Niezwykłe prawa kosmicznej mocy umysłu (twarda)

o powie tej górze [two­jemu pro­ble­mowi, trud­no­ściom]: <> [roz­płyń się w pod­świa­do­mo­ści, która uzdra­wia, znaj­duje roz­wią­za­nie i niwe­luje pro­blemy], a nie wątpi w duszy [dusza to pod­świa­domy umysł, zatem twoje świa­dome myśli i subiek­tywne odczu­cia muszą pozo­sta­wać w zgo­dzie], lecz wie­rzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się sta­nie". Ta wielka prawda jest jed­no­znaczna. Nosisz w sobie potęgę i mądrość, które mogą cię wyzwo­lić od biedy i cho­roby, odsło­nić odpo­wiedź na twoją modli­twę i wypra­wić cię w drogę ku szczę­ściu, spo­ko­jowi umy­słu, rado­ści, har­mo­nij­nym rela­cjom z ludźmi i z całym świa­tem. Potęga wiary czyni cuda Kilka lat temu, w trak­cie lotu na Wschod­nie Wybrzeże, sie­dzia­łem obok męż­czy­zny, który oznaj­mił, że należy do per­so­nelu działu sprze­daży dużej firmy bio­che­micz­nej posia­da­ją­cej dwu­stu repre­zen­tan­tów w tere­nie. Nazy­wał się Wil­liam B. Gdy zapy­tał, czym się zaj­muję, odpo­wie­dzia­łem, że jestem mówcą moty­wa­cyj­nym. - Jaka szkoda, że nie pozna­li­śmy się przed kil­koma tygo­dniami - stwier­dził. - Wtedy potrze­bo­wa­łem odro­biny moty­wa­cji. W zasa­dzie, na­dal jej potrze­buję. - A o co cho­dzi? - zapy­ta­łem. - Kie­row­niczka mojego działu ogło­siła nie­ocze­ki­wa­nie, że prze­cho­dzi na wcze­śniej­szą eme­ry­turę - odparł. - Potem jej szef, któ­rego znam tylko z zebrań i kon­fe­ren­cji, zadzwo­nił z pro­po­zy­cją, żebym zajął jej miej­sce. - Gra­tu­luję. - Spo­koj­nie. - Powstrzy­mał mnie, uno­sząc dłoń jak poli­cjant kie­ru­jący ruchem. - Odmó­wi­łem. Odrzu­ci­łem tę pro­po­zy­cję. I od tam­tej pory pluję sobie w brodę. Cóż, tak wyszło. Przyj­rza­łem się jego twa­rzy. Dostrze­głem w niej prze­jawy wewnętrz­nej walki. - Rozu­miem. A czemu tak pan postą­pił? Zaśmiał się krótko i z gory­czą. - Och, mia­łem mnó­stwo wymó­wek, cho­ciaż każda była fał­szywa. Prawda jest taka, że się bałem. Nie. Byłem prze­ra­żony. Jak mógł­bym udźwi­gnąć taką odpo­wie­dzial­ność? Mia­łem pew­ność, że kom­plet­nie bym się zbłaź­nił. I co zro­bi­łem? Odrzu­ci­łem naj­więk­szą szansę, jaką mogłem w życiu otrzy­mać. Wysze­dłem na nie­złego głupca! Sha­ke­spe­are napi­sał: ,,Wąt­pie­nie to zdrajca, który zwy­cię­stwo czę­sto z rąk wydziera, kiedy nas trwogą odwo­dzi od próby"1. Mój roz­mówca żywił głę­bo­kie nega­tywne prze­ko­na­nia, wąt­pił w swoje kom­pe­ten­cje i zdol­no­ści w kon­tek­ście awansu i życia jako takiego. Roz­ma­wia­li­śmy z Wil­lia­mem do końca lotu i usta­li­li­śmy, że następ­nego dnia spo­tkamy się w Nowym Jorku. Za moją suge­stią, zgo­dził się powta­rzać kilka razy dzien­nie nastę­pu­jącą afir­ma­cję: Prze­kie­ro­wuję swoje myśli i uczu­cia. Nie potrze­buję moc­niej wie­rzyć, muszę jedy­nie nauczyć się wyko­rzy­sty­wać i ukie­run­ko­wy­wać we wła­ściwy spo­sób wiarę, którą mam. Wiem, że mój pod­świa­domy umysł reaguje zgod­nie z tym, co myślę o sobie. Wie­rzę, że Bóg jest we mnie i wiem, że pro­wa­dzi mnie i mną kie­ruje. Uro­dzi­łem się po to, żeby odno­sić suk­cesy. Nie­skoń­czona Inte­li­gen­cja przy­nie­sie mi nową szansę. Wypeł­nia mnie pew­ność sie­bie i opa­no­wa­nie. Wie­rzę, że wszystko jest dobrze i żyję w rado­snym ocze­ki­wa­niu tego, co naj­lep­sze. Gdy Wil­liam men­tal­nie i emo­cjo­nal­nie ziden­ty­fi­ko­wał się z tymi ide­ami, ule­gło zmia­nie jego podej­ście do pracy i do życia. Nie­ba­wem zapro­po­no­wano mu kie­row­ni­cze sta­no­wi­sko w innym dziale firmy. Tym razem z rado­ścią w sercu przy­jął ofertę. Na tym polega magiczna potęga wiary. Wszy­scy wie­rzą Każdy w coś wie­rzy. Nie­któ­rzy w porażkę, cho­robę, wypadki i nie­po­wo­dze­nia. Kiedy sły­szysz nawo­ły­wa­nie do wiary, musisz pamię­tać, że już wie­rzysz. Pyta­nie brzmi, jak wyko­rzy­stu­jesz swoją wiarę? Kon­struk­tyw­nie czy destruk­cyj­nie? Nasze postawy men­talne i prze­ko­na­nia, które repre­zen­tują wiarę, decy­dują o tym, czy żyjemy w nie­bie, czy w pie­kle. W co wie­rzysz? Naj­szla­chet­niej­sza, naj­więk­sza i naj­wyż­sza wiara kie­ruje się wiecz­nymi regu­łami nie­pod­le­ga­ją­cymi zmia­nie. Pokła­daj wiarę w kre­atywne prawo wła­snego umy­słu, w Bożą dobroć i w to, że wszystko, co cię ota­cza jest dobre. Noś w sobie rado­sne ocze­ki­wa­nie naj­lep­szego i zapi­sane głę­boko w sercu prze­ko­na­nie, że Nie­skoń­czona Inte­li­gen­cja wyci