować serce. Pięć lat to ogrom czasu, a taki właśnie okres narzucili sobie bohaterowie. Teoretycznie to Fallon potrzebowała naprawy, uzdrowienia, przekierunkowania swoim myśli. W praktyce, cóż, życie potrafi tak samo zaskakiwać jak i rozczarowywać. Ta książka to istny rollercoaster emocji, przede wszystkim dzięki błędom, ludzkim, zwyczajnym potknięciom, które zdarzają się bohaterom ale także najzwyczajniej w świecie ich losom. To powieść nie tylko o szalonej miłości, to powieść przede wszystkim o akceptowaniu siebie i wybaczaniu- sobie. Co jest najtrudniejszą rzeczą, ale nie niemożliwą. Książki Hoover nie przestaną mnie zaskakiwać i chyba nigdy nie uodpornię się na jej niesamowitą zdolność tworzenia niebanalnych, poruszających historii.

Książka super, jeszcze nigdy ta autorka zawiodła. Polecam wszystkim z całego serduszka trzyma w napięciu

Świetna książka, naprawdę. Nie dosyc że cudowna okładka to jeszcze ma cudowny Vibe i zachęca do czytania.

Książkę Collen Hoover wzięłam do ręki z polecenia mojej najlepszej przyjaciółki i nie pożałowałam tej decyzji. Wraz z przeczytaniem tej książki, autorka stałą się jednocześnie jedną z moich ulubionych pisarek. Romans to mój ulubiony z gatunków literackich, więc tym bardziej chętnie ją przeczytałam. Bardzo interesująca, intrygująca i jakże zapierająca dech w piersiach powieść opisująca życie dwóch nastolatków zakochanych w sobie.
Krótkie streszczenie:
Główni bohaterowie - Fallon i Ben - spotykają się przypadkiem w restauracji, tytułowego 9 listopada. To właśnie w tym dniu zmienia się ich całe dotychczasowe życie. Ta data staje się bardzo ważna w życiu obojga. Co roku, tego właśnie dnia spotykają się, mimo dzielących ich wielu kilometrów.

Bardzo gorąco polecam i zachęcam do przeczytania! Gandalf.pl

Zapewne każdy z Was ma swojego ulubionego autora, czy też autorkę. Zapewne także, spośród wszystkich utworów Waszego faworyta, macie swoją jedną ulubioną pozycję, którą uwielbiacie całym sercem i możecie ją czytać kilka razy ? mimo to zachwycacie się nią tak samo, jak w chwili, gdy czytaliście ją po raz pierwszy. Moje serce w minionym roku całkowicie skradła Colleen Hoover. Każda jej powieść dostarczała mi taki ogrom emocji, że po przeczytaniu danej książki, przeżywałam daną historię jeszcze przez kilka dni. Uwielbiam każdą powieść pani Hoover, nie mniej jednak najbliższa memu sercu jest powieść ?Maybe Someday?. Do dnia wczorajszego, to właśnie ją faworyzowałam najbardziej i nie sądziłam, że autorka może napisać coś równie dobrego. Zmieniłam swoje zdanie po tym, gdy przeczytałam ?9 November? ?

9 listopada to data, która zaważyła na losach Fallon i Bena. Tego dnia spotkali się przypadkiem i od tej chwili zaczynają tworzyć dwie historie: jedna to ich życie, drugą pisze Ben zauroczony swoją nową muzą. Choć los postanawia ich rozdzielić, to wzajemna fascynacja jest na tyle silna, że nie może pokonać jej ani czas, ani odległość. Co roku 9 listopada rozpoczyna kolejny rozdział historii - tej realnej i tej fikcyjnej. Gdy nieubłaganie zbliża się koniec powieści, szczęśliwe zakończenie wydaje się jedynie mrzonką, bo historia na papierze zaczyna różnić się od tej, w którą wierzy Fallon?
?Zagubiliśmy się między fikcją a rzeczywistością. Nieważne, jaką wersję poznacie. Nieważne, który z ostatnich rozdziałów okaże się tym prawdziwym. Ważne jest tylko jedno: zawsze będę ją kochał?.
Nowa książka Colleen Hoover to opowieść o młodym pisarzu, jego niezwykłej muzie i przeznaczeniu, które ukrywa między wierszami coś więcej niż miłość.

Zawsze po przeczytaniu jakiejkolwiek powieści Colleen Hoover próbuję zrozumieć na czym, tak naprawdę polega fenomen jej książek. Powieści tego typu mamy mnóstwo na rynku wydawniczym. Co więc sprawia, że to właśnie jej powieści są tak bardzo cenione? Czy to za sprawką dużej dawki emocji, świetnemu stylu pisania autorki, który sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od książki, póki nie zobaczy ostatniej strony? A może dzięki świetnie przemyślanej fabule, owianej nutką tajemniczości?

Główną zaletą książek pani Hoover jest przede wszystkim ich realność ? odzwierciedlenie w rzeczywistości. W jej książkach nie znajdziecie banalnej historii miłosnej, która jest idealna jak w bajkach dla dzieci. Powieści pani Hoover poruszają współczesne problemy, nie tylko dla nastolatków. W przypadku ?9 November? poruszane są kwestie takie jak: strata bliskich, relacja rodzice & ich dzieci, wiara w siebie i swoje możliwości.

Nie będę teraz wychwalać stylu pisania autorki, świetnie wykreowanych bohaterów, czy też doskonale przemyślanej i zrealizowanej fabuły. Wydaje mi się, że jest to zbyteczne, gdyż żadne słowa nie oddadzą tego, jak bardzo przeżyłam historię zawartą w książce?9 November?.

Podsumowując, ?9 November? to petarda emocjonalna, która na dłuższą chwilę zawładnie twoim sercem. Nie jest to jedna z tych książek, które odkładając na półkę, po przeczytaniu, wywołuje u ciebie myśli: ?To było dobre? ? po czym zapominasz o czym ona w ogóle była. To jedna z tych książek, które sprawiają, że masz dziwne poczucie pustki, bo wiesz, że minie dużo czasu, zanim znajdziesz coś równie dobrego. Kac książkowy gwarantowany! Gorąco polecam!

Moja ocena: 10/10



...

Tytułowy 9 listopada jest dla dwójki nastolatków dniem, którego oboje woleliby nigdy nie pamiętać - zarówno dla Fallon, jak i dla Bena jest to rocznica osobistych tragedii. Jest to również dzień, w którym ich drogi oficjalnie się krzyżują, stając się początkiem wielkiej miłości. Z pozoru przypadkowe spotkanie kończy się planowaną wcześniej przeprowadzką Fallon z Los Angeles do Nowego Jorku. Młodzi jednak nie dają ledwie tlącej się iskierce miłości zgasnąć ot tak sobie i postanawiają, że przez najbliższe pięć lat spotykać się będą co roku w umówionym miejscu, a w międzyczasie nie będą utrzymywać ze sobą żadnego kontaktu. W czasie tej rocznej rozłąki Ben jako początkujący pisarz ma za zadanie napisać książkę o tym dziwnym romansie...
"November 9" jest powieścią pisaną w narracji pierwszoosobowej; na przemian - raz oczami Fallon, raz oczami Bena - przyglądamy się ich corocznym spotkaniom. Co widzimy? Nie jest fanem romansów, nie jestem fanem "ochów" i "achów", dlatego pierwsze 125 stron nie zaciekawiło mnie prawie w ogóle. Romantyczne scenki, wzdychania, nijakie dialogi - e..., to nie dla mnie. Nutka zainteresowania zabrzmiała jednak dosłownie stronę dalej, kiedy to autorka mgliście daje do zrozumienia, że miłość Fallon i Bena ma ukryte drugie dno. Na przełom w powieści i odkrycie szokującej tajemnicy musiałem jednak czekać kolejne ponad sto dłużących się stron (czy przeciętny czytelnik będzie równie cierpliwy jak ja?). Dopiero wtedy książka wkracza na grunt zdecydowanie ciekawszy, wciągający i (no wreszcie!) emocjonujący.
Oczywiście nie zdradzę tu szczegółów fabuły, ale powiem, że ostatecznie warto było nad tą książką posiedzieć do samego końca. Dosłownie ze strony na stronę historia Fallon i Bena staje się całkiem inną powieścią. Płytki romans przemienia się w niezwykle życiową, szokującą, poruszającą serce historię; tragedia sprzed lat przyjmuje całkiem inne oblicze, stając się nie tylko piętnem odbitym na ciałach i duszach dwojga zakochanych, ale elementem scalającym ich teoretycznie kilkuletni, ale w praktyce trwający zaledwie nieco ponad dobę związek. Nasi bohaterowie dojrzeli z dnia na dzień, jałowa fabuła dojrzała wraz z nimi, a moje podejście do tej książki zmieniło się o sto osiemdziesiąt stopni. Szkoda, że tylko jedna trzecia powieści zasługuje na ocenę bardzo dobrą; reszta jest niestety przeciętna, zbyt leniwa fabularnie i naciągana. Ale paniom być może się spodoba, zwłaszcza tym młodym. I tym, które uwielbiają szczęśliwe zakończenia skąpane w potoku łez :)

Bardzo ciekawa powieść, którą przeczytałam dosłownie w kilka dni. Strasznie mnie wciągnęła. Lubię książki tej autorki, bo za każdym razem proponuje mi niebagatelne i nieoczywiste historie. Mimo tego, że fabuła kręci się wokół wyświechtanej już w literaturze miłości to Hoover dodaje od siebie kilka innych wątków, a całość osadza w zaskakującym świecie. Tym razem to świat książek. Jedną z nich tworzy właśnie Ben, a jej fabuła zaczyna mieć coraz większe znaczenie w świecie realnym. Zakończenie kompletnie mnie zaskoczyło! Polecam gorąco!

Super! Polecam gorąco tę książkę i gwarantuję, że spodoba się wszystkim fankom miłosnych, ale nie trywialnych powieści. Colleen Hoover w najlepszym wydaniu! Tym razem poznajemy dwójkę bohaterów, ale sama powieść toczy się jakby w dwóch światach. Jeden to ten realny, drugi natomiast kreuje Ben, młody pisarz, który tworzy właśnie swoją powieść. Okazuje się jednak, że fikcyjna rzeczywistość powieści ma sporo odniesień w rzeczywistości prawdziwej, a skoro i tam i tu dzieje się miłość... Naprawdę wciągająca i momentami aż przerażająca! I oczywiście przerażająco dobra! Polecam!

Colleen Hoover już po raz kolejny udowodniła, że doskonale wie, co robić ze swoimi czytelnikami, by niczym doświadczony dyrygent wygrać na strunach ich duszy dokładnie taką melodię, jaką pragnie usłyszeć, konsekwentnie robiąc z ich serc totalną miazgę. Coś, co bowiem, na pierwszy rzut oka wydaje się być zwykłym romansem, idealnie wpasowującym się w ramy mocno oklepanego i bijącego rekordy poczytności, nurtu New Adult, gdzie młodzi dorośli stojąc u progu dorosłości, walczą o siebie, rodzące się między nimi uczucie i własną przyszłość, na którą cień zawsze rzuca dramatyczna przeszłość, w ostatecznym rozrachunku okazuje się być czymś zgoła innym. Trzeba jednak zajrzeć pod powierzchnię, zanurzyć się w stronicach tej powieści, by dostrzec ciekawy pomysł, niekonwencjonalne rozwiązania i powiew świeżości, którego łakną miłośnicy NA, tacy jak ja. November 9 to historia zbudowana na tajemnicy, o istnieniu której nie do końca zdajemy sobie sprawę, odkrywając kolejne karty w tej grze wraz z bohaterami. Nasuwa się jednak pytanie, czy można zakochać się w kimś spędzając z nim zaledwie kilka godzin, tylko jeden raz w roku i tak na przestrzeni pięciu kolejny lat? Colleen Hoover pokazuje, że to jest możliwe, a do tego robi to niezwykle subtelnie i, trzeba przyznać, mimo wszystko przekonująco. blogu, zapraszam :)

Dawno nie trzymałam w rękach książki, która tyle razy przyprawiłaby mnie o wypieki, szybsze bicie serca i łzy wzruszenia. Historia miłosna, jakich na tym świecie mało - czuła, zaskakująca, przejmująca. Opowiedziana w tak doskonały sposób, że każda strona jest prawdziwą ucztą dla zmysłów. Rewelacyjnie pokazuje, jak ból i cierpienie może prowadzić do pięknych rzeczy. Zakończenie cudowne, a ostatnie słowa sugerują, że to nie jest koniec. Książka typowa dla Hoover, więc jeśli inne przypadły Wam do gustu, to ta na pewno też. Polecam, zdecydowanie.