Niepowszedni

Pierwszą rzeczą, dzięki której zwróciłam w ogóle uwagę na tę serię, był tytuł. Zapewne większość z Was się tutaj nie zdziwi, bo w końcu, kto nie czyta tytułów. Dla mnie jednak nadrzędną sprawą jest opis oraz zamysł na fabułę, a nie na odwrót. Kończąc tą małą dygresję, wróćmy do istoty sprawy. Niepowszedni ? coś innego, niecodziennego, odmiennego, przeciwnego do rutyny, i właśnie ten ostatni zwrot przemówił do mnie ostatecznie. Jak myślicie, udało się Justynie Drzewickiej przełamać moją szarość dnia? Jeżeli jesteście ciekawi, to czytajcie dalej.

Fabuła, bohaterowie co prawda czasem irytujący, ale, świat wykreowany, w ogóle sam pomysł na Niepowszednich i ich magiczne, ukryte zdolności było jak na najlepszej drodze ku sukcesowi, więc to zostawiamy i tego się nie czepiamy. Natomiast, jeżeli chcieć się tutaj do czegoś przyczepić, bo przecież krytyka to ukochana praca blogerów, to należy wspomnieć o wykonaniu i innych zjawiskach, które za tym idą. Jak ja to lubię mówić ? chęci były dobre, ale troszkę coś nie poszło. W Niepowszednich nie do końca, moim zdaniem, udał się sposób przedstawienia dalszych losów bohaterów i styl pisania. Rozumiem, że jest to książka kierowana do młodszego grona czytelników, więc nie musi posiadać trudnego i poetyckiego języka, jednak lepiej by się czytało, gdyby było tu więcej opisów, szczegółów i innych podobnych ubarwień. Zaś druga sprawa tyczy się motywu i akcji. W trzech książkach, gdzie naprawdę można niesamowicie rozbudować fabułę, tutaj nie zostało to wykorzystane. Każdy tom niby o czym innym, a opierający się na tym samym ? ucieczka/pogoń za Welesem, ratowanie kogoś i tak w kółko Macieju. Tego, czego mi również bardzo zabrakło to mocny i dobitny zwrot akcji lub po prostu jakieś dramatyczne wydarzenie. Książki bez tego wydają się takie ni dobre ni nijakie ? czegoś im brak, chociaż wydają się w porządku. Brak im ewidentnego wyróżnika z tłumu wielu książek ? mam nadzieję, że Wiecie, co mam na myśli, gdyż niezmiernie ciężko się to tłumaczy, pisząc.

Ujmę to tak: Niepowszedni nie są zwykłymi wypocinami, ale rewelacją również nie. Do tego wyższego progu zabrakło im czegoś ?olśniewającego?.

Podsumowując moje trochę chaotyczne myśli, stwierdzam, że Niepowszedni to spoko goście. A tak na poważnie, to trylogia, przy której można sobie trochę odpocząć, spędzić miło czas, mimo że książki raczej nie należą do tych bardzo ambitnych. Prosty język i wartka akcja ma w tym przypadku plusy i minusy. Fabuła nie do końca spełniająca oczekiwania spragnionego wielbiciela fantasy, jednak tylko czasem irytujący bohaterowie to nadrabiają, gdyż na ogół są to bardziej sympatyczne niż drażniące postacie. Nie żałuję czasu przeznaczonego na tę serię, bo byłam ciekawa dalszych losów Niepowszednich.
Przeczytałam, oceniłam, a teraz odłożę spokojnie na półeczkę, jednak nie wiem, czy pod nadmiarem wielu innych książek, zwyczajnie o niej nie zapomnę.

Dla kogo:
- Dla młodszej młodzieży
- Dla osób lubiących gatunek fantasy
- Dla niewymagających czytelników
- Dla osób szukających odskoczni od ciężkich książek

Po ostatnio "ciężkawych" pozycjach na które się decydowałem naszła mnie ochota na jakąś przyjemną fantastykę. Nie ukrywam przy tym, że często sięgam po literaturę młodzieżową, która niejednokrotnie okazuje się zdecydowanie lepsza od tej kierowanej do starszych odbiorców.
Przeczytawszy więc opis "Niepowszednich" szybko podjąłem decyzję o nabyciu tej powieści. Nie omieszkam napomknąć, że przy okazji wyboru chciałem również dać szansę zapoznania się z prozą nieznanej mi zupełnie autorki, której okładkowa historia o tym jak mąż założył jej w komputerze pliki do pisania niniejszej powieści, w uroczy sposób mnie ujęła
Przejdźmy jednak do meritum...
Otwieram książkę, zaczynam czytać i ... jest fajnie, nawet bardzo. Pierwsze co rzuca się w oczy to świetny styl i sposób narracji. Książka jest napisana w sposób przypominający stylem Sapkowskiego. Lokacje w których toczy się cała historia również bardzo kojarzą się z klimatami wiedźmińskimi. Dużo tu gór, lasów i innych niezbadanych miejsc, gdzie na każdym kroku czai się niebezpieczeństwo. Niewątpliwie jest to powieść dla trochę młodszych czytelników, więc i język musiał być stosownie dopasowany, ale szczerze mówiąc w ogóle mi to nie przeszkadzało. Co, więcej z ulgą przyjąłem fakt "ocieplenia" językowego (warto czasem przeczytać coś pozbawionego wulgaryzmów). Nie znaczy to, że w całej historii brak jest mocniejszych scen i to opisanych dość obrazowo. Nie jest więc do końca tu tak cukierkowo i przyjemnie, a co więcej, piętrzące się przed bohaterami powieści przeszkody i będące nieodłącznym towarzyszem ich losu niepowodzenia mogłyby spokojnie konkurować z problemami ?dorosłych? bohaterów fantasy.
Zagłębiając się dalej w los uprowadzonej grupki przyjaciół coraz bardziej zatracałem się w świecie wykreowanym przez Panią Drzewicką. Wartka akcja, uchwycony klimat poszczególnych wątków historii, a co ważniejsze doskonale zachowany balans pomiędzy "akcją", a "opisem" z każdym przeczytanym akapitem przekonywał mnie o nietuzinkowości powieści jako takiej i talencie jej autorki. Doskonale bawiłem się przygodami Nili, Sambora i reszty ?ekipy? raz to wzruszając się, raz to ściskając kciuki za powodzenie kolejnego z planów rzeczonej gromadki.
Zważywszy, że jest to powieść młodzieżowa w konwencji przygodowej fantasy ww. walory sprawiają, że w mojej ocenie jest ona niezaprzeczalnie powieścią wyjątkową. Do mnie w każdym razie przemówiła, a niewątpliwie sztuką jest dotrzeć do dorosłego faceta historią kierowaną do młodzieży. Gratuluję autorce pomysłu, wrażliwości, stylu i sposobu przekazu. Zwykle nie obdarzam powieści maksymalną oceną, ale tym razem zrobię wyjątek i na zachętę posłużę się ?pełną pulą?, mając nadzieję, że autorka utrzyma poziom i kolejne tomy z serii będą równie udane. Czekam z niecierpliwością i serdecznie polecam.

,,Niepowszedni? to debiutancka powieść polskiej autorki Justyny Drzewickiej. Pomysł na książkę błąkał się w jej wyobraźni tak długo, aż w końcu powiedziała o nim mężowi, który nie zwlekając zmobilizował ją do pisania.
Tak też powstała opowieść o przyjaźni i miłości, strachu i dojrzewaniu, przygodach i zmaganiach. Tytułowi niepowszedni to ludzie obdarzeni magicznym darem. Są bardzo nieliczni, a ze względu na swoje umiejętności ? bardzo cenni. Żniwiarka potrafi uleczyć prawie każdą chorobę, unik walczy jak pięciu mężów, wodniczka potrafi na długo wstrzymać oddech, bestiarka obłaskawia każde zwierzę, źrenicznik potrafi dostrzec szczegóły z dużej odległości, a gwarek umie każdy język, z którego usłyszał choć jedno słowo.
Dar jednak może być przekleństwem. Na niepowszednich polują Okrutni Złotnicy. Biorą jeńców do niewoli i sprzedają ich potem za grube pieniądze.
Gdy pięcioro obdarzonych darem, pojmanych przez Okrutnych Złotników, trafia do jednej klatki, zaczyna się dla nich przygoda życia. Aby uciec z niewoli muszą połączyć swoje siły i umiejętności. Muszą sobie zaufać.
,,Niepowszedni? to powieść z gatunku fantasy dla dzieci i młodzieży. Motyw podróży, bardzo charakterystyczny dla powieści z tego gatunku, pozwala zobaczyć cały świat wykreowany przez autorkę oczami bohaterów. Barwne i ciekawe opisy nie są zbyt długie i nie męczą czytelnika.
Niepowszedni mimo posiadanych talentów są całkiem zwyczajni. W odróżnieniu od superbohaterów którzy tak tłumnie zalewają dziś ekrany kin, postaci z tej książki mają swoje wady, a podjęte przez nich działania są poprzedzone zmaganiami ze strachem, niepokojem i samym sobą. Wpadają w gniew, działają impulsywnie, mylą się i płaczą. Ale dzięki temu są bardziej rzeczywiści niż Ci, którzy bez większych problemów radzą sobie z każdym wyzwaniem.
Powieść ma spory potencjał, choć na początku akcja nie jest porywająca, a żeby polubić bohaterów trzeba spędzić z nimi trochę czasu.
Myślę, że warto dawać szansę polskim autorom i sięgać po ich powieści.

Książki młodzieżowe rozbudziły we mnie pasję czytania i wracam do nich bardzo często. Kiedy ujrzałam zapowiedz książki ?Niepowszedni. Porwanie? od razu zwróciłam na nią uwagę. Fakt, iż jest to debiut literacki Pani Justyny Drzewickiej, dodatkowo pobudził mój apetyt na tę lekturę i nie pozostał mi nic innego, jak zaczytać się w tej pasjonującej historii.


Niepowszedni, to dzieci obdarzone niezwykłymi zdolnościami i rodzą się bardzo rzadko. Nila wraz z młodszą siostrą żyją w bezpiecznym, odciętym od świata rwącą rzeką, miejscu. Nigdy nie sądziły, że zostaną złapane. Dziewczęta wraz z innym Niepowszednimi, Samborem, Dalko oraz Wodniczką zmierzają na targ niewolników. Pozbawieni nadziei na ratunek, zrobią wszystko, by uciec niebezpiecznej bandzie rzezimieszków.


Tłem dla toczących się wydarzeń są często surowe i nieprzyjazne dla ludzi tereny. Czytając ma się wrażenie uczestniczenia w podróży bohaterów. Piękne widoki, niebezpieczne miejsca i klimat, który pięknie oddziałuję na czytelnika.


Narracja jest trzecioosobawa i skupia się głównie na Nili. Dziewczyna jest sympatyczna, choć trochę płaczliwa. Jest to literatura dla młodszego odbiorcy i widać to również w zachowaniu bohaterów. Są grupą młodych ludzi, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji. Budują przyjaźń, by przetrwać ten trudny czas. Nie zawsze postępują w sposób przemyślany. Są młodzi i popełniają błędy. Niepowodzenia jednak ich nie załamują, a motywują do dalszego działania. Śledząc przygody Niepowszednich byłam szczerze urzeczona ich hartem ducha.


Największe wrażenie wywarł na mnie język, jakim napisana jest powieść. Dopracowany i trudny. Nie wiem jak udało się to autorce, ale pomimo używania słów, które wypadły już z obiegu, książkę czyta się płynnie. Wszystko jest zrozumiałe, jednak dzięki tak skrupulatnie wykorzystanemu językowi, ma się poczucie przebywania w innym świecie lub krainie. Opisy, których jest dużo, są wyważone i nie stopują akcji, która płynie nieprzerwanie do samego końca. Grupa łotrów wprowadza sporą dawkę przemocy. Oczywiście nie znajdziecie w tej książce drastycznych opisów, lecz nie jest to również słodka opowieść.


?Niepowszedni. Porwanie? to doskonała książka fantasy, która zachwyci niejednego młodego pasjonata literatury. Starszy czytelnik, również odnajdzie się w tej historii. Sama czytałam ją z wielkim zainteresowaniem i niepokojem o los bohaterów. Mam nadzieję, że autorka niebawem napiszę coś dla starszych czytelników, ponieważ umiejętności Pani Drzewickiej zrobiły na mnie ogromne wrażenie i czekam na więcej.

?Niepowszedni. Porwanie? to pierwszy tom nowej trylogii młodzieżowej, która na początku kwietnia zagościła na półkach księgarni. Wychwalana jako debiut którego oczekuje każdy wydawca wzbudziła zarówno moje zainteresowanie jak i obawy. Czy rzeczywiście otrzymaliśmy pozycję wyróżniającą się na tle innych młodzieżówek? Co czytelnikowi maja do zaoferowania tytułowi Niepowszedni? Czy losy kolejnych już dzieci obdarzonych niezwykłymi mocami mają szansę skraść serca czytelników? Serdecznie zapraszam do wspólnej wyprawy, która rozpocznie się w niepozornej wiosce i poprowadzi nas aż ku odległemu cesarstwu, gdzie uzyskamy odpowiedzi na te i inne pytania.

Niepowszedni to miano jakim ludzie nazywają dzieci obdarzone niezwykłymi. Rodzą się one bardzo rzadko i ich dary są niezwykle cenne: Unik to osoba niezwykle uzdolniona w walce, której nie obcy żaden oręż, Źrenicznik posiada wzrok tak bystry, że wypatrzy szpilkę w stogu siana, Wodniczka nie tylko wyśmienicie pływa, ale i wytrzyma pod wodą znacznie dłużej niż zwykły człowiek, Bestiarka bez problemu ułoży nawet najgroźniejsze zwierzę, Gwarek to osoba, która w mig nauczy się każdego języka, a Żniwiarka posiada moc zdolną zarówno leczyć jak i odbierać życie. Nie dziwnym jest więc fakt iż Niepowszedni są tak pożądanym przez handlarzy ludźmi łupem. Nila i jej młodsza siostra Alla miały nieszczęście przekonać się o tym na własnej skórze, gdy trafiają w ręce Okrutnych Złotników, najgorszych z handlarzy żywym towarem i wraz z innymi dziećmi porwanymi z rodzinnych domów zmierzają na Targ Niewolników, gdzie przypieczętowany zostanie ich los. Czy dziewczynkom wraz z nowymi przyjaciółmi uda się odzyskać wolność? O tym musicie przekonać się już sami.

Rozpoczynając przygodę z ?Niepowszednimi? podchodziłam do książki z pewną dozą ostrożności - z jednej strony obawiałam się rozczarowania, z drugiej historia zainteresowała mnie i dałam się wciągnąć w wir wydarzeń już od pierwszych stron. Polubiłam bohaterów powieści, czwórkę rezolutnych dzieciaków: Żniwiarkę Nilę, Bestiarkę i Gwarka w jednym, czyli jej siostrę Allę, Unika Sambora, Źrenicznika Dalko i Wodniczkę. Każde z nich wyróżniało się nie tylko wyjątkowymi mocami, ale także unikatowym charakterem i tworzyli razem naprawdę ciekawą gromadkę. Co więcej byłam ciekawa jak bohaterowie rozwiną się z bezradnych dzieci wyrwanych spod skrzydeł swoich rodziców, pod wpływem wydarzeń i zderzenia z zupełnie nowym i brutalnym światem. Niestety nie otrzymujemy oryginalnej historii, a zlepek znanych już z innych pozycji, można wręcz powiedzieć tradycyjnych rozwiązań. Klasyczny podział na dobro i zło, bez chociażby najmniejszego odcienia szarości, osobiście trochę mi przeszkadzał. Podczas lektury brakowało mi chociażby cienia wątpliwości czy dzieci mogą zaufać danej postaci - albo ktoś jest skrajnie dobry, albo skrajnie zły, innej opcji nie przewidziano. Nie oznacza to jednak, ze brak w książce emocjonujących fragmentów, akcja jest wartka i utrzymuje równe tempo. Młodszym czytelnikom pozycja ta z pewnością przyniesie wiele przyjemnych chwil podczas lektury, wypełnionych niezwykłymi przygodami dzieci, jednak należy wziąć pod uwagę, że nieco starszych i bardziej wymagających może nieco rozczarować.

Elementem, który nadrabia braki fabularne jest przepiękny język w jakim została napisana książka. Bogate opisy i równie różnorodne słownictwo obok którego trudno przejść obojętnie, to niewątpliwe atuty, które pozytywnie wpływają na odbiór. Tym bardziej, gdy weźmiemy pod uwagę fakt, iż autorzy książek młodzieżowych często zaniedbują ten jakże ważny element każdej książki serwując czytelnikom proste zdania i nie skupiając się zbytnio na opisywaniu miejsc akcji. Justyna Drzewiecka wręcz przeciwnie, kreśli przed czytelnikiem świat Niepowszednich z niezwykła starannością tak, że można podczas lektury zobaczyć każdy, nawet najmniejszy jego element, przed oczami.

Wydanie książki nie odbiega od standardów do jakich przyzwyczaiło swoich czytelników wydawnictwo Jaguar. Okładka przyciąga wzrok zaś wewnątrz książki na czytelników czeka dodatkowo mapa świata i gustowne zdobienia rozpoczynające każdy rozdział.

?Niepowszedni? to historia która ma szanse podbić serca wielu czytelników, nie tylko za sprawą sympatycznych bohaterów i ich emocjonujących przygód, ale także za sprawa bogatych opisów i przepięknego słownictwa, o którym często zapominają autorzy książek skierowanych do młodzieży. Justyna Drzewiecka kreuje przed czytelnikami interesujący świat i choć sama historia nie jest zbyt oryginalna i garściami korzysta ze sprawdzonych już przez innych motywów jestem pewna, że wielu osobom nie popsuje to lektury, a wręcz przeciwnie pokochają oni losy grupki niezwykłych dzieci. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy, ciekawa jakie jeszcze przygody czekają na Nilę, Allę, Sambora, Dalko i Wodniczkę.

Ocena 7,5/10
Sara Glanc

...