Nieskończone bicie serca

Ależ mnie ta książka wymęczyła. Krótka, szybka do przeczytania, z pozoru wartościowa młodzieżówka, a szło mi to jak krew z nosa.

Jest to kontynuacja, ale można ją czytać bez znajomości pierwszego tomu. W zamyśle miała poruszać ważny, ale i trudny temat oddawania narządów do przeszczepów. Jednak, oprócz dobrego pomysłu, całe wykonanie leży. Poszarpana, nierówna, pełna absurdalnych sytuacji, irytująca i niesmaczna. Tak szybko można podsumować całość. Bohaterzy są bezwolni, pozostają pod urokiem jednej z postaci, jednak nie jest to w żaden sposób wytłumaczone, a nawet nic nie wnosi do fabuły. Dla mnie kompletnie niezrozumiała.

Czytałam, ale bez żadnej przyjemności, a wręcz niechętnie. Niedbała, chaotyczna, a w końcówce czuć, że autor nie miał na to wszystko pomysłu, a szkoda.

Ylenie i Alex byli w sobie bardzo zakochani. Na drodze do ich szczęścia stanęła nieuleczalna choroba i śmiertelny wypadek. Kiedy chłopak zginął w wypadku samochodowym, dziewczyna otrzymała jego serce. Teraz są nierozerwalnie ze sobą złączeni, Ylenie dostała prezent od losu, musi dobrze to wykorzystać. Dziewczyna próbuje poukładać sobie życie na nowo, bez ukochanego. Przez media społecznościowe poznaje tajemniczą Giorgię, z którą wiele ją łączy, bowiem ta również przeszła niedawno operację, konkretnie przeszczep rogówek. Dziewczyny, wspólnymi siłami, próbują rozwiązać pewne niejasności związane ze śmiercią Aleksa. Tak docierają do groźnego świata handlu narządami. Pomimo niebezpieczeństw, jakie na nie czyhają, są zdeterminowane, by odkryć prawdę.

Na wstępie już muszę napisać, że bardzo zawiodła mnie ta książka. Spodziewałam się tutaj dużych emocji, może nawet wzruszeń z mojej strony, jednak nic takiego się nie wydarzyło. Autor miał bardzo fajny zamysł na fabułę, niestety potencjał nie został wykorzystany. Główne wątki są zbyt spłycone, za dużo jest wątków pobocznych, które psują cały obraz. Książka jest krótka, ma bardzo wiele rozdziałów, przez co czyta się szybciej, jednak nie podobało mi się, że tak ważne tematy zostały przykryte rozwiązłością bohaterów. Nie spodziewałam się tutaj erotyka z zagadką kryminalną. To zdecydowanie nie jest książka dla młodzieży.

Autor porusza takie wątki jak pamięć komórkowa, nieodpowiedzialność związana z chorobami przenoszonymi drogą płciową, seksualność, rozwiązłość seksualna, przyjaźń, miłość, umiejętność przyjmowania oraz dawania. I oczywiście handel narządami. Bohaterowie na własną rękę próbują odnaleźć prawdę. Choć jest to niebezpieczne, niestety nie czułam tych emocji w książce. Właściwie nie czułam żadnych emocji bohaterów. Ylenie, choć bardzo zakochana w Aleksie, szybko o nim zapomniała i nie wyczułam żadnego smutku związanego z jego przedwczesną śmiercią. Dziewczyna szybko rozpoczęła nową historię miłosną.

Nieskończone bicie serca jest adresowane do młodzieży. Ja jednak mam poważne wątpliwości, czy do takich odbiorców powinna być ona kierowana. Nie niesie ze sobą żadnego przesłania, jedynie ukazuje zepsucie młodzieży i ich skrajną nieodpowiedzialność. Nie zmienia to faktu jednak, iż powieść ukazuje, jak daleko człowiek jest w stanie się posunąć, by ratować bliską mu osobę.

"Nieskończone bicie serca" jest kontynuacją powieści "Moje serce należy do ciebie". Tę część czytało mi się znacznie szybciej, swobodniej. Króciuteńkie rozdziały również w tym pomagały.

Alessio Puleo podejmuje się wielu tematów. Nad jednymi pochyla się bardziej, inne jedynie muska. Nielegalny handel organami jest tym wiodącym i przyznaję, że najbardziej byłam go ciekawa. Bohaterowie sami próbują dociec prawdy szarej strefy handlu narządami. Jednakże jestem nieco zawiedziona tym, że nie poczułam jakiegoś większego strachu, niebezpieczeństwa wiążącego się z tym procederem. Za bardzo to wszystko zostało spłycone.

Autor porusza również motyw pamięci komórkowej, wątek lesbijski, nieodpowiedzialności związanej z chorobami przenoszonymi wraz z krwią, rozwiązłości seksualnej, straty, przyjaźni, umiejętności dawania czy brania. 

Ważną rolę dla mnie w książkach odgrywają relacje między bohaterami. Tu, ku mojemu rozczarowaniu, zabrakło mi większej głębi, emocji. Postaci są niezdecydowani, niekonsekwentni, niekiedy nieodpowiedzialni w zachowaniu. Momentami gubiłam się w tym, kto jest z kim. Wolność seksualna wolnością, ale pojawiające się i kończące kolejne związki, jak dla mnie zbyt szybko to następowało, nie było nawet czasu, by dłużej się przy którejś relacji zatrzymać. Zazwyczaj narzekam na zbyt małą ilość dialogów, ale tym razem mamy odwrotną sytuację. Zabrakło mi opisów i przemyśleń bohaterów. Na plus jest to, że w ich postawach da się zauważyć jakieś zmiany.

"Nieskończone bicie serca" jest powieścią adresowaną stricte do młodzieży. Jednakże mam pewne wątpliwości, czy tak młody czytelnik powinien sięgać po tę lekturę. Nie zmienia to jednak faktu, że powieść pokazuje jak daleko człowiek jest w stanie się posunąć, by ratować zdrowie i życie najbliższych.

...