Przez kilkadziesiąt stron szukałam sensu, akcji i myśli przewodniej tej książki. Chciałam się nawet poddać w czytaniu tej historii i zwyczajnie iść spać, bo taki senny wpływ miała na mnie ta powieść. Nie zrobiłam tego ze względu na sławę autora tej książki. Chciałam się przekonać czy mój gust literacki jest zbyt wyrafinowany, czy jednak ten pisarz w tej książce jest nudny i banalny.
Z radością przyjęłam moment, gdy cała historia mnie wciągnęła. Zaczęłam przyswajać opisaną pospolitą codzienność, która nijak ma się do marzeń i pragnień bohaterów. Z uwagą przypatrywałam się kobietom, które głównie są żonami i matkami. Ich myśli najczęściej skupiały się na mężach, dzieciach i obowiązkach domowych co wcale nie spełniało ich życiowych oczekiwań. Rósł w nich płomień pożądania do tego, co daje im poczucie piękna i atrakcyjności. Przyglądałam się też mężczyznom, którzy chociaż są mężami i ojcami, nie mają problemu z wyrażaniem własnego egoizmu. Bywa, że podążają grzesznymi drogami, co nie przeszkadza im w wiernym powracaniu do zdradzanych żon. Śledziłam romans, który daje złudne uczucie wolności i powierzchownie zaspokaja uczucie miłości. Wszystko to intrygowało mnie mocniej, gdyż zostało pokazane z perspektywy czterech osób. Relacje z tych samych chwil i wydarzeń różniły się między sobą emocjami, spostrzeżeniami i podświadomie ukrytymi myślami. Tłem dla całej historii jest Paryż. Nie tylko ten co zachwyca swym urokiem i sławą, ale też ten ciemny, zatłoczony i czasami zbyt komercyjny.
Głównymi bohaterami są Nina i Clyde, młode amerykańskie małżeństwo, które postanawia spakować swoje życie do walizek i całkowicie je odmienić wyjeżdżając do Paryża. Właściwie to on chciał tego bardziej i mocniej. Jako niespełniony malarz, który uczył zamiast tworzyć zapragnął znaleźć się w miejscu, które natchnie go i wypełni inspiracją. Ona jako żona i matka ich dwojga dzieci nie protestuje, chcąc aby mąż był szczęśliwy i spełniony.
W Paryżu spotykają inne amerykańskie małżeństwo Alice i Bena. Ben również jest malarzem i pracuje w pracowni litograficznej, natomiast Alice podobnie jak Nina głównie odgrywa rolę żony i matki.
Czy ta czwórka ludzi odnajduje szczęście w nowym miejscu, w kraju, w którym piętrzą się kolejne bariery, takie jak słaba znajomość francuskiego, odmienność kuchni, różnice kulturowe?
Obie kobiety głównie zajmują się dziećmi i domem. Mają mało czasu tylko dla siebie. Chociaż są atrakcyjne, to trudno im to wyeksponować. Rozpływają się w codziennych obowiązkach. Mężczyźni natomiast czują się znudzeni małżeństwem i rolą ojca. Zaniedbują własne żony i można by rzec, że je omijają w swojej codzienności szukając innych wrażeń.
To prowadzi do zdrady na kilku płaszczyznach. Czy zdradę można wybaczyć, przemilczeć, uciec od niej? Czy powrót do kraju wymaże nielojalność i pomoże w odzyskaniu równowagi?
Niedobre miejsce, to książka, która zgłębia obrazy duszy ludzkiej. Na powierzchnię rzucone jest to, co bohaterowie skrywają w sobie, co zawstydza ich i czego nie potrafią powiedzieć głośno. Codzienny idealizm, zrozumienie i uśmiech mają swoje drugie dno z rozczarowaniem, nieładem, ukrytą łzą. Nina, Clyde, Alice i Ben mają swoje pragnienia, potrzeby, tęsknoty, które trudno im zrealizować. Rezygnują z własnego spełnienia na rzecz spokoju i udawanego poczucia bezpieczeństwa.
Książkę polecam tym co szukają, analizują i wciąż chcą. Może nie ma w niej wartkiej akcji, sensacyjnych historii ani elementów grozy, które utrzymują czytelnika w napięciu. Ale za to można sobie uświadomić, że ucieczka z miejsca do miejsca i radykalna zmiana życiorysu, to nie najlepszy sposób, aby poszukiwać nowego natchnienia. Nie ma niedobrych miejsc. To co nie pozwala człowiekowi oddychać, co odbiera przestrzeń i tlen i wywołuje klaustrofobię jest w nas samych.
