Negatyw szczęścia Fine

Część druga cyklu Negatyw szczęścia bardziej przypadła mi do gustu. Sasza musi odszukać osobę , która "zdradziła" firmę a przez którą"straciła "pracę i dobre imię. Nie jest to proste. Im bardzie się zagłębia w ta sprawę, tym więcej wychodzi na jaw. Kto jest szpiegiem? Kto tak naprawdę chciał zaszkodzić Saszy? Musze przyznać, że początkowo źle obstawiła, ale z czasem udało mi się trafnie wytypować wroga, zanim wyjaśniło się to w książce. Fabuła świetnie zbudowana, napięcie trzyma do końca, choc część historii trochę przewidywałam.
Dużym plusem jest wykreowanie głównych postaci. Ani Sasza ani Alessandro nie sa typowa parą. Oboje zacietrzewieni, nie potrafią przyznać się ani do błędów ani do własnych uczuć. Zamiast wyjaśnić sobie co czują , z góry zakładają , zwłaszcza Sandro, że druga strona wie. W pewnym momencie byłam na Alessandro potwornie zła.
Niby kocha, ale nie potrafi pogodzić się z tym że Sasza chce wyjechać. Wszystko sprowadza do podobnych sytuacji, kór go spotkało. Patrzy przez ich pryzmat. Nawet miałam ochotę nakrzyczeć na niego , że jest idiota i zamaist powiedzieć kocham , zamyka się w sobie. Tak wiem dziwnie to brzmi , przecież to postać literacka , fikcja. A jednak jakby to była prawdziwa historia.
W książce wiele faktów się wyjaśnia. Wiele wątków , które ujrzały światło dzienne, pokazują nam co ukształtowało to kim są zarówno Sasza jak i Alessandro.
Polecam obie części

O intrydze wujek Google wypowiada się tak: ?[?] chytre, podstępne działanie, zwykle przez wzajemne skłócenie jakichś osób, zmierzające do osiągnięcia jakiegoś celu?. W takim nastroju przenosimy się ponownie do włoskiego, gorącego Mediolanu w drugiej części Negatywu szczęścia: fine, drugiego tomu spod pióra Ludki Skrzydlewskiej.




?[?] ? Jeśli zmuszę cię, żebyś znowu przestała myśleć, przestaniesz pytać.

? Ja nigdy nie przestaję myśleć ? zaprotestowałam bez przekonania. Alessandro kiwnął głową.

? Faktycznie, masz taką irytującą przypadłość.?



Sasha znów jest na celowniku, nad którym wisi wielki szyld głoszący wielkim drukiem ?kłopoty?. Po niespodziewanym, szokującym wycieku danych katalogowych, młoda Polka zostaje zwolniona z domu mody Di Volpe. Chociaż dowody klarownie wskazują na temperamentną Sashę, ta nie poddaje się i postanawia znaleźć szpiega na własną rękę, co okazuje się nie lada zadaniem. Relacja z samym Alessandrem nabiera szybszych obrotów, zdrajca jest ciągle wśród nich, a Sasha musi oczyścić swoje dobre imię. Dlaczego Sasha padła ofiarą tak paskudnej intrygi? Kto za tym stoi? I jak rozwinie się tlące, gorące uczucie między Sandrem a Polką?



? ? Autobusem? ? powtórzyła z niedowierzaniem. ? Jeździsz autobusem po nocy, Sash?!

Przewróciłam oczami.

? No a jak mam jeździć, na hulajnodze? ? zapytałam. Matka jednak nie poznała się na tym moim jakże wyrafinowanym żarcie.?



Ludka Skrzydlewska i w kontynuacji nie zaniża poprzeczki. Skupia fabułę wokół intrygi, nie spowalniając akcji całej historii. Jednocześnie zręcznie snuje relacje Sashy z Alessandrem, wplątuje życie pobocznych bohaterów, formując całość w całkiem przyjemny obraz, jakiego oczekujemy po pierwszej części. Troszkę mniej tego Mediolanu nam przedstawia, jednak on godnie ustąpił miejsca nieco ważniejszym wątkom.



? ? Taki już jest świat, Sasho ? przerwała mi Gianna bezceremonialnie. ? Ludzie oszukują, kłamią i zdradzają w najmniej oczekiwanych momentach.?



Jak na obyczajowy romans z intrygą w tle jest bardzo, ale to bardzo w porządku. To już chyba taka domena autorki, że wplecie gdzieś w fabułę wątek intrygującej tajemnicy, co w ogólnym rozrachunku sprawia, że lektura jest jeszcze bardziej fascynująca. Co do samych bohaterów, otwierają się oni sami przed nami, powolutku i smakowicie. Zaczynami dostrzegać wady, niedoskonałości i obawy, co czyni ich bardziej ludzkimi. Chociaż chwilami sama Sasha sprawiała wrażenie irytującej, całkowicie mogłam zrozumieć jej pobudki, gdy po raz kolejny pozornie absurdalnie wdawała się w kłótnię z Alessandrem.



?Odpychasz mnie, bo myślisz, że jeśli zrobisz to na swoich warunkach, będzie mniej bolało. Nie chcesz się otworzyć, bo boisz się, że wykorzystam to przeciw tobie.?



I tym razem autorka nie szczędziła nam malujących opisów miejsc, emocji i otoczenia. Powtórzę się, ale taki sposób kreowania fikcji opiewa się niemal o mistrzowski, co nie zmienia faktu, że nie każdemu to przypadnie do gustu. W którymś momencie lektura szła nieco wolnej, miałam wrażenie, że to całe śledztwo w poszukiwaniu szpiega jest trochę na siłę rozwleczone w czasie, ale na ogół całej powieści i dwóch tomów razem nie jest to tak ogromny mankament jakby mogło się wydawać.



? Negatyw jest podstawą dobrego zdjęcia. Jest tym, od czego cały proces tworzenia dobrego zdjęcia się zaczyna. Negatyw jest dla tego wszystkiego najważniejszy.

[?] Jesteś moim negatywem szczęścia, moją podstawą szczęścia. Bez ciebie ono nie istnieje.?



Negatyw szczęścia: fine jest smacznym zwieńczeniem całej historii, a jakbym miała nadać mu smak, zdecydowanie rozpieszczałby nasze receptory smakowe, niczym najlepsze, włoskie tiramisu. Zdecydowanie polecam fanom gatunku, pióra autorki i tym, którzy mają jeszcze je przed sobą. Obie części Negatywu są warte uwagi i gwarantują milutkie wieczory, szczególnie teraz, gdy za oknem panuje jesienna, chłodna aura.

Już nie jest tą niepewną siebie i uciekającą przed konfrontacją dziewczyną. Sasha, główna bohaterka powieści, na wskutek zebranych doświadczeń nabrała pewności siebie i wie, że powinna zawalczyć o własne szczęście. Dlatego nie wraca do Polski i dlatego też staje oko w oko z tymi, którzy niesłusznie ją oskarżyli. Czy wyjdzie jej to na dobre? Jedno jest pewne, bierna postawa tylko pogorszyłaby całą sytuację. Wikłając się w śledztwo staje na tropie wroga, któremu zależy na pogrążeniu zarówno jej, jak i firmy. Kto zatem okaże się ową czarną owcą? Na pierwszym planie nieustannie przewija się postać Alessandro, który w pierwszym tomie miewał swoje lepsze i gorsze momenty, rzucając kąśliwymi komentarzami, niemniej jednak teraz jego temperament zostaje nieco wystudzony, jako że w grę wchodzi uczucie, na którym zaczęło mu zależeć.

Na drugim planie cały szereg osobowości tworzących nie tylko formę dekoracji tła, ale czynnie biorących udział w akcji. Jest matka Alessandro, która pomimo osiągniętego sukcesu i renomy pozostaje po prostu człowiekiem. Jest budząca skrajne uczucia matka Sashy, która nagle próbuje nadrobić stracony czas, kiedy to odrzucając macierzyństwo postawiła na własną karierę. Są pracownicy Di Volpe, pośród których prawdopodobnie czai się dobrze kamuflujący się wróg. Od początku padają pewne tropy, wszak wiele poszlak wskazuje na konkretną osobę, brak tylko niezbitych dowodów! Ale czy aby na pewno wszystko jest takie, jakby się mogło wydawać?

Relacja Alessandro i Sashy, która przybiera coraz bardziej oczywisty wygląd i nie stroni od namiętności, wbrew pozorom wcale nie zajmuje pierwszego planu powieści. Autorka bardzo dużą uwagę skupiła na wątku intrygi. Poszukiwanie sprawcy, detektyw, prywatne dochodzenie, podejrzenia i? szokująca prawda! Pojawia się temat dotyczący więzi, a właściwie jej braku, pomiędzy główną bohaterką, a jej matką. Prezent, rozmowy, niechęć i poznawanie siebie. Czy można nadrobić stracony czas? Czy Sasha faktycznie jest córką człowieka, który ją wychował? Namiętna, choć stonowana pod tym względem i wyzbyta wulgarności historia podszyta nutką sensacji, z zarysem humoru i świata mody.

Pierwsza część rozgrzała tylko apetyty czytelników. W drugiej części dzieje się prawdziwa, zagadkowa akcja, związana ze śledztwem. Nie chcę tutaj spojlerować, więc uchylę tylko rąbka tajemnicy.

Sasha wpada w kłopoty, jest oskarżana o czyn, którego nie popełniła, wiele wskazuje na to, że ma wrogów, którzy nie chcą jej tutaj. Czy dziewczyna podda się i wyjedzie, czy zostanie i będzie walczyć o oczyszczenie dwoje imienia ?
Czy Alessandro uwierzy w niewinność dziewczyny, która zawładnęła jego myślami ?

Akcja w tej części nabiera napędu. Niech was nie zmyli część pierwsza, gdzie autorka nakręcała nas tylko i powoli wprowadzała nowe fakty i wątki. Dom mody jest idealnym miejscem do powstawania plotek i spiskowania. Tutaj każdy walczy o siebie, nie wiadomo kto jest przyjacielem, a kto wrogiem.

?Jesteś moim negatywem szczęścia, moją podstawą szczęścia. Bez ciebie ono nie istnieje.?

Odnosząc się do już wydanych książek Ludki można zauważyć, że w poprzednich częściach Ludka skupiała się bardziej na sensacyjnych zagadkach, tu miałam wrażenie że trochę od tego odeszła i skupiła się na konstruowaniu bohaterów. Są tutaj zdecydowanie rozbudowani, ich emocje, rozterki i pytania, czego chcą tak naprawdę od życia.
Myślę, że w klimatycznych Włoszech każdy odnajdzie coś dla siebie. W tak rozbudowanej, pełnej różnych emocji, wątków i barwnych bohaterów książce. Miłość, zazdrość i intrygi, czego chcieć więcej?

Polecam i ja już nie mogę się doczekać kolejnych książek w wykonaniu Ludki.