Nigdy nie zapomnisz

"Można kogoś znać latami i nigdy tak naprawdę go nie poznać."

Książkę czyta się w szybkim tempie, prowadzi ku mrocznemu światu przeszłości, tajemnic, które zawsze domagają się ujrzenia światła dziennego, ujawnienia prawdy, choćby nie wiem jak była ona bolesna. A jednak nie wszystko poszło gładko podczas spotkania z thrillerem. Najbardziej podobała mi się pierwsza część powieści, autorka zgrabnie odmalowuje barwy niedowierzania, strachu, lęku i smutku. Umiejętnie podgrzewa atmosferę, stopniowe wprowadza nowe informacje, zwinnie odwołuje się do emocji odbiorcy. Środkowe rozdziały zajmująco drażniły wyobraźnię, ale materiał ze szkolnych retrospekcji nie przekonywał, może ze względu na młody wiek postaci, ich jeszcze infantylne spojrzenie na świat i kształtujące się uczucia, trochę się przy tym nudziłam. Natomiast ostatnie fragmenty thrillera, choć miały ciekawe brzmienie i złowieszczy klimat, to wydały mi się mało prawdopodobne, sztucznie naciągane, a na dodatek przewidywalne, tak jakby za szybko została wypuszczana para z zaplecionej intrygi.

Momentami niekorzystnie wypadała też kluczowa postać, zbyt pasywna, bezwolna, ekstremalnie ulegała, nieustannie przewidująca tylko negatywne scenariusze zdarzeń i intencje pojawiających się w jej życiu osób. Podejrzewam, że służyło to podkreśleniu trwogi ciągłego oglądania się za własnym cieniem, nierozpracowanych brzmień przeszłości, zaszczucia poczuciem winy i braku kary, która powinna nadejść. A gdzie w tym wszystkim pomoc psychologa, niepotrzebnie urwana, bo i tam można było popracować nad napięciem thrillera? Wrażenia po spotkaniu z książką mieszane, są istotne mankamenty, ale też zbytnio nie przeszkadzają w śledzeniu scenariusza zdarzeń, po prostu brakuje większej dojrzałości i wyrobienia w precyzyjnym określeniu grupy docelowej thrillera i dobrania odpowiednich narzędzi literackich. Ze względu na atrakcyjne pomysły na fabułę, zadziorny klimat, śmiałe zmiany akcji, mimo wszystko można przyjaźnie odnosić się do tej przygody czytelniczej. Ale większą zabawę miałam podczas spotkań z poprzednimi książkami Kathryn Croft ("Nie ufaj nikomu", "Tylko jedno kłamstwo").

Leah Mills próbuje zdystansować się do traumatycznych przeżyć z przeszłości, wyprowadza się z rodzinnego miasteczka do Londynu, zamieszkuje w małej kawalerce i pracuje jako bibliotekarka. Trzydziestolatka unika nawiązywania bliskich relacji z ludźmi, nie prezentuje roszczeniowej postawy wobec innych i siebie, stara się jak najmniej przeszkadzać światu swoim istnieniem, oczekuje, że i on o niej zapomni. Potrzebuje codziennej rutyny, ustalonego porządku dnia, aby nie czuć się bezbronną, nie wracać myślami do tego, co było, i co doprowadziło ją do takiej postawy społecznej. Jednak drobne niepokojące incydenty zaburzają szablony zachowań, wybijają z rytmu schematyczności i nawyków. Leah liczyła się z tym, że przeszłość może ją dopaść, lecz nie przypuszczała, że w takim stopniu i z tak niespodziewanej strony. Kto stoi za zrujnowaniem jej obecnego życia, jakie przesłanki nim kierują, w jaki sposób można mu się ewentualnie przeciwstawić, stawić czoło koszmarom zakopanym głęboko w ciemnej stronie duszy?

Przeszłość to nie to, co mija, tylko to, co pozostało po tym, co minęło.
Alceu Amoroso Lima

Zapewne każdy z nas zastanawia się czy jego życie wyglądałoby teraz inaczej, gdyby pewne sytuacje z przeszłości nie miały miejsca, bądź wyobrażamy sobie co byłoby gdyby?
Z przeszłością, historią którą sami stworzyliśmy, musimy nauczyć się żyć, chociaż byłaby okrutna. Bowiem każde wydarzenie to cenna lekcja życia.
Główna bohaterka Leah w dzieciństwie popełniła wiele błędów, za które chce za wszelką cenę odpokutować. Prowadzi samotne życie, nie planuje założenia rodziny. Mieszka w małym, przygnębiającym mieszkaniu, a jej jedynym zajęciem jest praca w bibliotece oraz pomoc osobom w potrzebie w ośrodku pomocy społecznej. Z nikim nie chce się zaprzyjaźnić, nie potrafi rozmawiać z mężczyznami i ukrywa się w świecie książek. Rutyna jest dla niej stabilizacją, kontrolą swojego życia.
Co roku powracają do niej smutne wspomnienia, z dnia, w którym cały jej świat zawalił się. Dotąd każda rocznica była obchodzona tak samo, do czasu?
aż pojawia się tajemniczy dręczyciel przypominający o wszystkich wydarzeniach i starający się zastraszyć, a docelowo nawet zabić bohaterkę.
Czytając książkę jesteśmy zaintrygowani historią Leah z czasów szkolnych. We wspomnieniach bohaterki, które przeplatają się z bieżącymi wydarzeniami, dowiadujemy się, że była zaprzyjaźniona z Imogen, Coreyem oraz zakochana w Adamie, swojej pierwszej, wielkiej miłości, po której nie jest w stanie dopuścić do siebie innego mężczyzny. Kartka, po kartce, poznajemy przeszłość bohaterki oraz jej obecną sytuację, która staje się coraz bardziej dramatyczna. Oaza spokoju, która podtrzymują ją przy życiu zostaje niszczona? wszystko przez błędy popełnione w czasach szkolnych.

Ile można płacić za błędy młodości? Czy jesteśmy w stanie żyć z poczuciem winy, tak przygniatającym, że brakuje tchu?

Leah, młoda kobieta prowadzi skromne, wręcz ascetyczne życie. Sprowadza się ono do pracy w bibliotece i zamykania w czterech ścianach po powrocie do domu. Nie nawiązuje kontaktów z ludźmi, boi się kogokolwiek wpuścić za próg swojego domu i życia. Jako nastolatka zrobiła coś, co nie pozwala jej normalnie funkcjonować, a przytłaczające poczucie winy wręcz utwierdza ją w przekonaniu, że nie zasługuje na nic innego. Gdy pewnego dnia otwiera swą skorupę i wpuszcza do niej nieco światła, zaczynają ją spotykać niepokojące zdarzenia. Ktoś uważa, że to co zrobiła Leah zasługuje na najwyższą karę i odebranie jej wszystkiego na czym jej zależy. Przyjaźni, pracy dającej względną stabilizację i rodzącego się uczucia.

Trzymający w napięciu thriller, w którym niemalże do ostatnich stron nie wiadomo co się właściwie wydarzyło w przeszłości i ma tak ogromny wpływ na życie bohaterki. Ten niepokój i chęć poznania prawdy towarzyszą nam na każdej stronie powieści. Autorka stopniowo odsłania przed nami kolejne elementy układanki przenosząc nas to w czasy współczesne, to w okres młodości bohaterki.

Czekałam na nową książkę autorki z niecierpliwością i się nie zawiodłam. Mimo, że zakończenie nie do końca sprostało moim oczekiwaniom, choć było bardziej złożone, niż się spodziewałam, całokształt z pewnością zasługuje na dużego plusa.