Nici szczęścia

Załączam list od Ewy Henkiel, która konsultowała "Nici szczęścia " pod Kątem psychologicznego ustawienia postaci! Witaj - Złotopióra! (nie mylić ze Złotopierzastą, bo nie chodzi tutaj o okrywę ciała, ale o lekkość i wdzięk pisania)! Wiem, jest takie stworzenie, przed które nie należy rzucać pereł, a tym bardziej - nowo napisanych ksiażek , bo nawet nie powie:" chrum, chrum", tylko książkę pożre i tyle! Faktycznie - jak wszystkie Twoje książki - i ta została pochłonięta - bo język wartki, finezyjny, pogłębiony psychologicznie obraz postaci, no i dobrze uchwycony w opisie stan, który my, psycholodzy tak między sobą nazywamy : "Zespołem ostrego zakochania" - tym samym traktując go jako rodzaj choroby z całym bogactwem objawów, nie zawsze uszczęśliwiających osobę nim dotkniętą. Ponieważ miałaś wzorzec, na którym się opierałaś - wiesz, że piszę prawdę i że moje gratulacje dotyczące trafnego opisu reakcji obojga bohaterów na sytuację, która ich oboje przerosła - są szczere. Jestem dumna, że mogę zaliczyć się do grona bliskich Ci osób, których zdanie chcesz usłyszeć i jeśli nawet nie zgadzasz się z nim, wiesz, że nie opiera się na tak obrzydliwej dla mnie (w tym wypadku) grzeczności. Mogę Ci jeszcze tylko napisać: "pisz dalej - bo ja proszę o więcej, więcej, więcej"! Pochwal przy okazji panią , która zawsze robi okładki do twoich książek. Jest w tej ostatniej finezja, wdzięk, myśl. Doskonała! (...) Cieszmy się i niech to będzie mottem do reklamowania książki.