Niewidzialny

Marzycie czasami o byciu niewidzialnym? Obecnym lecz niewidocznym, wtapiającym się w tłum? A może wręcz przeciwnie - pragniecie w końcu zostać dostrzeżonym? Nie wiem co jest gorsze - bycie wiecznie niezauważanym, czy ciągłe przebywanie na tak zwanym świeczniku. W swojej powieści, Bogusz Dawidowicz skupił się na tej pierwszej przypadłości.

Tomek Kowalski delikatnie mówiąc nie grzeszy urodą. Zmęczony życiem, traumatycznym dzieciństwem, nudną pracą i przeciętnymi zarobkami, skrywa twarz za ekranem monitora. Nie jest przystosowany do życia w realnym świecie, więc cały sens odnajduje w tym wirtualnym. Wytykany palcami i nazywany grubasem, zakompleksiony nauczyciel w sieci kreuje się na kogoś, kim zdecydowanie nie jest, ale bardzo chciałby być. To tam nawiązuje kontakt z koleżanką z pracy. Aby swoje wirtualne fantazje przenieść do świata rzeczywistego, przechodzi ogromną metamorfozę. Czy zmiana wyglądu zewnętrznego wystarczy, by Alicja dostrzegła w nim wartościowego człowieka? Do czego jeszcze może posunąć się mężczyzna, aby zdobyć wymarzoną kobietę?

Powieść ma kilka wzlotów i upadków jeśli chodzi o dynamikę. Na początku tempo jest powolne, narrator skrupulatnie wprowadza nas w fabułę i zapoznaje z bohaterami. Później następuje zwrot akcji i dzieje się dość sporo w krótkim czasie. Następnie tempo znów zwalnia, aby pod koniec ruszyć z kopyta i trzymać czytelnika w napięciu aż do ostatnich stron. Niezależnie jednak od dynamiki i tempa akcji, mamy tutaj jeden stały element. Jest nim doskonałe studium psychologiczne postaci.

Przerażające jest to, jak mocno zakorzenione w nas są niektóre wydarzenia z przeszłości i jak ogromny wpływ potrafią mieć na nasze przyszłe zachowania. Temat mocno na czasie - przy tak rozwiniętej technologii warto czasami pokusić się o chwilę refleksji, bowiem nigdy nie wiemy kto siedzi po drugiej stronie kabla...

Moim zdaniem jest to debiut wart uwagi ze względu na swoją nieprzeciętność. Tej powieści nie wrzucimy do jednej konkretnej szuflady - jest to połączenie kilku gatunków, na szczęście każdy z nich w moim guście.

Lubię czytać debiuty. Często sięgam po jakiś zupełnie w ciemno licząc, że wyłowię z głębin wydawniczego rynku prawdziwą perełkę. Tym razem lampka alarmowa zapaliła mi się po kilku pozytywnych opiniach, więc koniecznie musiałam sprawdzić czym autor oczarował czytelników.

I wiecie co? Mam wrażenie, że ta książka jest cała "anty" i dlatego jest tak intrygująca. Autor kreuje w niej nie tylko antybohatera, którego nie sposób obdarzyć sympatią, mimo jego trudnego, traumatycznego dzieciństwa, tu cały otaczający go świat jest w jakiś sposób wypaczony. I nawet ukazywane na użytek innych maski nie są w stanie ukryć wyzierającej z każdego kąta zgnilizny. Podobnie jak metamorfoza głównego bohatera motywowana miłością do kobiety, choć godna uznania jest jedynie fizyczna, powierzchowna. Wewnątrz pozostaje głęboko zaburzonym psychopatą, manipulantem, stalkerem, potworem.

Do czego się posunie gdy jego wyobrażenia dotyczące ukochanej, mrzonki, które sobie roił, okażą się dalekie od rzeczywistości?

Pierwsza część książki jest jedynie wprowadzeniem kierującym wprost do punktu kulminacyjnego, który początkuje ciąg szokujących zdarzeń. Ale już ta dość leniwie tocząca się akcja skupiająca się na miałkości życia głównego bohatera i jego wirtualnych fantazjach jest jak cisza przed burzą. Niemalże czuje się to specyficzne mrowienie w końcówkach palców, podsycane świadomością, że zaraz wydarzy się coś przerażającego. A gdy do tego dochodzi, bardziej niż sam czyn porażają myśli i emocje bohatera.

Wiwisekcję umysłu psychopaty, jego złożoność udało się ukazać autorowi genialnie. Mimo braku sympatii nie sposób śledzić jego poczynań bez szybszego bicia serca, a już zakończenie może przyprawić o palpitacje. Na takie po cichu liczyłam i się nie zawiodłam.

Biorąc pod uwagę zarówno pomysł na fabułę, jak i wciągający i dopracowany styl, w którym nie sposób dopatrzeć się błędów debiutanta mogę napisać, że zdecydowanie to jedna z tych perełek, które zachwycą każdego miłośnika thrillerów i kryminałów z rozbudowanym wątkiem psychologicznym. Czarna perła obnażająca mrok natury zdawałoby się zwykłego Kowalskiego.

Najlepszy thriller psychologiczny jaki przeczytałam w tym roku. Z polskich i zagranicznych.