Norma

Norma właśnie została sierotą - matka rzuciła się na tory wprost pod nadjeżdżający pociąg. Normie trudno uwierzyć w samobójstwo. Z matką łączyła ją silna więź i skrywana tajemnica: Normie w wyniku niespotykanej odmiany hirsutyzmu w niezwykłym tempie rosną włosy. Gdy dziewczyna zaczyna badać sprawę śmierci matki, okazuje się, że ta rozpoczęła pracę w salonie fryzjerskim i przoduje w pozyskiwaniu superwłosów na doczepki. To nie jedyne zaskoczenie: matka współpracuje w tej materii z bezwzględnym przywódcą klanu, który nie tylko włosami handluje, ale i nielegalnym adopcjami i surogatkami, za szaleństwo swej najlepszej przyjaciółki oskarża siebie, a sama Norma czuje, że została zdradzona. Powoli bohaterka odkrywa dziwny i niebezpieczny świat, a jej życie staje się zagrożone... Powieść fińskiej pisarki to powieść nieco dziwaczna, mroczna, nieoczywista, ale w taki sposób, który mnie intryguje i skłania do dalszego czytania. Nie jest to może najmocniejsza z powieści Oksanen, ale z pewnością warta uwagi.

Matka Normy ginie pod kołami pociągu. Samobójstwo, morderstwo czy nieszczęśliwy wypadek? Bohaterka próbuje rozwikłać zagadkę, gdyż nie wierzy, że kobieta mogłaby odebrać sobie życie. Nie jest to jednak łatwe zadanie, czyha bowiem na nią niebezpieczeństwo. Kluczem do rozwiązania sekretu jest ona sama.

Zawsze o wiele ciężej jest mi napisać niepochlebną recenzję, od tej na temat książki, która przypadła mi do gustu. Wiem, że każdy pisarz wkłada pracę w stworzenie swego dzieła, ale tym razem muszę przyznać, że Sofi Oksanen się nie popisała. W powieści ?Norma? istnieje jeden wielki chaos. Występuje wiele postaci, początkowo ciężko połapać się, w tym, kto odgrywa jaką rolę. Uważam również, że są one bezbarwne, nie mają w sobie nic, co zapamiętałabym na dłużej.

Oprawa przyciąga wzrok, podobnie jak blurb ma tylnej okładce, ale to jedyne rzeczy, które mi się podobały w tej powieści. Miałam kilka podejść do tej książki i za każdym razem z niechęcią po nią sięgałam, tylko po to, by ?zmęczyć? ją do końca. Bardzo się wynudziłam, nieustannie łapiąc się na tym, że moje myśli uciekają gdzieś hen daleko.

Akcja cały czas toczy się jednostajnym tempem i właściwie nic się nie dzieje. Dużą rolę w książce odgrywają włosy głównej bohaterki. Pomysł, choć nieco śmieszny, to również świeży. Jeszcze chyba nie miałam do czynienia z takim tematem. Muszę przyznać, że autorka nie powiela schematów, ale cóż z tego skoro ciekawy pomysł nie został dobrze wykorzystany.

Największy mój zawód dotyczy budowy zdań oraz stylu autorki. Tekst jest prosty jak budowa cepa, co samo w sobie nie jest złe, lecz czytanie w kółko: ?Lambert poszedł?, ?Lambert zazgrzytał zębami?, ?Lambert hukną pięścią?, ?Lambert powiedział?, przypomina mi prace domowe z języka polskiego w podstawówce, kiedy to nauczycielka kazała opisać w punktach bieg wydarzeń lektury. W ?Normie? brak głębszych opisów oraz ekspresji, do tego występują nieustanne powtórzenia. Mimo niespełna czterystu stron książkę z racji jej objętości można przeczytać w jeden wieczór. Mam wrażenie, że marginesy oraz interlinia zostały celowo stworzone tak, by wydawało się, że tekstu jest więcej.

Pozostaje mi wierzyć, że kolejna książka autorki będzie znacznie lepsza, przynajmniej taką mam nadzieję.

"Zrobię to, co do mnie należy, a cena, jaką zapłacę za twoje nowe życie, nie wzbudzi we mnie najmniejszego żalu."

Przyznam, że już nie pamiętam kiedy miałam tak duży problem ze zdefiniowaniem i zinterpretowaniem przeczytanej książki. Z jednej strony jest w powieści coś, co bardzo mi odpowiadało, przyciągało do siebie, zachęcało do dalszego poznawania, a z drugiej nie uchwyciłam przesłania, nie dotarłam do istoty przybliżanej historii. Przyjemne spotkanie z książką, jednak niewiele wyniosłam, i całkiem możliwe, że po mojej stronie leży wina braku integracji. Nie zrozumiałam symbolu magicznego daru, jakim obdarzona została główna bohaterka, czemu miał on służyć, jakie wnosił wartości, dlaczego był tak niebezpieczny, przecież mógł nieść ludziom radość, ulgę i spełnienie, a nie być tylko przedstawianym w ciemnych, ponurych i zatrważających barwach.

Za to bardzo spodobało mi się odkrywanie tajemnic przeszłości, mega zapętlenie sekretów, złożona sieć kłamstw, ich wielowymiarowość. Z tej perspektywy opowieść wywołuje fantastyczne wrażenie. Tragiczna śmierć matki, szaleństwo członka rodziny, brak ojcowskiej opieki, problem dotarcia do własnej tożsamości, podejrzane znajomości, działalność przestępcza. I jeszcze świadectwa dawnych lat, nietypowe, niepoznane, zapomniane lub skrywane. Autorka zaledwie przepływa obok portretów postaci, tak jakby oczekiwała, że czytelnik pokoloruje ich osobowości, według własnego uznania, wyobraźni i doświadczenia życiowego. Główna bohaterka poprzez rosnące w wyjątkowo szybkim tempie włosy reaguje na zagrożenia, nastroje, oszustwa, manipulacje i choroby. Jest w tym niewątpliwie pożądana oryginalność i lekki niepokój towarzyszący czytelnikowi przemierzającemu kolejne strony, co może okazać się wciągające.

Wyjątkowa dziewczyna, historia, pisarka i styl. Dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła. Szczerze polecam

Feministyczny manifest czy powieść społeczno-obyczajowa z nutką thrillera? ,,Norma? Sofi Oksanen

Norma jest młodą kobietą, która przeżywa osobistą tragedię. Jej matka pewnego dnia umiera. I nie byłby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie sposób w jaki zginęła. Rzuciła się pod pociąg. Mimo, że wszyscy przyjaciele kobiety są zszokowani sposobem w jaki odebrała sobie życie, to z trudem akceptują jej czyn i wracają do normalnego życia. Tylko Norma nie może pogodzić się ze śmiercią matki. Ba, uważa, że została zamordowana! W tej sytuacji musi zmierzyć się z potulnym poklepywaniem po plecach ludzi, którzy mają ją za osobę niezbyt trzeźwo myślącą z powodu doznanej traumy. Wkrótce Norma odkrywa tajemnicze wiadomości, które stają się potwierdzeniem tezy o morderstwie. Ale kto chciałby śmierci fryzjerki, która słynęła z ukraińskich doczepek? Jakie tajemnice skrywała matka Normy?

,,Norma? Sofi Oksanen to przepełniona atmosferą niepokoju i niedomówień powieść o determinacji kobiety próbującej zmierzyć się z traumą utraty matki. Bohaterka rozpoczyna wędrówkę śladami rodzicielki, dzięki której ma nadzieję na odtworzenie ostatnich chwil jej życia. Podróż momentami przypominająca fabułę thrillera staje się również pełną goryczy odwróconą baśnią, w której idealne kobiety wcale nie czeka happy end. Natomiast w innych momentach tchnie duchem publicystycznego przekazu dotyczącego współczesności i sytuacji kobiet.

Trzecia powieść z literackiego dorobku Sofi Oksanen jest zdecydowanie przesiąknięta klimatem feministycznym, ale momentami jest bardzo mroczna, a nawet chaotyczna. Norma jawi się czytelnikowi jako kobieta zdecydowanie odbiegająca od standardów i schematów zachowań. Wychowywana pod matczynym kloszem, okazuje się osobą, która po zderzeniu z rzeczywistością zaczyna się w niej po prostu gubić. Dlatego misja, której się podejmuje ma znaczenie wielorakie. Norma ma nie tylko wyjaśnić przyczyny zagadkowej śmierci matki , ale i dokonać aktu ,,przecięcia pępowiny? łączącej ją z rodzicielką. Dlaczego Norma wydaje się tak bardzo INNA, niemalże OBCA w porównaniu z pozostałymi kobietami pojawiającymi się w książce? Bo one okazują się, niemalże aż do granic obłędu, podporządkowane iluzjom kreowanym przez zmaskulinizowany świat. Są zatem albo całkowicie zależne od mężczyzn, albo desperacko dążą do bycia matkami, albo są idealnymi kobietami z okładek magazynów lifetylowych.

Jednym z ciekawszych i skłaniających do przemyśleń wątków jest nadanie włosom Normy ludzkiego aspektu. Włosy, które przez wielu uważane są uważane za atrybut kobiecości, w przypadku bohaterki prozy Sofi Okansen, zachowują się jak osobny organizm ? reagują na emocje targające Normą, zmieniają się wraz z warunkami atmosferycznymi. Po prostu żyją swoim życiem i nie zamierzają się podporządkować woli ich właścicielki. Czyżby w ten sposób Okansen manifestowała sytuację kobiet?

Ta powieść będzie wzbudzać wiele skrajnych emocji i będzie odbierana na różne sposoby. Jedni będą w niej widzieć manifest feministyczny i obraz cierpiących kobiet w postaci procederu handlu dziećmi i mafijnej działalności przemytników włosów. Inni mogą uznać ją za nieco niedopracowaną, skupioną na mnożeniu intryg i dramatyczną, pełną rozpaczy opowieści o kobietach walczących o przetrwanie i swoją tożsamość.

Norma jest dziewczyną inną niż wszyscy i taka sama jest książką napisaną o niej. Dawno nic mnie tak nie wciągnęło. Polecam tylko czytelnikom o mocnych nerwach.

Ciężko mi się otrząsnąć po lekturze Normy. Miała w sobie coś dziwnego, przyciągającego i odrzucającego. Sprawiała, że się naprawdę bałam, ale z drugiej strony nie mogłam czekać finału. Przerażająca, a zarazem pięknie poetycka. Fenomenalna powieść, polecam tym, którzy szukają w literaturze ,,tego czegoś??, ,,czegoś innego?.