Niedziela, która zdarzyła się w środę (twarda)

- 500 ty­się­cy zło­tych. Wie­dział, że trze­ba my­śleć no­wo­cze­śnie, i dał to ogło­sze­nie. ,,Nic z nie­go nie wy­szło - na­pi­sał - je­stem re­cy­dy­wi­stą-sprin­te­rem i nie mo­głem zo­stać ani akwi­zy­to­rem, ani ochro­nia­rzem. Pro­szę mi uwie­rzyć, dla mnie nie prze­wi­dzia­no żad­nej przy­szło­ści. Nie szko­dzi jed­nak, że nic nie wy­szło. Naj­pięk­niej­sze w tym ogła­sza­niu było ocze­ki­wa­nie na to, że zno­wu sta­nę się nor­mal­nym czło­wie­kiem. W dniu, w któ­rym pi­sał pan do mnie list, o go­dzi­nie w Kar­pa­czu znów zo­sta­łem aresz­to­wa­ny za kra­dzież zło­te­go pier­ścion­ka". Sprze­da­jąc ka­mie­nie żół­cio­we, za­ro­bisz for­tu­nę Adam P. z Pru­sic zdo­był list od Pe­te­ra Zuz­ka z Win­dha­gen w RFN. Pe­ter Zu­zek sku­pu­je su­che ka­mie­nie żół­cio­we. Ko­lo­ru brą­zo­we­go, bo rdza­wy far­bu­je. Za i gram ca­łych pła­ci 8 do­la­rów. Nie ku­pu­je ka­mie­ni po­kry­tych bia­łą ple­śnią ani ru­rek z prze­wo­dów żół­cio­wych. Oso­bi­ste do­sta­wy tyl­ko po usta­le­niu ter­mi­nu. Win­dha­gen leży 30 ki­lo­me­trów od Bonn, wy­jazd z au­to­stra­dy na Bad Hon­nef w pra­wo, po 100 me­trach jesz­cze raz w pra­wo, ki­lo­metr pro­sto, oko­ło 300 me­trów za ban­kiem - żół­ty dom nu­mer 65. Pe­ter Z. ro­zu­mie po pol­sku. Rzecz ja­sna, nie cho­dzi o ka­mie­nie ludz­kie, tyl­ko by­dlę­ce. Adam P. z Pru­sic udo­stęp­nia kse­ro li­stu Pe­te­ra Z. za 59 ty­się­cy zło­tych, płat­ne za za­li­cze­niem pocz­to­wym. ,,Pro­szę nie mieć do mnie żalu, tyl­ko za­cząć dzia­łać" - do­pi­su­je od sie­bie na nie­miec­kim li­ście. Pie­nią­dze leżą koło cie­bie. Pod­po­wiem, jak je zna­leźć Pod­po­wia­da bi­blio­te­kar­ka Cen­tral­nej Bi­blio­te­ki Rol­ni­czej. Wy­sy­ła in­struk­cje: (1) ,,Tech­nicz­no-eko­no­micz­ne za­ło­że­nia pro­duk­cji cha­łup­ni­czej kom­ple­tu na ławę: bież­nik plus osiem ser­we­tek" (naj­le­piej sprze­da­ją­ce się ko­lo­ry na pro­win­cji to nie­bie­ski i zie­lo­ny, beż jest zgra­ny); (2) ,,Zrób w pro­sty spo­sób aba­żur i sprze­daj"; (3) ,,Jak za­ra­biać, czy­ta­jąc ogło­sze­nia pra­so­we". Bi­blio­te­kar­ka in­ka­su­je za rady 45 ty­się­cy zło­tych za za­li­cze­niem. (- Pro­szę zgad­nąć, jak wy­so­ka może być pen­sja bi­blio­te­kar­ki? - żali się). Rady bi­blio­te­kar­ki są nie­ludz­kie. Aby pod­nieść pie­nią­dze, któ­re niby obok nas leżą, mu­sie­li­by­śmy na przy­kład - przed pro­duk­cją bież­ni­ka na ławę - na­uczyć się bu­do­wa­nia ramy tkac­kiej, po­słu­gi­wa­nia oli­wiar­ką, od­po­wied­nie­go roz­cień­cza­nia la­kie­ru, aby nie skle­jał ni­tek i tym po­dob­nych. Ona sama ukoń­czy­ła wy­dział geo­gra­fii, lubi po­dró­żo­wać. Na jed­no ogło­sze­nie do­sta­je oko­ło 20 od­po­wie­dzi. Głów­nie pi­szą bez­ro­bot­ni, któ­rzy nie mają już żad­ne­go po­my­słu na ży­cie. - Wiem, że są u kre­su - mówi. Nie, bi­blio­te­kar­ka nie uwa­ża, że wy­sy­ła­jąc tak nie­sa­tys­fak­cjo­nu­ją­ce rady, oszu­ku­je tych bied­nych lu­dzi. - Ja im po­ma­gam. W moim ży­ciu - pod­kre­śla - za­zna­łam od lu­dzi wie­le do­bra i te­raz im wła­śnie do­brem od­pła­cam. Przed ki­nem Atlan­tic, War­sza­wa Po­wiem, jak w uczci­wy spo­sób po­pra­wić swo­ją sy­tu­ację ma­te­rial­ną. K. A., So­ko­łów Pod­la­ski ,,Cze­kam z nie­cier­pli­wo­ścią na tę nie­zwy­kłą radę" - na­pi­sa­łem. ,,Sza­now­ny Pa­nie - od­pi­sał K. A. - pro­szę po­dać, ja­kiej rady Pan ode mnie ocze­ku­je. Daję bar­dzo dużo ogło­szeń o róż­nej tre­ści i nie mogę się zo­rien­to­wać, o co cho­dzi". Sprze­dam więk­szą ilość zu­ży­tych ko­pert. Szy­mon Sto­sik, Żnin ,,Pro­szę zdra­dzić - na­pi­sa­łem - po co komu zu­ży­te ko­per­ty?" ,,Zu­peł­nie nie­po­trzeb­nie do­szu­ku­je się Pan sen­sa­cji" - od­pi­sał Szy­mon Sto­sik. Swe­go cza­su pro­wa­dził ob­szer­ną ko­re­spon­den­cję, po któ­rej zo­sta­ło mu 5 ty­się­cy ko­pert. W pro­gra­mie te­le­wi­zyj­nym o Ame­ry­ce po­wie­dzia­no, że tam lu­dzie usi­łu­ją sprze­dać wszyst­ko, na­wet śmie­ci. Dał ogło­sze­nie, od­zew był duży. Sprze­dał już dwa i pół ty­sią­ca po 150-200 zło­tych za sztu­kę. Co się z nimi dzie­je? Szy­mon Sto­sik ma dwie hi­po­te­zy: a) ko­lek­cjo­ne­rzy z Izra­ela sku­pu­ją sta­ran­nie roz­cię­te ko­per­ty, pła­cąc w do­la­rach; b) po­noć moż­na ku­pić w Niem­czech sku­tecz­ny płyn do zmy­wa­nia pie­czą­tek ze znacz­ków